Gerçekten Kaybettim

elisaelisaa

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
17 Ekim 2025
1
0
1
27
Herkese merhaba iyi günler.Direk konuya giriyorum 28 yaşındayım 97 doğumluyum benim hayatım hep çok zorlu geçti doğuştan bacağımda engelim vardı tam yuruyemiyorum topallayarak yürüyorum bu yüzden okul hayatimda sürekli dalga geçtiler benimle aile hayatım ise berbatti ailevi çok sorun yaşadım aşırı derecede cahil bir ailem vardı uniye cok geç yaşta başladım sevmediğim bölümü bıraktım diye babam göndermedi 3 sene yani uzun yıllardan beri okulda zorbalık yaşadım ailede zorbalık yaşadım psikolojim çok bozuk ve hiçbir hayalim gerçek olmadi okuduğum şehir dışında hiç bir yeri görmedim gezmedim annem hiç genç kız olmama makyaj yapmama istediğim gibi giyinmeme izin vermedi hep içimde kaldı gezmek giyinmek çok ama çok mutsuzum ne iş bulup bu şehirden gidebiliyorum ne de küçükken hayal ettiğim gibi gençliğimi yaşayıp gezip giyinip evlenemedim çok uzun süredir depresyondayim hayata çok geç kaldım ailem yüzünden yaşım da 30 a dayandı hiç biir şey görmeden yaşamadan 30 olacam canım çok ama çok yanıyor dertlesecek tek bir arkadaşım yok o yüzden buraya yazıyorum .Hayata geç kaldım hiçbir şey yaşayamadım bu acı beni öldürüyor
 
28 yaşındasın çok gençsin burda bizler bir şeyler yazarız söyle yap böyle yap diye

Ama bunu senin yapman gerekiyor kendin için adim atması gereken sensin

Tekrar üni ye girebilirsin iş bulabilir çalışabilirsin
Evde olmaktan dolayı ve ailenin baskısı senin kısıtlasa bile sen istediklerini onlara dile getirebilirsin

Memurluk sınavına girebilirsin engelliler için özel durumlar var biliyorum yani kendi caban olmadığı sürece bu hislerin dahada artar

Bakarsın gençlik gider engele yeterki içinde azminde cabanda olmasin
 


 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…