Gerginlik Anında Eşimin Üstüme Üstüme Gelmesi ve Kavga

marjinalfaydali

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
24 Eylül 2009
2.535
68
163
Ankara
Merhaba, ben genelde çabuk sinirlenebilen bir yapıya sahibim. Kendim bir konuda hassasiyete sahip bir insanın o konudaki hassasiyetine büyük özen gösterip damarına basmamayı iyi bildiğim için, tam tersi bana yapıldığında, yani 10 kez uyardığım bir konuda aynı hata tekrarlanıyorsa sinirleniyorum.
Derdim şu: Eşimle yaşadığımız en ufak bi gerginlikte, öfkemi kontrol etmeye çalışıyorum, birşey demeyip susmaya çalışıyorum ama kendimi o kadar zorluyorum ki o an susmak için, eşim o sırada üstüme gelmeye devam ediyor.Öfkeyle kötü sözler söylememek için başka odaya gidiyorum o da peşimden gelip konuşmaya devam ediyor. Defalarca uyarıyorum üzerime gelme, çok gerginim diye ama eşim ısrarla o anlarda iletişim(sizlik) kurmakta ısrar ediyor. Ben üstüme gelme dedikçe "neden ben senin sinirlenmelerini alttan alacakmışım" diyor. Bir konuyla ilgili en ufacık söylensem, belki söylenip suscam.Anne babamın ilişkisinden benim öğrendiğim, anneler konuşur konuşur, söylenir, babalar yaptıkları yaramazlıkları bilir, 10 dakika gider uzaklaşır, TV izler, sonra olay yatışır. Ama bizde ben sinirli biri olmama rağmen, öfkemi bastırmak ve o an hiçbir şey dememek için kendimle savaşırken eşim beni çileden çıkarmak için resmen uğraşıyor. Sonra ben patlıyorum ve olaylar gelişiyor Peşinden de günlerce sürecek küskünlük... Napıyım, eşime daha nasıl anlatıyım bir insan sinirliyken, gerginken, susuyorken üstüne gidilmez diye ? Benzer durum yaşayanlar var mı? Hissettiklerini ve de tavsiyelerini paylaşabilecek olanlar ?
 
Son düzenleme:
bende susan tarafim.susmazsam kiyamet kopuyo cunku.bende o konusurken duymazdan geliorum bi sure sonra susuo ve ben trip yapmaya basliorum o sirnasmaya baslio sonra.bence sus ve sabret.bagirarak hakliyken haksiz durama dusersin.ayrica gunlerce kusluk olur mu??biz yataga girerken barismaya ozen gosteririz.yoksa evlilik yipranir.
 
bende sinirliyim eşim biraz daha sakin,ama çenem durmadığından,evde çanak tabak,kalmıyor.susayım diyrum olmuyor.

huzur istiyorsan suscan canim.yani suscan derken hakkini savuncan ama yeri ve zamani var bunun.o sinirliyken sus ve duyma onu.onun siniri gecince laflari yavas yavas sok.ben oyle yapiorum gayette etkili oluo.
 
şekerim bende senin gibiyim ama susmakta olmuyor konusmakta olmuyor heleki eşinde sinirliyse ve susmak bilmiyorsa ben her kavga ettigimizde gardolapları döker en bastan tek tek katlarım sinirimi bu şekilde cıkartıyorum birde günlerce küsmek cok kötü evliliginizi cok yıpratır gururu öfkeyi siniri yataga girdiginiz an bitirmelisiniz ilk adımı sen at bence ne kadar haklı olursan ol yataga girdigin an eşine sırtını dönme işte o zaman durum kötüye gider seviyorsan güçlü olmak zorundasın
 
Ben susma derim!! Ben 4senelik evliyim ve hep sustum.. Sustum da neoldu hep ustume geldiler sinir hastasi oldum. Artik susmuyorum evet kavgalar daha cok buyuyor ama en azindan kendimi ezdirmiyorum artik. Esim bu duruma aliskin olmadigi icin daha cok bagriyor uste cikmaya calisyor ama gene susmuyorum sonunda o susmak zorunda kaliyor.

O bagirsin cagirsin icini doksun rahatlasin ve sen o laflari yiyip oturacan ustelik icindeki ofkeyle yasican... Nerde o bolluk!?!
 
