Ben sizi ve verdiğiniz tepkiyi anlıyorum.
Aynı şekilde misafir ağırlamak bizim geleneğimizdir. Türk deyince misafirperverlik gelir akıllara...
Ancaak... bunu suistimal etmek hiç hoş değil. İnsan 15 gün kalacağı bir eve bir kaç günlüğüne giderse, ve ev sahibinden izin almadan kendi programlarına göre, nasıl olsa bir şey demezler, kalırız diyerek düşünürse olmaz.. İzin alma nezaketini gösterir, rica ederler, ev sahibine yük olmak istemezler... otel odasının soğukluğunu yaşayacağımıza, dostlarımızla oluruz ama onlara yük olmayız diye düşünürlerse amenna... Ama burada ciddi bir suistimal söz konusu..
Vakti zamanında, eşimin asker arkadaşı, düğünlerinin ertesi günü eşiyle uçağa atlayıp, bizim eve balayına gelmişti :)
Elimden gelen her şeyi yapmama rağmen, gelin hanımın bir türlü memnun olmadığını hissettirmesi beni çileden çıkarmıştı...Bunun misafir sevmemekle ilgisi yok... Misafir ağırlamanın bir adabı varsa, misafir olmanın da adabı vardır...Bunu bilmeyenlere usulünce tepki göstermek gerekir...
Bu gelin hanım, tavuk yemeyeceğini, peynirin hangi çeşidini tüketeceğini, yemekte hangi baharatı sevdiğini eve girişlerinin ilk yarım saatinde söylemişti, o zaman anlamıştım bu işin sonunun hiç hoş olmayacağını.... Neyse tartışma olmadan, tepkimden anlayıp bir haftanın sonunda pılılarını pırtılarını toplayıp gitmişlerdi...
Aradan bir kaç yıl geçtikten sonra, bulundukları ilde bir otelde kalıyorduk... Güya karşılık verecekler ya bir akşam evlerine yemeğe davet ettiler... ve orada kalmamız için ısrar ettiler.. Eşim arkadaşını çook sever kıramadı ve o gece orada kaldık....
Ne oldu biliyor musunuz? Burada balkon çok serin oluyor deyip, balkonda taş üstüne bir yorgan (yatak demiyorum dikkat!) serip üzerimize bir battaniye verip balkonda yatırdı bizi :)))
Ve bu olaydan bir kaç yıl sonra, bir telefon... hımm şey biz bebek için tedaviye geliyoruz pazartesi günü... 20 gün sürebilir sizde kalıcaz mahsuru yoksa ??!!!
O an ne desem ne desem... biz bu akşam gidiyoruz evde yokuz... tedavi olduğunuz hastanenin uygun fiyatlı misafirhaneleri var oraları araştırın bence dedim. ve kapattım... Yapacak bir şey yok...ben yarım saat bile katlanamayacağım birini 20 gün ağırlamaya kalkarsam kafayı sıyırırdım... bu şekilde halletmiştim... o gün bugün hiç bir şekilde görüşmedik... bu da beni hiç üzmedi...
Demem o ki... var böyle insanlar... maalesef... maalesef.... ama onların varlıkları, bizim kendimizden ödün vermemizi gerektirmiyor....
aynı durum bende olsa eşimle aramın bozulacağını bilsem yinede yapmam..bu hem yapana büyük utanç hemde yaşatılan insanlarada.. kimsede o kadar gurursuz değildir..
