• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Gönlümün valizlerini topladım galiba :/

Nisanlilik donemi bu kadar uzarsa yasadigin duygu durumu bana gore cok normal.Adam bi heves etmemis bi can atmamis ki evlenmeye, sende heves kalsin. Al valizini nereye gidersen git bence.Yani ben oyle yapardim sanirim :ıslık:
 
Üşenmedim eski konularınıza da baktım, zaten bir kere düğün planlayıp iptal etmişsiniz barıştıktan sonra da 2 yıldır erteliyormuşsunuz. Temmuzda da benzer bir konu açmışsınız, ekimde de artık fiziksel durumunun rahatsızlık verdiğini söylemişsiniz. Demek istediklerinizi çok iyi anlıyorum. Bana kalırsa içinizdeki tutku, heyecan tamamen bitmiş.
Mümkünse tek başınıza veya bir kız arkadaşınızla bir tatile çıkıp kafanızı önce dağıtıp sonra toplayın.

Her gün eve döndüğünüzde bu adamla karşılaşmak istediğinize ve o hayatın sizi mutlu edeceğine emin misiniz?
Gördüğüm kadarıyla ilişkinizin halinden mutlu değilsiniz. Mutsuz bir halde sürdürmenin size nasıl bir katkısı var ki...

Eğer beraber geçirdiğiniz sürenin hatrına son bir kez denemek isterseniz lütfen karşınıza alıp açık açık ilişkinizin bu halinden mutlu olmadığınızı, heyecanınızın kaybolduğunu ve bir şeylerin değişmesi gerektiğini söyleyin.
Olmazsa da kendi ellerinizle kendinizi mutsuz etmeyin daha fazla.
Öncelikle teşekkür ederim vakit ayırıp okuduğunuz için,
Çok haklısınız, belki de alışkanlık sadece ve bir umut.. Fiziki konuları konuşunca düzeltti kendini, aslında çok iyi niyetli ve merhametli biri. Ama inanın siyaset konuşması bile gözüme batıyor. Normal gelmiyor artık birçok şey. Evet mutlu değilim ama kaybetmek istemediğimden sabrediyordum fakat sabır da tükendi.
Ömür boyu ruhu aç bi kadın ve bi adam olarak iki kişilik bir hayat sürmektense hayırlı değilmiş demekki deyip yoluma bakmayı planliyorum
 
Evet, çok da emek verdim üstelik. Bi başkasını hayatıma alma fikri de çok uzak. Alışkanlık sadece doğru. Ama denemeden anlamam imkansız pişman olup olmayacagimi
Aynı benim cumlelerim sanki bunlar :)
Ne heyecanlar varmis hayatta da farkinda degilmisim diyorum simdi. Asik oldum, heyecani elimi ayagimi titreteninden ,icimde kelebekler ucuranindan, icim icime sigmiyor yuzumde surekli bir tebessum :)
Su an cok uzak geliyor size eminim ama evlenio hayatınızı bitirmeyin. Heyecan duymadiginiz, ozlemediginiz biriyle evlenmeyin yazik edersiniz.
Ben öyle bezmistim ki aksam konusmamak icin cok yorgunum derdim kisa bi muhabbetten sonra uyuyorum bahanesiyle kapatirdim telefonu, kendime niye reva gormusum bunu diyorum simdi. Mutlu olun, pisman olmayacaksiniz ayrılınca..
 
Nisanlilik donemi bu kadar uzarsa yasadigin duygu durumu bana gore cok normal.Adam bi heves etmemis bi can atmamis ki evlenmeye, sende heves kalsin. Al valizini nereye gidersen git bence.Yani ben oyle yapardim sanirim :ıslık:
Canım yaa, tesekkurler. Yazdiklarin olumsuz dahi olsa mesajında güzel bir enerji var. Evet gideceğim, üstelik bu manevi bir gidiş olmayacak sadece. Başka bir şehre bile yerleşmeyi planliyorum. Beni buraya bağlayan sadece oydu, artık bi anlamı kalmadı
 
Aynisini bizzat yasadim. Ayrilacaksiniz ve ayrildiktan sonra hayatiniz duzene girecek. Bu kadar emin konusuyorum belki 2-3 gun uzuleceksiniz ama ustunuzden yuk kalkacak, gerçekten mutlu olacaksiniz. Eger olmazsa gelin bana hesap sorun.

