Merhaba arkadaslar uzun zamandır yazmak istiyodum ama anca kendimî toparlayabildim bundan 2 hafta onceydı esımle ablası yüzünden bi tartışmamız oldu tartışma kızısınca beni yitti bende sinirlendi koluna vurdum onun oda kalktı 2 3 tokatda bana vurdu neye uğradığımı şaşırdım bu son noktaydı bıttı dedım ve sonra uzerımı giydim kızımıda alıp çıktım evden bana defol bidaha gelme dedî dışarıda ağlaya ağlaya dolaştım 6 aylık kızım kucağımda ...
Sonra bu baktım esım gel buraya gel buraya giyip duruyo git basımdan dedım sadece konuşalım dedı bende konuşacak birsey yok ayrılmak istiyorum dedim tamam dedi. Eve gel dedi ben biletini alıcım dedi ben Fransa'da yasıyorum kızımın kımlıgı henüz gelmedı o yüzden ülkeden suan çıkış yapamıyoruz Şubat sonuna gelecek inşallah ayrılmaya karar verdık ve bana annenlere söyle dedı bende aradım soyledım dedım ama aslında soylememiştim üzülürler diye sonra biz konuşmadık 1 hafta falan sonra bana vurduğu ıcın özür dıledı sadece beni sen kışkırttın dedi herseyde ayrılmak olmaz falan dedı o kadar
Gelelım bana öyle kırıldım öyle ıncindimki babam annem bile bana vurmamısken esım dediğim sevdiğim insan bana vurdu kufretti unutulacak affedilecek bişey değil bu onu her gördüğümde aklıma geliyo gemde bu terbıyesızlık yapsam neyse dicem ablası yüzünden vurdu ne öğrenc bişey ve ben seni affedersem ilerde daha fazlasını yaparsın dedım bana güldü yapmam diyemem dedi o kadar sogudumki sımdi Şubat sonu kızımın kımlıgı gelınce gıtmeyı düşünüyorum bana diyolarki sorun 3. Sahıslarsa evlılıgini bitirme ama tek sorun o degılkı bana vurdu varmı otesı
Siz olsanız napardınız gidermıydınız aklı basına gelsin dermıydınız
merhaba Semese, 3şubat pazar günü yaşadığın şeyleri ben de yaşadım seni gayet iyi anlıyorum.
sebep 3. şahıslar değil bizm olayımızda ve bebeğim de 10 aylık..
ailemden 9saat uzaklıkta bir ilde yaşıyorum..ben de kovuldum ama evden çocuğumu almadann çıkmam dedim vermediği için yutmak zorunda kaldım..
tokat, hırpalama vs şeyler yaşandı sinirlenip yüzüne kapı çarptığım için.. valizlerimizi hazırladım, ancak otobüs bileti bulamaddığım için dönemedim..belkide bu bi sinyaldi bilemiyorum.
eşimle 2gün sonra konuştuk ve pişmanlık yaşamadığını söyledi..sorunlar üzeirne oldukça konuştuk ama tutumu sabit..
hep ben fedakarlık etmek zorundayım (ataerkil bir ailede yetişmiş ve tam bir anadolu erkeği.. dediğim deidk)..
bu haftasonu beni ailemin yanına bırakıak 3 hafta sonra eğitim sebebiyle o da gelicek yanımıza.. kafamızın dağılması için götürüyor
belki de mesafe ve zaman çözecektir sorunalrı..
evet affedemiyorum yaptığımı, belki ayıplarsınız ama hala seviyorum ne yapabilirm.
üstelik ben kendimden geçtim bebeğimin geleceğini düşünmek zorundayım..gözümüzün önünde kaynımızın çocuğu anne baba ayrı..
belki zamanla pişmanlık duyar,birbirimize olan saygımızı yeniden kazanırız.. öfke anında insan hiç bişey düşünemiyo
ama mantık devreye girdiğinde olaylar farklı hale geliyo.
