Daha önceki mesajımı okuyanlar hatırlar,ama bilmeyenler için kısaca bahsedeyim.
Eşimin ailesiyle başından beri aramızda bir soğukluk var,evliliğimize her zaman soğuk baktılar,yani bugün ayrılsak üzülürler diyemem.Görümcemin düğünü vardı eşimin memleketinde.Gidip gitmemekte kararsızdım.Doğum yaptım bebeğim bir yaşına geldi hiç arayıp sormadılar,düğünü olan görümcemi çağırmıştık doğumdan sonra sadece 15 gün kalması için.Geldi ama binbir nazniyazla 5 gün kaldı gitti.Ve tabi ben düğüne gitme konusunda bayağı bir çelişki yaşadım.
Sonuçta eşimle konuştum,dedimki durumlar böyle biliyorsun.Ben oraya senin için gideceğim,biz bir aileyiz tek başına gitmene gönlüm razı değil dedim.Ama şunuda ekledim beni ailenin yanında rencide etme,her dakika dizimin dibinde ol demiyorum ama başını alıp gitme her saniye.Yani sende aile bütünlüğünü sergile dedim.Kayınımın arabasıyla gidecekmişiz,bunada ses çıkarmadım.Halbuki eltimle hiç bir samimiyetimiz ve ortamımız olmamıştır.Çünkü kayınımda beni istemeyenlerin en başındaydı.
Yola çıktık nihayetinde,10 saatlik yolculukta eşimde dahil kendime muhatap bulamadım kısacası arabanın içinde bir soğukluk.Eşimin tavrı onlara yaranmaktan başka değildi.Bi konudan bahsederken cümlenin başında abisinin yada yengesinin adını kullanıyordu.Yol kenarındaki bir kazayı gösterdim kafasını bile çevirmedi,espri yaptım kimse duymadı.Bu arada eltim 4 yaşındaki oğluyla gidene kadar hep öndeydi.Ve rahatsızlığını dile getiriyordu yatamadık yerimiz dar vs.Kaç defa söyledim ya çocuğu arkaya ver veya kendin gel ama bu da duyulmadı.
Neyseki yolumuz bitti,herkes kapı önünde bizi bekliyor,heyecanla çocukları kucaklarına almak istiyorlar.Bebeğim terli olduğu için hızlıca değiştirdim kıyafetlerini,hemen bebeği kucaklarına verdim,eltimi kayınım arabadan indiremedi,hadi canım bekliyorlar inmeyecekmisin diye tatlı tatlı neler dediysede kadın hayır kusura bakmasınlar yarın görsünler dedi ve büyük görümcemin evine gitti uyumaya,hiç arabadan inmeden.Bunu ben yapsam o an orda eşim beni ailesiyle beraber parçalarlardı sanırım.Yada bu hiç bir zaman unutulmazdı hep söylenirdi.Ama eltim yapınca kimse görmedi belki veya gördülerde bi şey demediler bilemiyorum çünkü kayınımın eşine olan tavrı ve ailesine koyduğu sınırlar çok kesin.Biz gecenin bir yarısına kadar aileyle hoşbeş ettik bebeği hiç esirgemedim herkes öptü sevdi.
Bir hafta kaldık,eşimin tavrı arabada ne ise ordada değişmedi.Balkonda sigara içiyorsam gel hayatım bi sigara içelim dediğimde az önce içtim dedi veya hiç cevap vermedi ama 10 dk sonra diğer balkonda yengesiyle içiyordu.Abisinin ve yengesinin peşinden ayrılmadı.Ve ben yüzünü doğru düzgün hiç görmedim.ılk günler aynı ortamda ona veya ortaya konuştuğum her cümlemde beni bozdu aşağıladı,yuttum.Çünkü dedimki ailesinin evindeyiz şimdi tartışsak onun yaptıkları değilde benim söylediklerim gözönüne gelir.Daha sonraki günlerde de ben onun bulunduğu ortama pek girmedim bebeğimle ilgilendim vs.Gelmeden bir gün önce eşimin amca kızı bulaşık yıkıyordu bende bebeğin yemeğini yedirdim bu arada hep aklımda bitince gideyim yardım edeyim diye ama o arada eltim geldi o yardım ediyor.gittim dedimki amca kızına hadi sen otur sen misafirsin ben yıkarım,bu arada eltim,tabi bu evde iş yapan olmayınca mecbur misafir yapıyor dedi.başımdan kaynar sular döküldü sanki,çünkü eltim büyük görümcemde kalıyor,öğlen veya öğleden sonra geliyor o evde kimin iş yapıp yapmadığı konusunda yorum yapma hakkına sahip değil,artı biz o kadar sürede hiç konuşmadık eltimle aynı küs gibiydik ve en önemlisi benim bebeğim var her an her yere koşamam.Artı iş yapmadım gibi bir şeyde olmadı.Dedimki ben bebekle ilgileniyordum,ne demek istiyorsun anlamıyorum.Bıraktım içeri gittim ama nasıl sinirliyim.Kimseye bi şey söylemedim.Onun tavrı eşimin beni her insanın yanında aşağılaması ve değerimi üç kuruşa düşürmesinden kaynaklanıyordu.Düğünde herkes kuaföre gitti evde sadece ben kaldım.Kimse teklif dahi etmedi.Yine sustum.Günler böyle geçti gitti.