Aynı benim cumlelerim sanki bunlar :)
Ne heyecanlar varmis hayatta da farkinda degilmisim diyorum simdi. Asik oldum, heyecani elimi ayagimi titreteninden ,icimde kelebekler ucuranindan, icim icime sigmiyor yuzumde surekli bir tebessum :)
Su an cok uzak geliyor size eminim ama evlenio hayatınızı bitirmeyin. Heyecan duymadiginiz, ozlemediginiz biriyle evlenmeyin yazik edersiniz.
Ben öyle bezmistim ki aksam konusmamak icin cok yorgunum derdim kisa bi muhabbetten sonra uyuyorum bahanesiyle kapatirdim telefonu, kendime niye reva gormusum bunu diyorum simdi. Mutlu olun, pisman olmayacaksiniz ayrılınca..

Çok teşekkür ederim, umut verdi yazdiklariniz :)
Ben de öyle, telefonla bile konuşmak içimden gelmiyor. Aa öyle mi, iyi, tamam, görüşürüz.
Yine de belirsizlik korkutuyor. Ama şimdi bile bi yük kalktı sanki üstümden. Gün doğmadan neler doğarmış. Demekki birbirimizin nasibi değilmişiz, sadece yaşanması gerekiyormuş.
Umarım bundan bir süre sonra ne kadar doğru bir karar vermişim derim ben de sizin gibi :KK200:
 
Sizin ilişkiye heyecan lazım. Ondan gelmiyorsa siz katın heyecanı, belki o da aynı şeyi düşünüyordur, hadi son bir defa şans verin ve heyecan verici birşey yapın, bakalım tepkisi ne olacak, bir de evlilik monotonluğun huzura dönüşmüş şekildir biraz da :)
 
İyi niyetli ve merhametli biriyse bence biraz daha uğraşın. Bir de hayat hep romantik komedi tarzı yaşanmıyor, aşk bitince önemli olan geriye sizi seven değer veren birinin kalması. Fizyolojik olarak aşk en fazla 1 sene süren bir durum, ama sevği bir ömür sürer, işte o sevği varsa hala mücadele etmeye değer.
Bir sürpriz yapım, ilginç bir buluşma ayarlayın, mesela hafta sonu için bir gezi ayarlayın,Kıbrıs olabilir , eğer o da mutlu okursa oturtun karşınıza konuşun, dökün içinizi.
 
İnanki cepte gibi düşünmüyorum. Bitti dese iyi madem derim muhtemelen. Inanılmaz bir boşvermişlik hissi var. Zaten tamamen bitse bile hayatımda hiçbir değişiklik olmayacak. Ha varlığı ha yokluğu
suan uyusukluk halindesin ne darbe yesem acimaz piskolojisindesin ama unutma ilac etkisi gidince isirilan yer cok acir .
 
birkaç mesajınızda sorunun ilgisizlik olduğunu yazmışsınız ama bence sorununuz iletişimsizlik. aynı dili konuşmuyorsunuz. ve yaşadığınız aşk değil. insan olarak seviyor olmanız ve alışkanlık dışında birşey kalmamış sizde.
iyi ve merhametli biri olması iyi bir sevgili yada iyi bir koca olduğu anlamına gelmiyor.
her insanın karnında kelebekler uçuran kişiyle evlenmeye hakkı olduğunu düşünüyorum. bu hakkınızdan bile isteye feragat etmeyin..
 
Bu hislerle evlenme zaten , pişman olacağın aşikar... bence aşk çok erken bitmiş...
 
Kaçan kovalanır hesabı mi :)
Artık geç kalınmış bi adım olur, zira başkası evleniyor gibi izlerim artık. Isteksizlige ek olarak üşengeçlik de var. Kendi evliligim içiem kolumu kaldırasın yok
Aynen oyle sekerim onuda diycektim aslinda hersey icin cok gec olacak :) blkide ikna edicek seni bilemicem hakkinda hayirlisi olsun
 
Arkadaşlar merhaba,
Daha önce bir konu acmistim. Uzatmalı bir nisanliligim var, maddi konuları öne sürerek evliliği öteliyordu nişanlım. (Ki maddi anlamda orta seviye üstüyüz, ben de çalışıyorum.)



Ilk 6 ay filan hayatımın merkezine aldım ben de birçok hemcinsim gibi, sonra aynı karşılığı alamadığım hissiyle geri döndüm kendi merkezime. Sıradan bir ilişki oldu işte zamanla, buluşmalar yemekler aktiviteler filan. 3 yılı tamamladık.