gitmek mi kalmakmı doğru inan ben de bilemiyorrumm
Arkadasım umarım bu süre sizi ve evliliginîzi toparlar hakkınızda hayırlısı olur inş peki siz ayrı evdemi oturuyorsunuz
Biraz gururumuzu düşünmek gerekiyor belki dusunuyorumda esın ilerde bana vursa kufretse kızım ve kabullenirsen ikinci üçüncü cocuğum bu durumu görünce ailem varmı oh ne güzel mi dicek erkek olursa babasını örnek almıcak mı benım esimin sinirlilîgi kufretmesi aynı babası bunlara tahammülüm yok benım ben babamın anneme el kaldırmasını bırak salak dedıgını bile duymadım çünkü es özeldir saygı duyarsın ne bilim bazen sadece cocuğumun bu ortamda yetişmemesi için bile gitmeye deger diyorum içimdeki ses hep git diyo pişman olursa gelir olmazsa gelmezse ben onu kaybetmem o beni ve çocuğunu ailesini kaybeder
Dün gidicen mi dedi evet gidicem dedim bana hala diyoki ailenin yanına gitmek istiyosun canın tatil istiyo kavga çıkarıyorsun bunu bahane ediyorsun diyor bende dedimki hala böyle şeyler düşünebildiğine inanamıyorum dedim bana tokat atan birine eline saglık bundan sonra kulun kölenim dememi mi bekliyordun dedim hiç alttan almıyomusum herseye cevap veriyormuşum sucluymusum sogutuyo beni kendinden ıyıce.
evet ayrı evlerdeyiz ama çok yakın oturuyoruz. benim ailem uzakta
ve bebeğime kayınvalidem bakıyor çalıştığım içn
ve biz haftanın 5-6 günü ordayız, eve genelde otel gibi gider geliriz!!
umarım toparlanırız, benm de psikolojim gerçekten iyi değil, hala alışamadım yalnızlığa.
bu kadar gerilmemize benim de tavırlarım sebep oldu belki ama asla şiddete dönüşmemeliyid bunu ben de sindiiremiyorum
Merhaba arkadaslar uzun zamandır yazmak istiyodum ama anca kendimî toparlayabildim bundan 2 hafta onceydı esımle ablası yüzünden bi tartışmamız oldu tartışma kızısınca beni yitti bende sinirlendi koluna vurdum onun oda kalktı 2 3 tokatda bana vurdu neye uğradığımı şaşırdım bu son noktaydı bıttı dedım ve sonra uzerımı giydim kızımıda alıp çıktım evden bana defol bidaha gelme dedî dışarıda ağlaya ağlaya dolaştım 6 aylık kızım kucağımda ...
Sonra bu baktım esım gel buraya gel buraya giyip duruyo git basımdan dedım sadece konuşalım dedı bende konuşacak birsey yok ayrılmak istiyorum dedim tamam dedi. Eve gel dedi ben biletini alıcım dedi ben Fransa'da yasıyorum kızımın kımlıgı henüz gelmedı o yüzden ülkeden suan çıkış yapamıyoruz Şubat sonuna gelecek inşallah ayrılmaya karar verdık ve bana annenlere söyle dedı bende aradım soyledım dedım ama aslında soylememiştim üzülürler diye sonra biz konuşmadık 1 hafta falan sonra bana vurduğu ıcın özür dıledı sadece beni sen kışkırttın dedi herseyde ayrılmak olmaz falan dedı o kadar
Gelelım bana öyle kırıldım öyle ıncindimki babam annem bile bana vurmamısken esım dediğim sevdiğim insan bana vurdu kufretti unutulacak affedilecek bişey değil bu onu her gördüğümde aklıma geliyo gemde bu terbıyesızlık yapsam neyse dicem ablası yüzünden vurdu ne öğrenc bişey ve ben seni affedersem ilerde daha fazlasını yaparsın dedım bana güldü yapmam diyemem dedi o kadar sogudumki sımdi Şubat sonu kızımın kımlıgı gelınce gıtmeyı düşünüyorum bana diyolarki sorun 3. Sahıslarsa evlılıgini bitirme ama tek sorun o degılkı bana vurdu varmı otesı
Siz olsanız napardınız gidermıydınız aklı basına gelsin dermıydınız
Merhaba arkadaslar uzun zamandır yazmak istiyodum ama anca kendimî toparlayabildim bundan 2 hafta onceydı esımle ablası yüzünden bi tartışmamız oldu tartışma kızısınca beni yitti bende sinirlendi koluna vurdum onun oda kalktı 2 3 tokatda bana vurdu neye uğradığımı şaşırdım bu son noktaydı bıttı dedım ve sonra uzerımı giydim kızımıda alıp çıktım evden bana defol bidaha gelme dedî dışarıda ağlaya ağlaya dolaştım 6 aylık kızım kucağımda ...
Sonra bu baktım esım gel buraya gel buraya giyip duruyo git basımdan dedım sadece konuşalım dedı bende konuşacak birsey yok ayrılmak istiyorum dedim tamam dedi. Eve gel dedi ben biletini alıcım dedi ben Fransa'da yasıyorum kızımın kımlıgı henüz gelmedı o yüzden ülkeden suan çıkış yapamıyoruz Şubat sonuna gelecek inşallah ayrılmaya karar verdık ve bana annenlere söyle dedı bende aradım soyledım dedım ama aslında soylememiştim üzülürler diye sonra biz konuşmadık 1 hafta falan sonra bana vurduğu ıcın özür dıledı sadece beni sen kışkırttın dedi herseyde ayrılmak olmaz falan dedı o kadar
Gelelım bana öyle kırıldım öyle ıncindimki babam annem bile bana vurmamısken esım dediğim sevdiğim insan bana vurdu kufretti unutulacak affedilecek bişey değil bu onu her gördüğümde aklıma geliyo gemde bu terbıyesızlık yapsam neyse dicem ablası yüzünden vurdu ne öğrenc bişey ve ben seni affedersem ilerde daha fazlasını yaparsın dedım bana güldü yapmam diyemem dedi o kadar sogudumki sımdi Şubat sonu kızımın kımlıgı gelınce gıtmeyı düşünüyorum bana diyolarki sorun 3. Sahıslarsa evlılıgini bitirme ama tek sorun o degılkı bana vurdu varmı otesı
Siz olsanız napardınız gidermıydınız aklı basına gelsin dermıydınız
sırf şu cümlesi gitmenizi gerektiriyor.
Boşanın veya boşanmayın diyemem ama gidin ..
Uzak kalın , sakince düşünün ve öyle karar verin ..
sevgi farklıdır , saygı farklı .. herkesin sevgi anlayışıda farklıdır ..
eşine şiddet uyguladığını bildiğim bi iş arkadaşımla tartışmıştık ..
nasıl yaparsın , nasıl kıyarsın demiştim..
minik hanım evlilikte herşey aşama aşama demişti ..
ilk önce tartışmalar başlar, sonra sesler yükselir , saygının bittiği yerde şiddet başlar ..
bir erkek bir kez el kaldırıp o sınırı aşmışsa bir daha yapmakta sakınca görmez, yaptıklarının normalleştiğini düşünür demişti zira
anneside babasından dayak yiyomuş zamanında , anne gitmemiş ..
velhasıl kelam sevmek ayrı , şiddet ayrı ..
seven erkekte döver ..
ama anladığım bir kere o sınırı geçen erkek muhakkak bir gün tekrar geçer ..
evladınız ve siz hakkında hayırlısı olsun
Arkadaslar hepinize çok teşekkür edlerim cevaplarınız için ben bebeğim için derim ama ilerde daha kötü olursa bi kavga anında kızımı benden alırsa naparım sımdı küçük bensız yapamayacağını biliyo o yüzden kızımıda götürmeme razı ama ya ilerde bu arada biz ailesiyle oturuyoruz bide bu sorunumuz var tabi artık öyle bunaldımki tek sorun tokat değil aslında ben biraz ayrı kalmak onu görmemek sesini dahi duymamak istiyorum ruhum gönlüm dinlensin istiyorum bu zaman zarfındada pişman olursa bişeyler yapar diye düşünüyorum
Bu arada bu durumu ailemden ablam biliyo onun haberi var
Ben böyle düşünüyorum ama bi taraftanda annesi oğlum sunu istememiştin bunu istermisin sana çay yapıym mı kahve yapıym mı sürekli peşimizde kadın benim yokluğumu fark edecek kadar yalnız bırakmıyor kî deli olcam ya en basından bi evimiz olsaydı bu durumlar olmazdı belki sımdıde ev beklıyoruz ama çıkmadı daha
Çok doğru arkadasım benimde kaldıramadıgım o ya benimde çok sinirlendiğim olur ama kufretmem o ortamdan uzaklaşırım falan el kaldırmak ne demek insan sevdiğine kıyarmı üzmek istermi ben onun eşiyim cocuğunun annesiyim daha 2 yıl bile olmadı evleneli 2 yılda bunları yaşadıysam 20 yılda neler yaşanmaz ki uzaktayım buna karşı koyamazsam başka olacakları kendi elimle etmiş olmam mı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?