Dönüşü otobüsle yapmak zorunda kaldık,çünkü burda bi işimiz vardı.Bende gelirken eşime otobüste her şeyi söyledim.Bütün zorlukların sebebinin o olduğunu anlattım.Ve gittiğime pişman olduğumuda ekledim.
Fakat hiç bir durumda onun değişeceğini düşünmüyorum,8 yıl oldu giden hep benden gidiyor.10 güne kadar askere gidiyor,büyük ihtimal 6 ay yapar askerliğini.Bu arada düşünür değişirmi bilmiyorum.Hiç bir sorumluluk taşımıyor.Annemin evinde annemle birlikte oturuyoruz.Ne fatura derdi var ne market ne pazar.Sadece bebeğin maması bezi eksildiğinde söylüyorum ona ve her defasında bendenmi istiyorsun diyor veya eee ne diyorsun yani diyor,bu sözlerden öylesine bıktımki karşımda bir koca değilde ufacık bir insan görüyorum sanki.
Aceba askere gidince değişirmi.Gelince ev tutturmayı düşünüyorum,kira ve diğer giderlerin peşine düşerse o zaman değişirmi bilmiyorum.Sadece şunun farkındayım insan bir şeye emek vermeyince onu benimseyemiyor.
Allah hakkımızda hayırlısını versin.:Saruboceq:
Eşimin ailesiyle başından beri aramızda bir soğukluk var,evliliğimize her zaman soğuk baktılar,yani bugün ayrılsak üzülürler diyemem.Görümcemin düğünü vardı eşimin memleketinde.Gidip gitmemekte kararsızdım.Doğum yaptım bebeğim bir yaşına geldi hiç arayıp sormadılar,düğünü olan görümcemi çağırmıştık doğumdan sonra sadece 15 gün kalması için.Geldi ama binbir nazniyazla 5 gün kaldı gitti.Ve tabi ben düğüne gitme konusunda bayağı bir çelişki yaşadım.
Sonuçta eşimle konuştum,dedimki durumlar böyle biliyorsun.Ben oraya senin için gideceğim,biz bir aileyiz tek başına gitmene gönlüm razı değil dedim.Ama şunuda ekledim beni ailenin yanında rencide etme,her dakika dizimin dibinde ol demiyorum ama başını alıp gitme her saniye.Yani sende aile bütünlüğünü sergile dedim.Kayınımın arabasıyla gidecekmişiz,bunada ses çıkarmadım.Halbuki eltimle hiç bir samimiyetimiz ve ortamımız olmamıştır.Çünkü kayınımda beni istemeyenlerin en başındaydı.
Yola çıktık nihayetinde,10 saatlik yolculukta eşimde dahil kendime muhatap bulamadım kısacası arabanın içinde bir soğukluk.Eşimin tavrı onlara yaranmaktan başka değildi.Bi konudan bahsederken cümlenin başında abisinin yada yengesinin adını kullanıyordu.Yol kenarındaki bir kazayı gösterdim kafasını bile çevirmedi,espri yaptım kimse duymadı.Bu arada eltim 4 yaşındaki oğluyla gidene kadar hep öndeydi.Ve rahatsızlığını dile getiriyordu yatamadık yerimiz dar vs.Kaç defa söyledim ya çocuğu arkaya ver veya kendin gel ama bu da duyulmadı.