Aynı sorunu ben de yaşıyorum..
Benim kesinlikle sinirlenmeye hafifçe sesimi yükseltmeye hakkım yoktur.
Her zaman mülayim olmalıyım.
Biraz sinirlensem eşim asla susmaz, üstüme üstüme gelir.
Beni çileden çıkarana kadar konuşur.
bir de kincidir ki, 3 yıl önceki mevzuyu hatırlar.
her tartışmada kronoljik olarak sıralar:)

sonrasında da kendini haklı çıkarır hatalı olan benimdir, ne demeye küçücük bir şeye sinirleniyorum ki?
neden benim öfke kontrolüm yok ki?
neden mülayim olamıyorum ki?

hani ilişki dengeyi gerektiriyordu..
karşılıklı alttan almamız gerekmez mi?
ama yok, ben nazlanamam..
ben mükemmel olmak zorundayım..
makineyim çünkü ben..

valla, ben çözüm bulamadım henüz..
geçici çözüm benim susmam, herdaim melek gibi olmam..
 

İşte birisi bunu benim eşime de anlatsa keşke? Birisi sinirlenince üstüne gidilmez, azcık susulur, karşıdaki saydırsa da susulur. Ki ben o sinirlendiğinde susuyorum, bekliyorum. Ama onda o olgunluk yok, kriz yönetimi yok, ben öfkeli olup da bir iki laf ettiğimde, hiç laf etmesem de sustuğumda, suratım asık şekilde öfkem geçsin diye beklediğimde beyefendi gururuna yediremiyor sanırım.Sanırım başka bir çok konudaki yetersizlikleri nedeniyle kavga anlarında üste çıkmaya çalışıyor. Kendine güveni tam olsa durumu idare eder, "cool" bi şekilde bekler di mi? Yok yok bu adam anasından ablasından babasından aldığı yaygaracılığı aynen devam ettiriyor.
 
Sakin bir yapıya sahip olduğum için belki sizi anlamakta güçlük çekebilirim ama tartışma durumlarında susmasını bilmeyen, iki üç dakika köşesine çekilmeyi bilmeyen eşler gerçekten çok zordur.

İnsan alttan almaya çalıştıkça karşıdaki hep o insanın üstüne gider; bu tartışmasız böyledir.

İyi zamanlarda konuşulur, taamm denilir yine aynısı yapılır.

...

Size zor gelebilir ama bir arkadaşımız için yapmıştık çok işe yaramıştı.

İlk başta onada zor gelmişti ama uyguladıktan sonra neredeyse böyle bir sorun yaşamadılar.

......

Bir mektup yazın kavga edince vermek üzere

İçinde ona olan sevginizle başlayan, onu onure eden ama böyle kavga anlarında yapılması gerekenleri,
sizin isteklerinizi barından v.s v.s tarzda konular içeren duygusal ama kendinizden emin olan,
bunların sizi ve ilişkinizi yıprattığını anlatan bir mektup yazın.

Böyle kavga çıktığında (eşinizin haksız olduğuna inandığınız bir kavga olsun :)
çünkü diğeri sizi zayıf düşürür, daha sonraki zamanlarda ) gidin mutfağa ;
kahve, sütlü granül kahve ya da bitkilerden melisa çayı ve ya papatya demleyin ikiniz için.

O sırada muhtemelen o hala konuşacaktır, siz dinlemeye çalışın.

Daha önce yazmış olduğunuz mektupla o hazırladığınız içeceği tepsiye koyun, eşinize götürün ve sakince gidin yanından.

Sonrasını eşinize bırakın.

Bunu yapmamaya gayret edecektir; en azından siz elinizden gelen en güzel şeyi yapmış olacaksınız.

İnşaallah sorunlarınız çözülür.
 
Son düzenleme:
Teşekkür ederim Birsen82. Ama ben o an o kadar sinirli ve patlamamak için kendimi zor tutuyor oluyorum ki, ondan uzak durmaya çalıştıkça gelip bana iğne batırıyor. Patlayım, sinirden sağa sola saldırıyım, tabağı çanağı kırayım diye uğraşıyor resmen ( ki malesef öfke kontrolü sorunu yaşıyorum, itiraf etmeliyim) Ama ben bu kontrolünde zorlandığım öfkeyi bastırmak için zar zor kendimi zaptederken adam gelip karşıma dikilip konuşmadan bana bakıyor, deney hayvanı izler gibi. Ben başka odaya gidince de gelip konuşmaya başlıyor. Ben bu kadar öfkeliyken nasıl ona kahve yapayım, bardak çanak kırmamak için zorluyorum kendimi. Sonra beni delirtince de patlıyorum ve bağırıp çağırmaya etrafa saldırmaya başlıyorum. Beni haksız durumua düşürmek için mi yapıyor bunu, neden bana öfkemi kontrol etmede yardımcı olmuyor da daha da üstüme geliyor? Beni psikolojik sorunlu bir insan olduğuma inandırıp kendini mi aklayacak aklı sıra nedir?
 

