• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Gerçekten Kaybettim

elisaelisaa

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
17 Ekim 2025
1
0
1
27
Herkese merhaba iyi günler.Direk konuya giriyorum 28 yaşındayım 97 doğumluyum benim hayatım hep çok zorlu geçti doğuştan bacağımda engelim vardı tam yuruyemiyorum topallayarak yürüyorum bu yüzden okul hayatimda sürekli dalga geçtiler benimle aile hayatım ise berbatti ailevi çok sorun yaşadım aşırı derecede cahil bir ailem vardı uniye cok geç yaşta başladım sevmediğim bölümü bıraktım diye babam göndermedi 3 sene yani uzun yıllardan beri okulda zorbalık yaşadım ailede zorbalık yaşadım psikolojim çok bozuk ve hiçbir hayalim gerçek olmadi okuduğum şehir dışında hiç bir yeri görmedim gezmedim annem hiç genç kız olmama makyaj yapmama istediğim gibi giyinmeme izin vermedi hep içimde kaldı gezmek giyinmek çok ama çok mutsuzum ne iş bulup bu şehirden gidebiliyorum ne de küçükken hayal ettiğim gibi gençliğimi yaşayıp gezip giyinip evlenemedim çok uzun süredir depresyondayim hayata çok geç kaldım ailem yüzünden yaşım da 30 a dayandı hiç biir şey görmeden yaşamadan 30 olacam canım çok ama çok yanıyor dertlesecek tek bir arkadaşım yok o yüzden buraya yazıyorum .Hayata geç kaldım hiçbir şey yaşayamadım bu acı beni öldürüyor
 
28 yaşındasın çok gençsin burda bizler bir şeyler yazarız söyle yap böyle yap diye

Ama bunu senin yapman gerekiyor kendin için adim atması gereken sensin

Tekrar üni ye girebilirsin iş bulabilir çalışabilirsin
Evde olmaktan dolayı ve ailenin baskısı senin kısıtlasa bile sen istediklerini onlara dile getirebilirsin

Memurluk sınavına girebilirsin engelliler için özel durumlar var biliyorum yani kendi caban olmadığı sürece bu hislerin dahada artar

Bakarsın gençlik gider engele yeterki içinde azminde cabanda olmasin
 
Arkadaşlar iyi günler ben 28 yaşındayim Bingöl'de yaşıyorum ben küçük yaştan beri en büyük hayalim bu şehirden gitmekti ama eşek kadar oldum hiçbir hayalimi gerceklestiremedim ne bir şehir gezdim ne denizde havuzda yüzdüm ne üniversite hayatı yaşadım ne iş bulup calisabildim her konuda önüm çok kapalıydı üniversiteye bile babam yüzünden 23 yasinda başladım.Dusunuyorumda neden yaşıyorum ki hiçbir hayalim gerçek olmadi bir sürü sağlık sorunu yaşadım ve arkadaşlarım iş sahibi oldu çoğu evlendi evlenmeyenlerde gezip egleniyor tatil beldelerinde görüyorum benim hayatım o kadar hayale ve çabaya rağmen bomboş geçti çok canım yanıyor demekki hak ediyorum aile evinde surunmeyi parasızlıği açlıkla büyümeyi hiç bir şehir gezmemeyi akranlarim ise 20 lerinden bu yana çoğu dolu dolu geçirdi ben eşek kadar 28 yaşında hiçbir hayali gerçek olmayan biriyim

Herkese merhaba iyi günler.Direk konuya giriyorum 28 yaşındayım 97 doğumluyum benim hayatım hep çok zorlu geçti doğuştan bacağımda engelim vardı tam yuruyemiyorum topallayarak yürüyorum bu yüzden okul hayatimda sürekli dalga geçtiler benimle aile hayatım ise berbatti ailevi çok sorun yaşadım aşırı derecede cahil bir ailem vardı uniye cok geç yaşta başladım sevmediğim bölümü bıraktım diye babam göndermedi 3 sene yani uzun yıllardan beri okulda zorbalık yaşadım ailede zorbalık yaşadım psikolojim çok bozuk ve hiçbir hayalim gerçek olmadi okuduğum şehir dışında hiç bir yeri görmedim gezmedim annem hiç genç kız olmama makyaj yapmama istediğim gibi giyinmeme izin vermedi hep içimde kaldı gezmek giyinmek çok ama çok mutsuzum ne iş bulup bu şehirden gidebiliyorum ne de küçükken hayal ettiğim gibi gençliğimi yaşayıp gezip giyinip evlenemedim çok uzun süredir depresyondayim hayata çok geç kaldım ailem yüzünden yaşım da 30 a dayandı hiç biir şey görmeden yaşamadan 30 olacam canım çok ama çok yanıyor dertlesecek tek bir arkadaşım yok o yüzden buraya yazıyorum .Hayata geç kaldım hiçbir şey yaşayamadım bu acı beni öldürüyor

maya24:
Merhaba arkadaşlar ben daha öncede konu açmıştım şuan çok üzgün hissettim ve yazma ihtiyacı duydum.Ben küçük yaştan itibaren çok travma yaşadım ailevi ve sağlık olarak diğer kızlar gibi hiç giyinemedim makyaj yapıp gezemedim ailem izin vermezdi . Üniversiteyi bile çok zor okudum hiç üniversite hayatı yasamadim çok canım yanıyor ne gezebildim ne giyinebildim küçüklükten beri hep ozenirdim arkadaşlarim hep makyaj yapar istedikleri gibi giyinip gezerdi ben hep izledim az önce eski arkadaşımın sayfasına baktım çok bakımlıydi lisede şimdi evlenmiş hala bakımlı ve gezip tozuyor.Ben ise 28 yaşındayım ama ne gezdim ne giyindim ne eğlendim bir anda yaşlandım.Neye yaşıyorum ki 😥 lütfen kırıcı yorum yapmayin zaten psikolojim berbat
 
Back
X