Neyseki yolumuz bitti,herkes kapı önünde bizi bekliyor,heyecanla çocukları kucaklarına almak istiyorlar.Bebeğim terli olduğu için hızlıca değiştirdim kıyafetlerini,hemen bebeği kucaklarına verdim,eltimi kayınım arabadan indiremedi,hadi canım bekliyorlar inmeyecekmisin diye tatlı tatlı neler dediysede kadın hayır kusura bakmasınlar yarın görsünler dedi ve büyük görümcemin evine gitti uyumaya,hiç arabadan inmeden.Bunu ben yapsam o an orda eşim beni ailesiyle beraber parçalarlardı sanırım.Yada bu hiç bir zaman unutulmazdı hep söylenirdi.Ama eltim yapınca kimse görmedi belki veya gördülerde bi şey demediler bilemiyorum çünkü kayınımın eşine olan tavrı ve ailesine koyduğu sınırlar çok kesin.Biz gecenin bir yarısına kadar aileyle hoşbeş ettik bebeği hiç esirgemedim herkes öptü sevdi.
Bir hafta kaldık,eşimin tavrı arabada ne ise ordada değişmedi.Balkonda sigara içiyorsam gel hayatım bi sigara içelim dediğimde az önce içtim dedi veya hiç cevap vermedi ama 10 dk sonra diğer balkonda yengesiyle içiyordu.Abisinin ve yengesinin peşinden ayrılmadı.Ve ben yüzünü doğru düzgün hiç görmedim.ılk günler aynı ortamda ona veya ortaya konuştuğum her cümlemde beni bozdu aşağıladı,yuttum.Çünkü dedimki ailesinin evindeyiz şimdi tartışsak onun yaptıkları değilde benim söylediklerim gözönüne gelir.Daha sonraki günlerde de ben onun bulunduğu ortama pek girmedim bebeğimle ilgilendim vs.Gelmeden bir gün önce eşimin amca kızı bulaşık yıkıyordu bende bebeğin yemeğini yedirdim bu arada hep aklımda bitince gideyim yardım edeyim diye ama o arada eltim geldi o yardım ediyor.gittim dedimki amca kızına hadi sen otur sen misafirsin ben yıkarım,bu arada eltim,tabi bu evde iş yapan olmayınca mecbur misafir yapıyor dedi.başımdan kaynar sular döküldü sanki,çünkü eltim büyük görümcemde kalıyor,öğlen veya öğleden sonra geliyor o evde kimin iş yapıp yapmadığı konusunda yorum yapma hakkına sahip değil,artı biz o kadar sürede hiç konuşmadık eltimle aynı küs gibiydik ve en önemlisi benim bebeğim var her an her yere koşamam.Artı iş yapmadım gibi bir şeyde olmadı.Dedimki ben bebekle ilgileniyordum,ne demek istiyorsun anlamıyorum.Bıraktım içeri gittim ama nasıl sinirliyim.Kimseye bi şey söylemedim.Onun tavrı eşimin beni her insanın yanında aşağılaması ve değerimi üç kuruşa düşürmesinden kaynaklanıyordu.Düğünde herkes kuaföre gitti evde sadece ben kaldım.Kimse teklif dahi etmedi.Yine sustum.Günler böyle geçti gitti.
Dönüşü otobüsle yapmak zorunda kaldık,çünkü burda bi işimiz vardı.Bende gelirken eşime otobüste her şeyi söyledim.Bütün zorlukların sebebinin o olduğunu anlattım.Ve gittiğime pişman olduğumuda ekledim.
Fakat hiç bir durumda onun değişeceğini düşünmüyorum,8 yıl oldu giden hep benden gidiyor.10 güne kadar askere gidiyor,büyük ihtimal 6 ay yapar askerliğini.Bu arada düşünür değişirmi bilmiyorum.Hiç bir sorumluluk taşımıyor.Annemin evinde annemle birlikte oturuyoruz.Ne fatura derdi var ne market ne pazar.Sadece bebeğin maması bezi eksildiğinde söylüyorum ona ve her defasında bendenmi istiyorsun diyor veya eee ne diyorsun yani diyor,bu sözlerden öylesine bıktımki karşımda bir koca değilde ufacık bir insan görüyorum sanki.
Aceba askere gidince değişirmi.Gelince ev tutturmayı düşünüyorum,kira ve diğer giderlerin peşine düşerse o zaman değişirmi bilmiyorum.Sadece şunun farkındayım insan bir şeye emek vermeyince onu benimseyemiyor.
Allah hakkımızda hayırlısını versin.:Saruboceq:
Son düzenleme: