- 22 Kasım 2014
- 3.217
- 4.662
- 133
- 39
- Konu Sahibi Hepsonradangelir
-
- #101
Çocukların tek kalmaması için en iyi çözüm kardeş aslında :) siz şimdi birini büyütmüş bir hanım olarak, daha yeni rahat bir nefes aldınız, muhtemelen. Bu yüzden 2. Gözünüzde çok büyüyor.
Sizi çok iyi anlıyorum, çünkü ben de aynı Şeyleri yaşadım.
Oğlum 3-4 yaşlarındayken hep söylerlerdi, artık yap diye. Kafayı yemişler gözüyle bakardım. Madd sıkıntılar ve büyütürken tek başıma olduğum için 6 yaşında 2. Ye karar verdim. Sonra da olmadı maalesef. Oğlum bu sene 10 yaşında olacak.
Yani sizin hissettiklerinizi de, tek çocuk büyütmenin sıkıntılarını da dibine kadar yaşadım. Etrafımda da gözlemliyorum birbirine yakın yaşlarda çocuğu olanların durumlarını.
benimle çocuğu olup, arkasından yine hamile Kalanlara acıyarak bakıyordum. Hayati zorlaştırdıklarını düşünüyordum. Çalıştım verdiğin arada ve formasyon aldım, sınavlara girdim vs.
Söyleyebilirim ki, şu anda o arkadaşların işleri çok çok daha kolay. Ve tek çocuk büyütmek biraz meşakkatli, özellikle akrabalar içinde değilseniz .
Şu anda çocuğa yetiyorsunuz. Henüz anne babayla eğleniyor ama yine de yaşıtı bir çocuğun verdiği keyfi vermiyorsunuz. 6 yaştan itibaren,çocukta bu arayış birden daha artacak ve devamlı yaşıtlarını aramaya başlayacak. Çünkü anne babadan ayrılıp sosyalleşme dönemi gelecek.
Çocuk için oyun çok önemli, oyunda kendini bulup sorunlarını çözüyorlar ve bunu da en iyi yine çocukla yapıyorlar.
Benim zamanım çocuğuma arkadaş ayarlamakla geçti, geçiyor. Komşu, akraba..
Bazen garip çocukların Tavırlarını, bazen sizde olduğu gibi annelerin garip tavırlarını çekmek gerekiyor. Kurslar, parklar, parka götürünce bırak gönlünce eğlensin değil, kalkıp onunla oynamak gerekiyor. Şu anda 10 yaşında, hala öyle. Ki en iyi arkadaş da gelse, sonunda evine dönüyor ve bizimki yine yalnız.
İki çocuğu olan arkadaşların çocukları bizim oğlanın gitmeyi en sevdiği yerler. Çünkü cümbüş oluyor. İki çocuk gayet yetiyor birbirine. Anneler kendi işinde. Ya da çocukların eğitimiyle ilgili ama bu çocuğu nasıl oyalayacağım dertleri yok. Çocuk zaten eğleniyor, anneye bu eğlenceye katılmak kalıyor ama çocuk tekken eğlenmiyor yani bir dolu oyuncağı da olsa.
Çocuğun zaten 4 yaşında. En erken 5 yaşında bir kardeşi olabilir. Daha uzattığında arası daha da açılıyor. Birbiriyle oynayacakları süre ise kısalıyor.
Maddi sıkıntınız ne boyuttadır bilmiyorum ama benimki oğluma kendi paramla ilk oyuncağını 3 yaşında alabildiğim boyuttaydı. O da 3 tl ilk bir kamyondu. O yüzden erteledim zaten. O zaman da mantıklı davrandığımı düşünüyorum, şimdi de kardeş konusunda mantıklı düşünüyorum. Ama iki çocuk bir çocuktan çok daha büyük bir maliyet istemiyor. Olsaydı, gayet de büyürlerdi bir arada. Çünkü aynı durumda olduğumuz eltim de büyüttü o sırada, görümcem de.
Şimdi eltim rahatsız, çocukları birbirine yetiyor. Görümcemin çocuklar da hem kardeş, hem kanka maşallah. Görümceme düşen onların kurslarını, sporlarını takip etmek. Ayrıca kendisi sporunu, kurslarını ayarlamak. İki çocuk bir arada büyüdüğü için, artık onu evde oyalayan kalmadı ve kendi sosyal hayatına devam edebiliyor.
Ben şimdi sosyal olarak rahatım ama arar tip tekrar bebek olduğunda, sil baştan tekrar evde olacağım ve ister istemez kısıtlanacağım.
Artık tecrübeli bir anne olarak, kardeş olmalı ve yaşları yakın olmalı diyorum, hem anne, hem çocuk için.
Bunlar mesajın üzerine benim yorumlarım. Tabi ki halet-i ruhiyeni, şu anda senin için en doğrusunu kendin bilirsin ama ben bu konuda gayet çektim, artık geride bile bıraktım bunları.
