Bizimkiyle aramızda hiç konuşulmamış bir anlaşma gibidir tartışmalarımız sonrası barışma sürecimiz.
Kim daha haksızsa (genelde eşimdir) ortalama 3-4 saat sonra gider, sinirli sinirli oturan ve daha haklı olana (genelde benimdir) sarılır, özür diler.
Sadece bir kere çok ağır bir kavga yaşadık, evliliğimizin ilk senesi, dış kapının dış mandalı bir akrabanın hadsizliği yüzünden, onda da sonuna kadar haklıydım. Ancak eşim bunu idrak edememiş ve abarttığımı düşünmüş (Sonradan konuştuk, hak verdi). 2 gün boyunca bir tavır yaptım, hiç huyum olmayan bir şekilde. Konuşmadım. Kakır kikir gülen, olayları heyecanlı heyecanlı bebe gibi anlatan ben, 2 gün boyunca sirke sattım. Yatak ayırmadık ama sırtımı döndüm yattım, yemekte sohbet ederdik, suratına bakmadım. Anneler - babalar 3. gün devreye girdiler, olayı dinlediler, bana hak verdiler, eşime ufak bi nasihat çekti babası, barıştırdılar.
Çünkü bir küstüm pir küstüm herkese, dünyaya, her şeye küstüm. Fark edip müdahale ettiler.