- 6 Ağustos 2014
- 17.658
- 31.587
bu durumu bir arkadaşıma anlatsam ne gereği var ki takıyorsun diyecek...
ki bu konuyu anlatabileceğim, dertleşebileceğim tek bir arkadaşım vardı o da yarın evleniyor.
olay da tam onun kına gecesinde gerçekleşti.
kınadan çıkıyordum eve gitmek üzere, o sırada yıllar yıllar önce nişanlımla ortak arkadaşımız hatta dostumuz dediğimiz ama öyle olmadığını çok sonradan anladığım insanla karşılaştım.
içim resmen güp etti, garip ve kötü duygular içimde perçinleşti.
içimde nefret büyütmeyi istemezdim ama kalp bazen dayanamıyor belli ki...
hikayenin uzun kısmına gelirsek...
biz nişanlımla liseden beri tanışıyoruz önce yakın arkadaşlık, sonrasında sevgili olarak 10 yıldır tanışıyoruz.
tabii haliyle pek çok ortak arkadaşımız var.
lisede nişanlımın çok çok yakın bir arkadaşı vardı,aynı zamanda bir arkadaşının da sevgilisiydi.
o kız benden hiç haz etmez ama ne zaman yardıma ihtiyacım olsa da elimden tutardı. çok garip bir ilişkimiz vardı.
sonra ikimizde aynı üniversiteyi kazandık.
aynı mahallede de oturduğumuz için yol arkadaşlığımız da oldu ona rağmen inanılmaz uzak duruyordum.
taa ki hazırlıkta okurken sene sonuna doğru ortak arkadaşlarımız bir gün çay içmeye diye ikimizi de kafeye davet edene kadar...
o gün çay içtik, yemek yedik grupça. sonrasında biz çay muhabbeti ederken bulduk. eskilerden vs bahsettik.
sonrasında hep beraber hareket ettik. arkadaşlarımız da o soğukluğumuz gittiği için çok mutlu oldular rahat hareket etmeye başladılar. yaz gelmişti sürekli geziyorduk, birlikte iş bulduk, kurslara gittik ama çok yakın dostluğumuz olmuştu(!)
nişanlımla da bir dönem kızın sevgilisi sebebiyle sıkıntıları olmuş görüşmemişlerdi. sonra benim sayemde tekrar konuşmuşlardı. gayet güzel gidiyordu, üçlü oturup dertleşiyorduk. birbirimizi anlıyorduk ve ortak geçmişimiz bizi birleştiriyordu.
sevgilimle birdenbire kavga edip konuşmamaya başladılar. benden hiç bir şey saklamayan adam boş ver sadece dostluğumuz gerçek değilmiş bil, senin ilişkin senindir ben müdahale edemem ama dost değil dedi. o kız da saçma sapan bir şeyler uydurdu. işkillendim ama ikisi de bir şekilde örtbas etti.
üniversite 3.sınıfa gidene kadar baya güzel gidiyordu her şey...
bana verdiği sırrı bugün düğünü olan arkadaşımız çok alakasız bir şekilde öğrenene kadar... kırılmıştı.
benim ona söylediğimi düşündü. çünkü grupta en çok üçümüz samimi idik.
gereksiz ayrıntılar belki ama o dönemler gözümün önünde...
sonra bana bir anda soğuk davrandı. ben salak gibi dedim neden böyle yapıyorsun diye..
ben o kadar çok üzüldüm ki, çözelim istedim.
sevgilime anlattım durumu, bana dediği tek şey olan da hayır var uğraşma. zaten sıkıntılı idi dedi. ben o dönem ne demek istediğini anlamadım. yine de görüşmeye gayret ettim peşinden koşmak değil olduğumuz ortamda hiç bir şey yokmuş gibi...
sonra yine sevgilime dertlenirken dayanamayıp kızın sevgilime sürekli beni kötülediğini,ayrılmamız için uğraştığını anlattı. (bunları yapığı dönemde bana sürekli kaç kız uğraşırsa uğraşsın o sadece seni istiyor kıymetini bil falan derdi.)
ve en son bir gece yazışırken kız sevgilime çok bekledim sevgilimden ayrıldım gelmedin, kavga ettiniz ara verdiniz gelmedin. ben seni istiyorum demiş. inanabiliyor musunuz... benim yüzüme kız gülerken yapmış bunları.
o yüzden bitirmişler, o yüzden hiç konuşmamışlar o gün neler yaşanmış meğerse...
sonra biz nişanlandık. nişan haberimizi de eskaza ilk öğrenen 3 kişi arasına girmişti. yüzü gülerek hayırlı olsun vs dedi. biz çok uzun yıllar beklediğimiz için herkes nişan haberimize çok sevinmişti. ben saf dedim ki içimden o dönem yaşadığı psikolojik sıkıntılar boşluğa düşmesine sebep olup hata yaptırmıştır diye düşündüm.
bugün taa ne zaman sonra ilk kez karşılaştık merdivende... yüzü çok bozuktu. beni gördü zoraki gülümsedi. hal hatır sordu gidiyor musun x'i gördüm aşağıdaydı, çok büyümüş dedi. (benim o itirafını bildiğimi bilmiyor) ben de yarım ağız bir gülümseme ile gitmem gerek iyi eğlenceler dedim.