Neyse geçenlerde nişanlım benimle konuştu, gün geçtikçe benden uzaklaşıyorsun, seni kaybetmek istemiyorum dedi. Söylediklerinde hak verdim, düzelmeye çalıştım olmadı. Seviyor muyum diye yokluyorum kendimi aslında çok da seviyorum. Ona kötü birşey olduğu fikri bile aklımı kaçırmama yetiyor. Onun da sevgisinden şüphem yok aslında.

Kendimi karanlık bir denizin ortasında yalnız kalmış gibi hissediyorum. Çok sevdiğini dile getirse de tek gündemimiz havadan sudan konular. Bize dair hiçbirşey yok, herhangi biriyle günün kritiğini yapıyor gibiyiz. İş hayatım da iyi sayılmaz ama yokluktan ona sarılıyorum.

Asıl sorun şu ki; basit bir meseleden 2-3 haftadır görüşmüyoruz, arada mesaj filan atıyoruz sadece. Ben adım atsam konuşur ama artık içimden gelmiyor. Sanki hayatimda varlığı ile yokluğu arasında bir fark yok gibi. Evlilik konusunda istekli ama herhangi bir adım da atmıyoruz. Ben de evlilik delisi filan değilim, sadece artık benim de bir yuvam, kurulu düzenim olsun istiyordum. Ama şimdilerde öyle bir psikolojiye büründüm ki hadi evlenelim dese boşver ne gerek var diyecek gibiyim. Ve bu son 1 yıldır filan var aslinda bilinçaltımda. Bir de galiba ondan vazgeçemeyeceğimi düşünüyor, ama bilmiyor ki zaten gidiyorum. Başka biri olsun gibi bir fikrim de yok, gözümü kaldırıp kimseye bakmam, onun da aynı hassasiyette olduğunu düşünüyorum.

Öylece sessizliğe gömüldüm, günler iş kosturmacasiyla geçiyor. Ne yapacağımı nasıl davranacağımı hiç bilmiyorum, sadece sessizligim, dört duvar evim ve ben kalsam. Kimse dokunmasa yalnızlığıma...

Başlıkta da soyledigim gibi bu ilişkide gönlumün valizlerini toplayıp gidiyor muyum? Tavsiyelerinizi ve değerli yorumlarınızı bekliyorum. Iyi aksamlar


Ortalığı velveleye vermeden ara verin kendi aranızda. Baktınız ayrı ayri d@ha mutlusunuz o zaman evlenmek icin uygun/ doğru insanlar degilmisiz deyip yollarinizi ayirirsiniz. Bir iliskinin baslamasi kadar bitmeside gayet dogal bence.
 
Başlık çok güzel olmamış mı ya :KK68:

Haftalardır görüşmüyorsun bu sürede onu özledin mi? Bir sesini duyayım, bir sarılayım diye düşündün mü? Böyle düşünmediysen aşk yerini sevgi ve saygıya bırakmış olabilir. Belki bir kıvılcım bir farklılık ilişkinizi dinamiği değiştirip sizi yakınlaştırabilir.

Nişanlın senin uzaklaştığını fark etmiş ama bu durumu düzeltmek için bir adım attı mı? Endişelenip adım atması gerekirken araya soğukluk girmesine izin vermiş o da. Bilmiyorum belki hisleriniz karşılıklıdır. Umarım istediğiniz gibi olur her şey :KK36:
 
Allah yardımcınız olsun, sizinki daha zor.
Eşinize sorsak herşey yolundadır muhtemelen, belki de siz fazla duygusalsinizdir falan filan..
Malesef öyle oluyor hep biz kadınlar sanki yoktan yere soğuyor gibiyiz bir bilseler sorun aslında onlardan kaynaklı olduğunu. insanı soğutmak için elinden geleni yapıyorlar sonra sen neden böylesin... ve malesef bir kadın soğuyunca geri dönüşü olmuyor.. " bak adam bir kadın seni seviyorsa " şiiri var musa diye birisi seslendiriyor tamamıyla katılıyorum tavsiye ediyorum bir dinleyin :)
 
Buluşunca beklentinizi söyleyin. Düğününüzü konuşun hazırlık ev vs.. sonuçta evlenmek için nişanlanmadınız mı neden hiç bunlar konuşulmıyor?
 
