Anneme zamaninda babaannem, dedem öyle kötü davranmis ki.. ne iftiralar atmislar, ne eziyet etmisler.
Annem ecrini alacağım deyip umursamamis. Yengem de babaanneme yaranmak icin anneme atilan bir iftiraya destek olmus.
Babaannem -çok şükür denilir mi bilmiyorum ama- erken yasta vefat etti. Ben 3-4 yaslarinda idim ona rağmen bana yapmadığını bırakmadı. Ben affetmedim affedemem de.. Yıllarca dedeme gitmedim annemler gitse bile ben o çocuk aklımla arabada bekledigimi cok bilirim.
annem ise onlara hic bir sey olmamis gibi davrandi. Çünkü annemin yada bizim mutsuz durmamiz onlardan uzak durmamiza öyle mutlu oluyorlar ki. Bayramdan bayrama ama 25 yılın ardından tabi.. eskiden öyle değildi. Komsuyduk sürekli her seye annem giderdi.
anneme attiklari iftira ise yengemin başına geldi ve kime muhtac oldu. Anneme.. aylarca bakti hastanede evde.. bir akıl hastasina.. sonra kendine geldi yengem Özür diledi annemden.
ne bileyim insan ne yasarsa yasasin bazi seyleri gormezden gelmek karsi tarafa istediğini vermemek oluyor. Hic bir sey yok gibi davranmak zor ama annem bunu bize yasayarak öğretti. Gelin bize söyle kötü davraniyor demelerine firsat vermiyor kendini ezdirmiyor da.. dengesini kurmak sinirlerimize hakim olmakla basliyor. Allah kolaylık versin
ayrica erkeklerin yaninda olmak kaynanaya laf vermemek olur kocanizla kol kola gidip mutlu mutlu durun. Siz sinirden catlayacaginiza onlar kiskancliktan catlasin