çok kötü hissettim hiç istemezdim karşılaşmayı.. bakışları çok rahatsız etti. kalbimi kararttı. düşünmüyor hatta aklıma bile gelmiyordu.
her şeyi bilip bilmiyormuş gibi yapmak..... kinlenmek... dost sandığının dost çıkmayıp onu kaybetmek... dilerdim bir sabah kahvesinde buluşmak... dilerdim ki haneme göz dikmesin... dilerdim ki gerçek dostlarla karşılaşmak...
ki bu konuyu anlatabileceğim, dertleşebileceğim tek bir arkadaşım vardı o da yarın evleniyor.
olay da tam onun kına gecesinde gerçekleşti.
kınadan çıkıyordum eve gitmek üzere, o sırada yıllar yıllar önce nişanlımla ortak arkadaşımız hatta dostumuz dediğimiz ama öyle olmadığını çok sonradan anladığım insanla karşılaştım.
içim resmen güp etti, garip ve kötü duygular içimde perçinleşti.
içimde nefret büyütmeyi istemezdim ama kalp bazen dayanamıyor belli ki...
hikayenin uzun kısmına gelirsek...
biz nişanlımla liseden beri tanışıyoruz önce yakın arkadaşlık, sonrasında sevgili olarak 10 yıldır tanışıyoruz.
tabii haliyle pek çok ortak arkadaşımız var.
lisede nişanlımın çok çok yakın bir arkadaşı vardı,aynı zamanda bir arkadaşının da sevgilisiydi.
o kız benden hiç haz etmez ama ne zaman yardıma ihtiyacım olsa da elimden tutardı. çok garip bir ilişkimiz vardı.
sonra ikimizde aynı üniversiteyi kazandık.
aynı mahallede de oturduğumuz için yol arkadaşlığımız da oldu ona rağmen inanılmaz uzak duruyordum.
taa ki hazırlıkta okurken sene sonuna doğru ortak arkadaşlarımız bir gün çay içmeye diye ikimizi de kafeye davet edene kadar...
o gün çay içtik, yemek yedik grupça. sonrasında biz çay muhabbeti ederken bulduk. eskilerden vs bahsettik.
sonrasında hep beraber hareket ettik. arkadaşlarımız da o soğukluğumuz gittiği için çok mutlu oldular rahat hareket etmeye başladılar. yaz gelmişti sürekli geziyorduk, birlikte iş bulduk, kurslara gittik ama çok yakın dostluğumuz olmuştu(!)
nişanlımla da bir dönem kızın sevgilisi sebebiyle sıkıntıları olmuş görüşmemişlerdi. sonra benim sayemde tekrar konuşmuşlardı. gayet güzel gidiyordu, üçlü oturup dertleşiyorduk. birbirimizi anlıyorduk ve ortak geçmişimiz bizi birleştiriyordu.
sevgilimle birdenbire kavga edip konuşmamaya başladılar. benden hiç bir şey saklamayan adam boş ver sadece dostluğumuz gerçek değilmiş bil, senin ilişkin senindir ben müdahale edemem ama dost değil dedi. o kız da saçma sapan bir şeyler uydurdu. işkillendim ama ikisi de bir şekilde örtbas etti.
üniversite 3.sınıfa gidene kadar baya güzel gidiyordu her şey...
bana verdiği sırrı bugün düğünü olan arkadaşımız çok alakasız bir şekilde öğrenene kadar... kırılmıştı.
benim ona söylediğimi düşündü. çünkü grupta en çok üçümüz samimi idik.
gereksiz ayrıntılar belki ama o dönemler gözümün önünde...
sonra bana bir anda soğuk davrandı. ben salak gibi dedim neden böyle yapıyorsun diye..
ben o kadar çok üzüldüm ki, çözelim istedim.
sevgilime anlattım durumu, bana dediği tek şey olan da hayır var uğraşma. zaten sıkıntılı idi dedi. ben o dönem ne demek istediğini anlamadım. yine de görüşmeye gayret ettim peşinden koşmak değil olduğumuz ortamda hiç bir şey yokmuş gibi...
sonra yine sevgilime dertlenirken dayanamayıp kızın sevgilime sürekli beni kötülediğini,ayrılmamız için uğraştığını anlattı. (bunları yapığı dönemde bana sürekli kaç kız uğraşırsa uğraşsın o sadece seni istiyor kıymetini bil falan derdi.)
ve en son bir gece yazışırken kız sevgilime çok bekledim sevgilimden ayrıldım gelmedin, kavga ettiniz ara verdiniz gelmedin. ben seni istiyorum demiş. inanabiliyor musunuz... benim yüzüme kız gülerken yapmış bunları.
o yüzden bitirmişler, o yüzden hiç konuşmamışlar o gün neler yaşanmış meğerse...
sonra biz nişanlandık. nişan haberimizi de eskaza ilk öğrenen 3 kişi arasına girmişti. yüzü gülerek hayırlı olsun vs dedi. biz çok uzun yıllar beklediğimiz için herkes nişan haberimize çok sevinmişti. ben saf dedim ki içimden o dönem yaşadığı psikolojik sıkıntılar boşluğa düşmesine sebep olup hata yaptırmıştır diye düşündüm.
bugün taa ne zaman sonra ilk kez karşılaştık merdivende... yüzü çok bozuktu. beni gördü zoraki gülümsedi. hal hatır sordu gidiyor musun x'i gördüm aşağıdaydı, çok büyümüş dedi. (benim o itirafını bildiğimi bilmiyor) ben de yarım ağız bir gülümseme ile gitmem gerek iyi eğlenceler dedim.
çok kötü hissettim hiç istemezdim karşılaşmayı.. bakışları çok rahatsız etti. kalbimi kararttı. düşünmüyor hatta aklıma bile gelmiyordu.
her şeyi bilip bilmiyormuş gibi yapmak..... kinlenmek... dost sandığının dost çıkmayıp onu kaybetmek... dilerdim bir sabah kahvesinde buluşmak... dilerdim ki haneme göz dikmesin... dilerdim ki gerçek dostlarla karşılaşmak...
