- Konu Sahibi onlyforjustice
- #1
hepinize merabalar, yardıma ihtiyacım var
( görücü usulüyle tanıştığım kişilere karşı önyargım oluyor. Sanki karşımdaki insanın amacı zaten evlenmek ve karşısındaki kızın kim olduğunun önemi yokmuş gibi geliyor bana. Ve bu şekilde tanıştığım kişilerin beni gerçekten sevebildiklerine inanamıyorum. Bu konuda sizler ne düşünüyorsunuz?? Yorumlarınız benim için önemli, kendimi de çevremi de üzüyorum çünkü(
benim 3 yıla yakın bir ilişkim olmuştu ve biz aşık olarak başladık sonradan evlenme isteğine dönüştü. Fakat evlenmek nasip olmadı ve ayrıldık.Şu an ona karşı hiçbişey hissetmiyorum. Ama görücüyle tanıştığım kişiler de sırf mesleği var,memleketlerimiz aynı,
aile yapılarımız uygun vs. gibi sebeplerle sanki uygun bir kız diye düşündükleri için evlenmek istiyorlarmış gibi geliyor. Karşımdaki insan beni ben olduğum için sevsin istiyorum.
Görücü usulüyle tanışıp evlenen, nişanlanan arkadaşlar sizlerin düşüncesi nedir? Karşınızdaki kişinin samimiyetini nasıl anladınız??
( görücü usulüyle tanıştığım kişilere karşı önyargım oluyor. Sanki karşımdaki insanın amacı zaten evlenmek ve karşısındaki kızın kim olduğunun önemi yokmuş gibi geliyor bana. Ve bu şekilde tanıştığım kişilerin beni gerçekten sevebildiklerine inanamıyorum. Bu konuda sizler ne düşünüyorsunuz?? Yorumlarınız benim için önemli, kendimi de çevremi de üzüyorum çünkü(benim 3 yıla yakın bir ilişkim olmuştu ve biz aşık olarak başladık sonradan evlenme isteğine dönüştü. Fakat evlenmek nasip olmadı ve ayrıldık.Şu an ona karşı hiçbişey hissetmiyorum. Ama görücüyle tanıştığım kişiler de sırf mesleği var,memleketlerimiz aynı,
aile yapılarımız uygun vs. gibi sebeplerle sanki uygun bir kız diye düşündükleri için evlenmek istiyorlarmış gibi geliyor. Karşımdaki insan beni ben olduğum için sevsin istiyorum.
Görücü usulüyle tanışıp evlenen, nişanlanan arkadaşlar sizlerin düşüncesi nedir? Karşınızdaki kişinin samimiyetini nasıl anladınız??
Bunun ayrımını da yapabilirsin diye düşünüyorum, yani o samimiyeti anlayabilirsin. 
tabi sonra bitti
ben de görücü usulü tanışıp evlendim. tanışmak için anasını alıp evimize gelmesini değil de akşam çıkıp bir çay içmeyi uygun gördüm. sadece ikimiz yani hoş bir yerde buluştuk. ben çay içtim, o kahve içti. genel bir sohbet ettik. diğer tanıştıklarım daha ilk görüşmede ''dini konulara nasıl bakarsınız, yemek yapmayı biliyor musunuz, evlenecek olursak alışverişleri falan isteğinize göre yaparız, şehirli olduğunuz her halinizden belli'' gibi saçma sapan laflar ettikleri için ikinci görüşmeleri yapmaya gerek duymamıştım. çünkü bunların evleneyim de ne olursa olsun diye düşündüğü aşikardı. ama eşim çok kibar ve güleryüzlüydü. diğerlerinin yaptığı şekilde bana öküz gibi gözünü dikmedi. medeni ve tatlı bir sohbeti vardı. ama tipim değildi dış görünüş olarak. buna rağmen güzel vakit geçirdiğim için ikinci görüşmeyi kabul ettim. ayrılırken tekrar görüşmek istediğini, benden çok etkilendiğini söyledi. ben de heyecan duymadan evlenmeyeceğimi ve kendisine karşı o duygusal yoğunluğu yaşamadığımı, kimsenin de vaktini almayacağımı söyledim özür diledim. ''bunu vakit almak olarak düşünmeyin. sanki ben şimdi kapıdan çıkıp hemen birini mi bulacağım... siz en azından bir müddet aklımda olacaksınız zaten'' dedi ama tabii benim kararım değişmedi o akşam. beni ertesi gün aradı. ''evlilik gibi bir kararı anlık heyecana göre vermeye kalkmanız sizce mantıklı mı'' dediği anda bende ampul yandı.haklıydı. isteği üzerine beni arasıra aramasına, arkadaşça bir muhabbete izin verdim zaten ben de boştum. sonra ilerledi ve sonuç evliyiz. kısacası zaten anlarsınız.
asla evlenmem bu şekilde derken eşim beni heyecanlandırdığı için aşk evliliğine denk oldu benim açımdan. 