Eski Yaşadıklarımı okuyunca anlatmak istedim konudan biraz bağımsız olarak.
Yalnızca aklının bir köşesinde bir abla tavsiyesi olarak düşün.
Sizi çok iyi anlıyorum, çünkü ben de aynı Şeyleri yaşadım.
Oğlum 3-4 yaşlarındayken hep söylerlerdi, artık yap diye. Kafayı yemişler gözüyle bakardım. Madd sıkıntılar ve büyütürken tek başıma olduğum için 6 yaşında 2. Ye karar verdim. Sonra da olmadı maalesef. Oğlum bu sene 10 yaşında olacak.
Yani sizin hissettiklerinizi de, tek çocuk büyütmenin sıkıntılarını da dibine kadar yaşadım. Etrafımda da gözlemliyorum birbirine yakın yaşlarda çocuğu olanların durumlarını.
benimle çocuğu olup, arkasından yine hamile Kalanlara acıyarak bakıyordum. Hayati zorlaştırdıklarını düşünüyordum. Çalıştım verdiğin arada ve formasyon aldım, sınavlara girdim vs.
Söyleyebilirim ki, şu anda o arkadaşların işleri çok çok daha kolay. Ve tek çocuk büyütmek biraz meşakkatli, özellikle akrabalar içinde değilseniz .
Şu anda çocuğa yetiyorsunuz. Henüz anne babayla eğleniyor ama yine de yaşıtı bir çocuğun verdiği keyfi vermiyorsunuz. 6 yaştan itibaren,çocukta bu arayış birden daha artacak ve devamlı yaşıtlarını aramaya başlayacak. Çünkü anne babadan ayrılıp sosyalleşme dönemi gelecek.
Çocuk için oyun çok önemli, oyunda kendini bulup sorunlarını çözüyorlar ve bunu da en iyi yine çocukla yapıyorlar.
Benim zamanım çocuğuma arkadaş ayarlamakla geçti, geçiyor. Komşu, akraba..
Bazen garip çocukların Tavırlarını, bazen sizde olduğu gibi annelerin garip tavırlarını çekmek gerekiyor. Kurslar, parklar, parka götürünce bırak gönlünce eğlensin değil, kalkıp onunla oynamak gerekiyor. Şu anda 10 yaşında, hala öyle. Ki en iyi arkadaş da gelse, sonunda evine dönüyor ve bizimki yine yalnız.
İki çocuğu olan arkadaşların çocukları bizim oğlanın gitmeyi en sevdiği yerler. Çünkü cümbüş oluyor. İki çocuk gayet yetiyor birbirine. Anneler kendi işinde. Ya da çocukların eğitimiyle ilgili ama bu çocuğu nasıl oyalayacağım dertleri yok. Çocuk zaten eğleniyor, anneye bu eğlenceye katılmak kalıyor ama çocuk tekken eğlenmiyor yani bir dolu oyuncağı da olsa.
Çocuğun zaten 4 yaşında. En erken 5 yaşında bir kardeşi olabilir. Daha uzattığında arası daha da açılıyor. Birbiriyle oynayacakları süre ise kısalıyor.
Maddi sıkıntınız ne boyuttadır bilmiyorum ama benimki oğluma kendi paramla ilk oyuncağını 3 yaşında alabildiğim boyuttaydı. O da 3 tl ilk bir kamyondu. O yüzden erteledim zaten. O zaman da mantıklı davrandığımı düşünüyorum, şimdi de kardeş konusunda mantıklı düşünüyorum. Ama iki çocuk bir çocuktan çok daha büyük bir maliyet istemiyor. Olsaydı, gayet de büyürlerdi bir arada. Çünkü aynı durumda olduğumuz eltim de büyüttü o sırada, görümcem de.
Şimdi eltim rahatsız, çocukları birbirine yetiyor. Görümcemin çocuklar da hem kardeş, hem kanka maşallah. Görümceme düşen onların kurslarını, sporlarını takip etmek. Ayrıca kendisi sporunu, kurslarını ayarlamak. İki çocuk bir arada büyüdüğü için, artık onu evde oyalayan kalmadı ve kendi sosyal hayatına devam edebiliyor.
Ben şimdi sosyal olarak rahatım ama arar tip tekrar bebek olduğunda, sil baştan tekrar evde olacağım ve ister istemez kısıtlanacağım.
Artık tecrübeli bir anne olarak, kardeş olmalı ve yaşları yakın olmalı diyorum, hem anne, hem çocuk için.
Bunlar mesajın üzerine benim yorumlarım. Tabi ki halet-i ruhiyeni, şu anda senin için en doğrusunu kendin bilirsin ama ben bu konuda gayet çektim, artık geride bile bıraktım bunları.
Eski Yaşadıklarımı okuyunca anlatmak istedim konudan biraz bağımsız olarak.
Yalnızca aklının bir köşesinde bir abla tavsiyesi olarak düşün.