öldükten sonra ailesinin düşüncesinin konu sahibi için bir önemi kalmamış olur. hayatta zaten her şeyi düşünüyoruz, düşünmek zorundayız bari ölünce rahatlayalım.
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Gizli gizli yurtdışı tatili?
- Konu Sahibi Ebegumeci
- Başlangıç Tarihi
- 29 Mayıs 2016
- 4.622
- 5.328
- 88
Ailesi nerde olduğunu bulana kadar oldukça uğraşır
- 29 Mayıs 2016
- 4.622
- 5.328
- 88
Bu kadar yere gidiyorsanız ben gidiyorum da diyebilirsiniz.
Bana yalanla iş yapmak çok tuhaf geliyor
- 31 Aralık 2014
- 1.930
- 3.340
- 133
Gizli saklı yapılan bir işten hayır gelmez derler,siz birde gizlice yurtdışına gitmekten bahsediyorsunuz. Yıllar önce bir arkadaşım gizlice Bodrum'a tatile gitmişti ve otelde çok kötü düşüp yaralanmıştı,bunu öğrenen annesi az daha kalp krizi geçiriyordu ailecek çok sarsılmışlardı. Madem çok gitmek istiyorsunuz bari havalimanındayken haber verin,iyi veya kötü en azından nerede olduğunuzu bilsinler.
bakın konu sahibi ve hanımlar, iki kız kardeşten bahsedeyim size biraz, biri annem diğeri teyzem. aralarında 3-4 yaş filan var, annem büyük. 90'lı yılların başlarında, ikisi de liseden sonra iş hayatına atılmış. annem sanki çok matah birşeymiş gibi 21 yaşında evleniyor, 22'sinde beni doğuruyor. iş hayatı ciddi bir sekteye uğruyor çünkü evlilik, çocuk vs. derken. teyzem maddi özgürlüğünü kazandığı andan itibaren tamamen kendi ayakları üstünde durmaya başlıyor, güzel bir işe geçiyor, ehliyet vs. alıyor iş de seyahat etmeli bir iş. iş için diye gidiyor başka bir ile yerleşiyor, anneannemden izin alması söz konusu bile değil. ben yapıyorum/gidiyorum diyor ve yapıyor, hepsi bu. bugün sene olmuş 2017, bu dediğim olaylar 90'lı yıllarda yaşanıyor yani ortalama 15-20 sene önce. hayatı boyunca ona hiç kimse karışamadı, anneannem hep ona saygı duydu çünkü duymak zorundaydı. o tavrını en başından koymuştu çünkü. annem seneler sonra boşandı, anneannemin yanına yerleşti. 30'larının ortasında 2 çocuklu bir kadındı ama yapacağı her şey için anneannemin onayını alması gerekiyordu çünkü o teyzemin tam tersiydi. eve geç gelse anneannemle kavga ederlerdi. şehir dışındaki teyzesine gitmek istemesi bile sorun olurdu. anneannem sürekli bizi yani çocukları sorun ederdi, sen çocuklu kadınsın, istediğin yere gidemezsin, gelemezsin, yapamazsın, edemezsin. gören de anam kötü yola düştü sanır o derece abartırdı. 
yani siz tavrınızı baştan koymazsanız alışırlar ve 36 yaşına da gelseniz izin almak zorunda kalırsınız. yüz verdikçe yüz buluyor aileler özellikle. ben de 24 yaşındayım mesela, anneannemin elinde büyüdüm ama halen daha bazen bana da birşeyler dayatmaya kalkar hemen orada koyarım tavrımı. geçenlerde bir olay oldu, ben bir yere gidiyordum gitmişken x'lere de uğra geçmiş olsun de, dedi. tamam dedim ama günlerden pazardı. ben de yolda vazgeçtim x'lere uğramaktan, pazar günü rahatsız etmek istemedim başka zaman giderim diye düşündüm, gittim arkadaşlarla buluştum günümü öyle geçirdim. eve döndüğümde anneannem sordu gittin mi x'e dedi, gitmedim, vazgeçtim dedim. niye dedi. pazar bugün, dinlenmek ister millet diye düşündüm ve bu yüzden vazgeçtim, başka zaman gidicem dedim. vay efendim ben neden onun sözünü dinlememişim, ben onu ezip geçmişim, saygısızmışım, terbiyesizmişim gitmem gerekirmiş, nasıl kafama göre iş yaparmışım, pazar günü olsa ne olacakmış yabancı mıymış da ohooo kavga etmeye kalktı benimle. anneanne ne diyorsun Allah aşkına ya, dedim. ben çocuk değilim ki senin lafınla hareket edeyim. nereye gidip nereye gitmeyeceğime kendim karar veriyorum, başka zaman gidicem, istediğini düşün yani ne diyim, dedim. bu kez daha çok kızdı cevap bile vermedim. ertesi gün barıştık. olmaz yani belli bir yaştan sonra özgürlük lazım.
yani siz tavrınızı baştan koymazsanız alışırlar ve 36 yaşına da gelseniz izin almak zorunda kalırsınız. yüz verdikçe yüz buluyor aileler özellikle. ben de 24 yaşındayım mesela, anneannemin elinde büyüdüm ama halen daha bazen bana da birşeyler dayatmaya kalkar hemen orada koyarım tavrımı. geçenlerde bir olay oldu, ben bir yere gidiyordum gitmişken x'lere de uğra geçmiş olsun de, dedi. tamam dedim ama günlerden pazardı. ben de yolda vazgeçtim x'lere uğramaktan, pazar günü rahatsız etmek istemedim başka zaman giderim diye düşündüm, gittim arkadaşlarla buluştum günümü öyle geçirdim. eve döndüğümde anneannem sordu gittin mi x'e dedi, gitmedim, vazgeçtim dedim. niye dedi. pazar bugün, dinlenmek ister millet diye düşündüm ve bu yüzden vazgeçtim, başka zaman gidicem dedim. vay efendim ben neden onun sözünü dinlememişim, ben onu ezip geçmişim, saygısızmışım, terbiyesizmişim gitmem gerekirmiş, nasıl kafama göre iş yaparmışım, pazar günü olsa ne olacakmış yabancı mıymış da ohooo kavga etmeye kalktı benimle. anneanne ne diyorsun Allah aşkına ya, dedim. ben çocuk değilim ki senin lafınla hareket edeyim. nereye gidip nereye gitmeyeceğime kendim karar veriyorum, başka zaman gidicem, istediğini düşün yani ne diyim, dedim. bu kez daha çok kızdı cevap bile vermedim. ertesi gün barıştık. olmaz yani belli bir yaştan sonra özgürlük lazım.e tamam ailesi uğraşır, o değil.
baskıcı aile faktörü insana ölürken bile rahat vermiyor arkadaş.
- 17 Eylül 2015
- 1.460
- 3.886
- 83
Teyzen harika biriymis.bakın konu sahibi ve hanımlar, iki kız kardeşten bahsedeyim size biraz, biri annem diğeri teyzem. aralarında 3-4 yaş filan var, annem büyük. 90'lı yılların başlarında, ikisi de liseden sonra iş hayatına atılmış. annem sanki çok matah birşeymiş gibi 21 yaşında evleniyor, 22'sinde beni doğuruyor. iş hayatı ciddi bir sekteye uğruyor çünkü evlilik, çocuk vs. derken. teyzem maddi özgürlüğünü kazandığı andan itibaren tamamen kendi ayakları üstünde durmaya başlıyor, güzel bir işe geçiyor, ehliyet vs. alıyor iş de seyahat etmeli bir iş. iş için diye gidiyor başka bir ile yerleşiyor, anneannemden izin alması söz konusu bile değil. ben yapıyorum/gidiyorum diyor ve yapıyor, hepsi bu. bugün sene olmuş 2017, bu dediğim olaylar 90'lı yıllarda yaşanıyor yani ortalama 15-20 sene önce. hayatı boyunca ona hiç kimse karışamadı, anneannem hep ona saygı duydu çünkü duymak zorundaydı. o tavrını en başından koymuştu çünkü. annem seneler sonra boşandı, anneannemin yanına yerleşti. 30'larının ortasında 2 çocuklu bir kadındı ama yapacağı her şey için anneannemin onayını alması gerekiyordu çünkü o teyzemin tam tersiydi. eve geç gelse anneannemle kavga ederlerdi. şehir dışındaki teyzesine gitmek istemesi bile sorun olurdu. anneannem sürekli bizi yani çocukları sorun ederdi, sen çocuklu kadınsın, istediğin yere gidemezsin, gelemezsin, yapamazsın, edemezsin. gören de anam kötü yola düştü sanır o derece abartırdı.