Arkadaşlar merhaba,
Daha önce bir konu acmistim. Uzatmalı bir nisanliligim var, maddi konuları öne sürerek evliliği öteliyordu nişanlım. (Ki maddi anlamda orta seviye üstüyüz, ben de çalışıyorum.)

Ilk 6 ay filan hayatımın merkezine aldım ben de birçok hemcinsim gibi, sonra aynı karşılığı alamadığım hissiyle geri döndüm kendi merkezime. Sıradan bir ilişki oldu işte zamanla, buluşmalar yemekler aktiviteler filan. 3 yılı tamamladık.

Neyse geçenlerde nişanlım benimle konuştu, gün geçtikçe benden uzaklaşıyorsun, seni kaybetmek istemiyorum dedi. Söylediklerinde hak verdim, düzelmeye çalıştım olmadı. Seviyor muyum diye yokluyorum kendimi aslında çok da seviyorum. Ona kötü birşey olduğu fikri bile aklımı kaçırmama yetiyor. Onun da sevgisinden şüphem yok aslında.

Kendimi karanlık bir denizin ortasında yalnız kalmış gibi hissediyorum. Çok sevdiğini dile getirse de tek gündemimiz havadan sudan konular. Bize dair hiçbirşey yok, herhangi biriyle günün kritiğini yapıyor gibiyiz. İş hayatım da iyi sayılmaz ama yokluktan ona sarılıyorum.

Asıl sorun şu ki; basit bir meseleden 2-3 haftadır görüşmüyoruz, arada mesaj filan atıyoruz sadece. Ben adım atsam konuşur ama artık içimden gelmiyor. Sanki hayatimda varlığı ile yokluğu arasında bir fark yok gibi. Evlilik konusunda istekli ama herhangi bir adım da atmıyoruz. Ben de evlilik delisi filan değilim, sadece artık benim de bir yuvam, kurulu düzenim olsun istiyordum. Ama şimdilerde öyle bir psikolojiye büründüm ki hadi evlenelim dese boşver ne gerek var diyecek gibiyim. Ve bu son 1 yıldır filan var aslinda bilinçaltımda. Bir de galiba ondan vazgeçemeyeceğimi düşünüyor, ama bilmiyor ki zaten gidiyorum. Başka biri olsun gibi bir fikrim de yok, gözümü kaldırıp kimseye bakmam, onun da aynı hassasiyette olduğunu düşünüyorum.

Öylece sessizliğe gömüldüm, günler iş kosturmacasiyla geçiyor. Ne yapacağımı nasıl davranacağımı hiç bilmiyorum, sadece sessizligim, dört duvar evim ve ben kalsam. Kimse dokunmasa yalnızlığıma...

Başlıkta da soyledigim gibi bu ilişkide gönlumün valizlerini toplayıp gidiyor muyum? Tavsiyelerinizi ve değerli yorumlarınızı bekliyorum. Iyi aksamlar
Ikinizde de bir şeyler bitmiş aslında ama bunu dile dökemiyorsunuz...
Bizim nişanlılık dönemi hiç böyle olmadı hep bi heyecan vardı eşim 4 ay öncesinden gün saymaya başlamıştı mesela...
 
Sizin ilişkiye heyecan lazım. Ondan gelmiyorsa siz katın heyecanı, belki o da aynı şeyi düşünüyordur, hadi son bir defa şans verin ve heyecan verici birşey yapın, bakalım tepkisi ne olacak, bir de evlilik monotonluğun huzura dönüşmüş şekildir biraz da :)
İnanın hiç içimden gelmiyor :)
1-2 Gün idare eder en fazla. Sonra yine aynı restaurant sandalyeleri, cafe köşelerinde iş konuşacağız..
 
Teşekkür ederim, hepimiz hakkında hayırlısı inşallah.
Önceleri özlerdim ama şimdi görüşsek bi yemek yiyeceğiz çay içeceğiz, havadan sudan konuşmalar sonra herkes evine döngüsü aklıma geliyor vazgeçiyorum. Sıradan bir yemeği iş arkadaşlarımla da yerim hicbir fark yok. Evlilikte böyle yalnızlık hissiyle geçecek diye de korkuyorum zaten. Sagolun güzel temenniniz icin


hiç bir heyecan yok, bence evlenince düzelir diye düşünmek büyük yanılgı olur, çünkü evlenince daha kötü olur bence
 
Back
X