- 26 Temmuz 2017
- 2.619
- 5.788
- 88
- 38
- Konu Sahibi LimonReceli
- #1
Arkadaşlar merhaba,
Daha önce bir konu acmistim. Uzatmalı bir nisanliligim var, maddi konuları öne sürerek evliliği öteliyordu nişanlım. (Ki maddi anlamda orta seviye üstüyüz, ben de çalışıyorum.)
Ilk 6 ay filan hayatımın merkezine aldım ben de birçok hemcinsim gibi, sonra aynı karşılığı alamadığım hissiyle geri döndüm kendi merkezime. Sıradan bir ilişki oldu işte zamanla, buluşmalar yemekler aktiviteler filan. 3 yılı tamamladık.
Neyse geçenlerde nişanlım benimle konuştu, gün geçtikçe benden uzaklaşıyorsun, seni kaybetmek istemiyorum dedi. Söylediklerinde hak verdim, düzelmeye çalıştım olmadı. Seviyor muyum diye yokluyorum kendimi aslında çok da seviyorum. Ona kötü birşey olduğu fikri bile aklımı kaçırmama yetiyor. Onun da sevgisinden şüphem yok aslında.
Kendimi karanlık bir denizin ortasında yalnız kalmış gibi hissediyorum. Çok sevdiğini dile getirse de tek gündemimiz havadan sudan konular. Bize dair hiçbirşey yok, herhangi biriyle günün kritiğini yapıyor gibiyiz. İş hayatım da iyi sayılmaz ama yokluktan ona sarılıyorum.
Asıl sorun şu ki; basit bir meseleden 2-3 haftadır görüşmüyoruz, arada mesaj filan atıyoruz sadece. Ben adım atsam konuşur ama artık içimden gelmiyor. Sanki hayatimda varlığı ile yokluğu arasında bir fark yok gibi. Evlilik konusunda istekli ama herhangi bir adım da atmıyoruz. Ben de evlilik delisi filan değilim, sadece artık benim de bir yuvam, kurulu düzenim olsun istiyordum. Ama şimdilerde öyle bir psikolojiye büründüm ki hadi evlenelim dese boşver ne gerek var diyecek gibiyim. Ve bu son 1 yıldır filan var aslinda bilinçaltımda. Bir de galiba ondan vazgeçemeyeceğimi düşünüyor, ama bilmiyor ki zaten gidiyorum. Başka biri olsun gibi bir fikrim de yok, gözümü kaldırıp kimseye bakmam, onun da aynı hassasiyette olduğunu düşünüyorum.
Öylece sessizliğe gömüldüm, günler iş kosturmacasiyla geçiyor. Ne yapacağımı nasıl davranacağımı hiç bilmiyorum, sadece sessizligim, dört duvar evim ve ben kalsam. Kimse dokunmasa yalnızlığıma...
Başlıkta da soyledigim gibi bu ilişkide gönlumün valizlerini toplayıp gidiyor muyum? Tavsiyelerinizi ve değerli yorumlarınızı bekliyorum. Iyi aksamlar
Daha önce bir konu acmistim. Uzatmalı bir nisanliligim var, maddi konuları öne sürerek evliliği öteliyordu nişanlım. (Ki maddi anlamda orta seviye üstüyüz, ben de çalışıyorum.)
Ilk 6 ay filan hayatımın merkezine aldım ben de birçok hemcinsim gibi, sonra aynı karşılığı alamadığım hissiyle geri döndüm kendi merkezime. Sıradan bir ilişki oldu işte zamanla, buluşmalar yemekler aktiviteler filan. 3 yılı tamamladık.
Neyse geçenlerde nişanlım benimle konuştu, gün geçtikçe benden uzaklaşıyorsun, seni kaybetmek istemiyorum dedi. Söylediklerinde hak verdim, düzelmeye çalıştım olmadı. Seviyor muyum diye yokluyorum kendimi aslında çok da seviyorum. Ona kötü birşey olduğu fikri bile aklımı kaçırmama yetiyor. Onun da sevgisinden şüphem yok aslında.
Kendimi karanlık bir denizin ortasında yalnız kalmış gibi hissediyorum. Çok sevdiğini dile getirse de tek gündemimiz havadan sudan konular. Bize dair hiçbirşey yok, herhangi biriyle günün kritiğini yapıyor gibiyiz. İş hayatım da iyi sayılmaz ama yokluktan ona sarılıyorum.
Asıl sorun şu ki; basit bir meseleden 2-3 haftadır görüşmüyoruz, arada mesaj filan atıyoruz sadece. Ben adım atsam konuşur ama artık içimden gelmiyor. Sanki hayatimda varlığı ile yokluğu arasında bir fark yok gibi. Evlilik konusunda istekli ama herhangi bir adım da atmıyoruz. Ben de evlilik delisi filan değilim, sadece artık benim de bir yuvam, kurulu düzenim olsun istiyordum. Ama şimdilerde öyle bir psikolojiye büründüm ki hadi evlenelim dese boşver ne gerek var diyecek gibiyim. Ve bu son 1 yıldır filan var aslinda bilinçaltımda. Bir de galiba ondan vazgeçemeyeceğimi düşünüyor, ama bilmiyor ki zaten gidiyorum. Başka biri olsun gibi bir fikrim de yok, gözümü kaldırıp kimseye bakmam, onun da aynı hassasiyette olduğunu düşünüyorum.
Öylece sessizliğe gömüldüm, günler iş kosturmacasiyla geçiyor. Ne yapacağımı nasıl davranacağımı hiç bilmiyorum, sadece sessizligim, dört duvar evim ve ben kalsam. Kimse dokunmasa yalnızlığıma...
Başlıkta da soyledigim gibi bu ilişkide gönlumün valizlerini toplayıp gidiyor muyum? Tavsiyelerinizi ve değerli yorumlarınızı bekliyorum. Iyi aksamlar
evet duygusalım o değil ah karakterler
Sağol canım Allah sana da kolaylik verdin.