- 21 Mart 2016
- 1.705
- 2.315
- 133
Çocukluk arkadaşım var, onunla gitmeyi planlıyoruz :)
- 29 Mayıs 2016
- 4.622
- 5.328
- 88
Bence baskıcı aile kadar bunu kabul eden bir çocukta var.
Bana izin alma olayı zaten enteresan geliyor.
- 18 Kasım 2014
- 4.953
- 6.438
- 358
Böyle düşünülecek bir konumda değilsiniz. Ki dah öncede ülke içinde bu tür şeyler yapmışsınız zaten, yurtdışı olunca farklı olmayacak.
- 18 Kasım 2014
- 4.953
- 6.438
- 358
Fikrim var ve yazıyorum. Evet birbirinden bağımsızlar ama önceliğiniz o olmalı. Ki yardımcı olmak amaçlıydı, hasta muameleside yapmadım. Neyse ne yapmak istiyorsanız yapın.Kolay gelsin.
- 24 Nisan 2015
- 6.952
- 7.146
- 398
- 18 Eylül 2014
- 8.451
- 29.973
- 798
Ben bu gibi durumlarda suçu ailede buluyorum ne yazık ki.
Çocuğu yalana teşvik edecek kadar sıkmaya gerek yok.
Bir örnek vereyim: Kızım 10 yaşında, okulda bir çocuktan hoşlanıyordu. Onunla olanları gelip bana anlatıyordu. Sonra ondan ayrılmış(!). Artık başka birinden hoşlanıyormuş. Arkadaşları gidip ona söylemiş vs vs vs vs vs. Çocukça muhabbetler yani.
Hafta sonu babasına gitmişti. "Babana da anlattın mı" dedim. "Hayır o kızar" dedi. Şimdi babası kızmakla bu eylemin önüne geçebildi mi? HAYIR. Ne oldu peki? Eylem devam ediyor ama kendisi habersiz. Haberi olmayan şeyi kontrol etmesi, bir yanlış durumunda erkenden müdahale etmesi mümkün değil artık.
Özetle: İletişim, iletişim, iletişim.
Konu sahibi, ben sizin yerinizde olsam hiç haber vermeden giderdim. Başıma bir şey gelirse de gelince söylerdim. Gelmezse zaten sorun yok.
Ama işin kökünden çözülmesi lazım.
Bunun için de yavaş yavaş alıştırmanız gerek.
Çocuğu yalana teşvik edecek kadar sıkmaya gerek yok.
Bir örnek vereyim: Kızım 10 yaşında, okulda bir çocuktan hoşlanıyordu. Onunla olanları gelip bana anlatıyordu. Sonra ondan ayrılmış(!). Artık başka birinden hoşlanıyormuş. Arkadaşları gidip ona söylemiş vs vs vs vs vs. Çocukça muhabbetler yani.
Hafta sonu babasına gitmişti. "Babana da anlattın mı" dedim. "Hayır o kızar" dedi. Şimdi babası kızmakla bu eylemin önüne geçebildi mi? HAYIR. Ne oldu peki? Eylem devam ediyor ama kendisi habersiz. Haberi olmayan şeyi kontrol etmesi, bir yanlış durumunda erkenden müdahale etmesi mümkün değil artık.
Özetle: İletişim, iletişim, iletişim.
Konu sahibi, ben sizin yerinizde olsam hiç haber vermeden giderdim. Başıma bir şey gelirse de gelince söylerdim. Gelmezse zaten sorun yok.
Ama işin kökünden çözülmesi lazım.
Bunun için de yavaş yavaş alıştırmanız gerek.
Kendi hattindan ararsan cikmaz ki...
Bence habersiz gitme çünkü 1 2 gun gulluk gülistan gezersin 3. Gun sıkıntı cekersin sıkılırsın habersiz geldim diye...
- 25 Nisan 2010
- 5.180
- 7.605
- 398
Benzer Konular
