Büyük şehirlerde de var o tür insan, mekan hiç fark etmiyor.
Biz ev aldığımızda "kaça aldınız, kaç kaç ödüyorsunuz, hangi bankadan çektiniz kredi, peşinat ne kadar verdiniz" sorularından gına gelmişti.
Bir ara da "eşin ne kadar alıyor, sen ne kadar alıyorsun, oo aylık gelir şu kadar yani, e peki nasıl değerlendiriyorsunuz" sorularından bıkmıştım.
Hiç samimiyetimiz olmayan insnalar, bir araya gelmişsin hoşbeş nasılsın,iyi misin konuş geç git işte. Sanane benim bütçemden, finansımdan..
Bir ara nezaketten dolayı kırmazdım o insanları, ama yanlışmış.. Bir kere kır, bir daha karşılaşmıyorsun bu tür bir durumla. "Buradaki insanlar böyle" diye bişey yok. "Sen böylesin" aslında.. Yani sen "o soruların soralabileceği birisin". Ne zaman bunu anladım, sonrasında rahat ettim inan.
sanırım çok doğru tespit. ben ailemde hiç böyle şeylere tanık olmadım bizim evimiz de asla para konuşulmazdı. maddi açıdan da çok şükür durumumuz yani ailemin durumu çok iyi. babam evde hesap kitap konuşan adam değildir. ama ben buraya geldim yemin ederim nefret geldi küçük esnaflık küçük kazançlardan dolayı sanırım hep para hep para mevzusu. şu an kuran konusu bile maddiyata bölündü falan inan çok rahatsızım. Allahım içim daraldı resmen keşke hiç bunlar olmasaydı onlar da misafir gibi dahil olsaydı içim de rahat olsaydı. Allahım kabul etsin. bundan sonra her sene kuran okutucam ama bu şekilde değil gündüz sadece hanımlar arasında. arayıp herkesi kuranım var buyrun gelin diycem. Yani yok masraftı yok ortaktı ne bunlar ya... Ama nasip olursa niyetim her sene evimde yıl dönümübnde kayınvalideme kuran okutmak.