bende bu davranış tarzına çok sinirleniyorum.bizdede sizin tam tersi durum.o yüzden ben kabul etmiyorum kardeşim benim sinirli yapım var lafını.bir tek sizde mi sinir var.benim eşim aynı sizin gibi.sinirliymiş efendim.o sinirlenince kavga büyümesin diye başka odalara gider,bende onun peşinde söylenirim de söylenirim.böylece hiçbir sorunuzu halledemeyiz.
 
bende bizi anlatayım. ben sinirlenirsem konuşur dururum. ama sonra eşim benim kızdığıma kızar. bir düşünmez kendimi kucukpisinin yerine koyayım diye, azıcık altdan alayım demez. sonra ben sinirden ağlamaya başlarım olay değişir, eşim beni teselliye başlar. olay yatışınca eşime derim "en başında ben sinirlenmiştim, sen benim sinirlenmeme niye sinirleniyorsun", eşimde derki "aslında ortada büyütülecek birşey yoktu, bana haksızlık yaptığını düşündüğüm için sinirlendim, ben".

bende tahammülsüzlük var, yada tahammül eşiğim düşük. . demişsin ya babalar bir süre susar kadın da yatışır diye. her aile birbirinden farklı. kendi ailenizle kıyaslamayın.

daha dün olan birşeyi bende anlatayım; eşim eve iş getirmiş (ki hiç sevmediğimi bilir, kendisi). sabah kalkar kalkmaz bir baktım bilgisayar başında çalışıyor. suratım düştü. biraz söylendim. eşimde iyice bozuldu. kızmaya başladı. bende mutfağa gittim. (aslında eşim genelde peşimden gelir, ama ne hikmetse gelmedi. gelmemesi iyi oldu yoksa daha büyürdü olay.) sonra içeriden kızgınlık sesi. eşim nasıl bağırıyor anlatamam. "senin yüzünden tüm yazdıklarım gitti dedi.", "ben ne yaptım ki" diyorum. "sen yaptın, kızgındım sana, tüm herşey kaydedilmeden gitti" diye bağırıyor. benimle alakası yok diye gittim diğer odaya, iş yapmaya başladım. yatışınca geldi peşimden, barıştık erkek milleti işte anlaması çok zor.
 

İşte ben size örnek olayım. Olayın diğer taraftan bakışını göstereyim. Biz sinirliyiz diye övünmüyoruz ki, bize dokunulmasının zırhı olarak görmüyoruz ki bunu. Sadece öfke kontrolü sorunumuz var, bakın ben de diyorum, sakin kalmaya çalışıyorum ama damarıma basılıyor ısrarla. Size de aferin, dolanın eşinizin peşinde, sonra büyüsün olaylar. Kendiniz de demişsiniz hiçbir sorunumuzu halledemeyiz diye. Hallolmaz çünkü. O an karşıdaki insandaki adrenalini, kan basıncını düşünün. Cinnet cinayetlerine bile yol açabilir karşıdakinin bu kadar üstüne gitmek.
 

Zaten en temel evlilik öğüdü değil midir bir taraf sinirlenince diğer taraf sussun diye.Köpeklere fısıldayan adam belgeselinde bile adam bekliyor bekliyor ki köpek havlasın da enerjisi öfkesi bitsin. ( Teşbihte hata olmaz diyelim de şimdi ne yani kendini/eşini köpeğe mi benzetiyorsuncular çıkıp bozuk sinirlerimi iyice zıplatmasın.) Bu tarz erkek/kadınların kesinlikle insan idare etme kabiliyetinin olmadığını düşünüyorum. Olgunluk ve büyüklük, empati anlayış sıfır. Halbuki eşim kendine güvenen bir insan olsa, en kötü ama aslında iyi ihtimalle kızar kızar susar diye düşünür. Kaldı ki şu an bana bu konuyu açtıran da benim sinirden bağırıp çağırmam bile değil, suskun durmam.
 
bir taraf sinirlendiğinde diğer taraf sinirlerine hakim olup susabilse zaten tartışmalar büyük boyutlara ulaşmaz "kavga"lara dönüşmezlerdi, her seferinde herkese karşı daha sakin olacağımı söyleyip bunu en başta ben yapamıyorum sanırım ben de tahammül sınırları dar biriyim

çaresini bilen varsa paylaşsın, yoga bile yaptım bana mısın demedi
 
İşte bunu bir defaya mahsus yapabilirsiniz, yapmak için zorlayabilirsiniz kendinizi.

Ona yapmak zorunda değilsiniz sadece kendinize yapın; daha hoş olur :)

Siz sadece mektubu verin o okurken en azından siz sakinleşirsiniz.

Deneyin inanın işe yarıyor.

Konuşmayı denemişsiniz, böyle giderse sizin bu öfke kontrolu sendromu size zarar verecek, içinden çıkılmaz hal alır.

...............

İnşaallah sorunlarınız öyle ya da böyle en güzel şekilde çözülür..
 
Bizim evde de var o modelden Ama dırdır yapmayanından :d Gönül almaya çalışan, sacımı başımı çeken cinsten.

Önceden ben de eşin gibiydim marji, "o konu şimdi hemen konuşulacak, kavga ise kavga küslükse küslük". Zamanla törpüledim bu yanımı. Kavganın en ateşli halinde susuyorum. Daha sonra mutlaka konuşulmak üzere sakinleşmeyi bekliyorum. Keşke eşim de sussa. Yukarda anlattığım gibi o üstünü örtmeye calısıyor. Oysa sakin sakin konuşulunca çözümün kaynağı bulunabilir değil mi?

Benim başarılı olabildiğim bir taktik yok. Senin elinden bişi gelmez inan bana, çünkü insan ancak isterse kendini değiştirebilir. Senin eşin kendini o kadar cok seviyor ki değişime bile tenezzül etmiyor
 
Son düzenleme:
Sen çözmüşsün kavga başlatmamanın ya da büyütmemenin yolunu Elmayracım. Benim eşimin her konuda olduğu gibi bu konuda da genel kültürü zayıf olduğundan, ben 145678990 kez söylememe rağmen halen aynı. Hatta birkaç kez örneklerle anlattım. bAK, ben şu an çok sinirliyim ve kendimi zor tutuyorum, sen halen üstüme geliyosun, halen beni konuşmaya ve aramızdaki küçücük kavganın büyümesine sebep olmak üzeresin. Ben halen sakinim ama ateşle oynamaya devam edersen nolacağını söyleyim.Ben artık kendimi tutamıcam, bağırcam çağırcam, tabağı çanağı indircem, sinir krizi geçircem, sonra da minicik mesele olacak kocaman mesele. Ama sen şimdi yanımdan gidersen, ikimiz de bir süre susarsak ve başka şeylerle ilgilenirsek nolacak? Sakinleşicez ve 10 dakika sonra belki de konu tamamen değişmiş olacak dedim. Ne güzel anlatmışım di mi? çOcuk olsa anlar bu anlatışı. Ben sanırım birçok erkeğin isteyebileceği türden bir kadınım, sinirlenince birbirimize dokunmadan uzak durur, sonra geliriz yeniden bir araya. Kocam da kendi gibi dırdırcı cinsinden bulup yesinler birbirlerini. çok küskünüm çok, beni haketmediğini düşünüyorum çoğu kez.
 

Anlatım tarzını cok beğendim, bi insan isteklerini daha güzel anlatamazdı? Daha ne yapılabilir ki? Git diyorsun yaa 10-15 dk uzak dur da konuşabilecek kıvama gelelim.

Sonuç yine aynı be marji, o isterse olacak istemezse de kır kafasında 24 kişilik yemek takımını:) Kendini üzme bu kadar başka bir yol buluruz.
 

o bahsettiğiniz adrenalin ve kan basıncının sadece sizde olduğunu mu düşünüyorsunuz peki.karşıdaki insan değil mi? o haklı olduğunu düşünüyor ve kendini anlatıyor.neden sizde haklı olduğunuzu düşündüğünüz halde kendinizi cümlelerle ifade etmiyorsunuz.öfke kontrol sorununuzu anneniz babanız çekebilir,ama eşiniz çekmek zorunda değil.o zaman şiddet gören kadınların eşlerindede öfke kontrol sorunu var deyip ,kadın çok üstüne gitmiş bütün hata kadında diyelim.bence tedavi olmalısınız.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…