Görümceniz sizi yok sayıp, küçük kızınızla bağ kurmaya çalışsa naparsınız?

Görümceye göndermek değil de konu yalnız göndermek

Yani sormak istediğim eşin çocuğu bırakıp çıkıyor mu kalıyor mu

Ha ben bu kadar ama onlar aile diyemem görecekse gelsin çocuğun evine görsün gelmiyorsa görmesin derim de

Diyelim ki gönderdi babası da otursun yani geçerken bırak fikri bana 2 yaş için çok ütopik geldi

Bu arada ben ki çılgın anneyim oğlanı 25 aylık kreşe verdim yine de yalnız bir akraba fikri baba çokkkk uzak
Benim oglan zaten uzun sureli bir yerde bensiz veya babasiz duramaz. Babasi da ben de yaninda olmuyoruz,mesela esimin akrabalarina gittiysek cocugu parka goturuyorlar, ya da koye gittiysek hayvanlara bakmaya goturuyorlar 1-2 saat falan suruyor en fazla. Benim oglum duramadigi icin birakamiyorum fazla. Senin oglun gibi normal bir cocuk olsa daha uzun sureli de birakabilirdim ;) Kendi anneme gonderiyorum yaninda kimse olmadan uzun sure kalabiliyor
 
Burada sizi fitleyen yorumları lütfen dikkate almayın. Hele hele küçücük çocuğunu halasına karşı dolduranları hiç.

Eşiniz bence durumun farkında bile olsa arayı kızıştırmamak için görümceyi size sempatik göstermeye çalışıyor olabilir. Yanlış bir taktik uyguluyor. "Haklısın, yanlış yapıyor, senden küçük o, idare edelim" falan dese eminim sizin de içiniz soğur. Kızınızın tek gitmesini istemiyorsanız emrivaki yapın, siz de gidin. Ya da direkt kızı arayın, "Biz çıkaramayacağız, sen gelsene" deyin. Gerekirse tekrar açık açık konuşun. Bence yapıcı olun, bakın ne güzel bir aydayız. Hiçbir şey kaybetmezsiniz inanın. Siz birbiriniz için iki yabancısınız ama çocuğunuz görümce için candan, kandan biri. Büyüklük sizde kalsın. :KK39:
 
Benim cocugum duydu demiyor da. O cocuga üzüldüm. Sevgi ne oldugunu tam bilmeden, nefreti ögreniyor. Babannesinden sevgi gördügündede ne yapacagini sasirir. Bu yasta bir cocuga annesi ve babaannesi arasinda secim yapmasina zorluyor. Yazik ya.

Herkes anne olmamalı:KK20:
 
Ayni zamanda bir Hala olarak kismen söylediklerinize hak veriyorum. Artik onu zerre sevmesemde kizimin halasiyla iliskisini kesme hakkini görmüyorum kendimde. Onunda hala olarak yigeninin üzerinde hakki var süphesiz ama bu sekilde olmasını dogru bulmuyorum.

Bir defa abi yenge gelinde yigenimi seveyim desin, benide saysin, sonra 3 kere gene yalniz görüssün yigeniyle ona da lafim yok. Ama sürekli bu sekilde olunca üstelik anneden izin alma geregi bile duymadan, bana Saygisizlik oluyor artik.

Bende esime artik veto koydum. Cocugum bensiz oraya gitmeyecek artik dedim. Gelir bizde sever yada bizi de cagirir o ayri dedim.

Maalesef esimle büyük kavgalarimizin sebebi genelde Görümcem oluyor cünki beni anlamamasina inanmamasina ve beni tutmamasina cok icerliyorum.

Ama sunuda anliyorum artik, esime bunlari anlatmak faydasiz cünki inanmak istemiyor birkere.

Beni sevmiyorsa, istenmiyorsam kendim gitmek istemem ki zaten. Eşimi gönderirim ben işime bakarım, işim yoksa da arkadaşlarımla çıkarım. Sevmediğiniz ailesi ile eşiniz sizi görüşmek zorunda bırakmıyor, bu bile çok iyi bir şey farkında mısınız? Onları gönderir kendim arkadaşımla bir cafeye yada sinemaya gider keyfime bakarım. Ehm kafamı dinlerim hem en güzel mesaj olur. Siz sorun yokmuş gibi nötr davranın, bırakın onlar düşsün üstünüze.

Bakın bende benzer şeyleri yaşadım, çok büyük haksızlıklara uğradığım zamanlar oldu. O yüzden yazıyorum zaten. Ama içimde büyüttüğüm, tavırlarıma yansıyan o kin inanın bana zararmış. Takmamak ve umursamamanın hafifliği hiç bir sözde, tavırda yokmuş. Bakın hala sevmem, hala frekanslarım uyuşmaz, saygı çerçevesinde mecburi görüşmelerimiz olur. Ama ne eşime ne çocuğuma gram belli etmem. Zaten yakınlık derecemizden anlaşılır birbirimize hislerimiz. Konuşup neden eşimin gözünde ailesine karşı fitleyen konumuna düşeyim ki.
Beni sevmiyor diye neden çocuğumu hala, babaanne sevgisinden, ilgisinden mahrum bırakayım ki. Arkadaşlarında görüp özenebilirde belki. Neden bu duyguları yaşatayım. Bırakın her ortamda sevilsin, şımartılsın. Fitne fesat düşüncelerle büyüyüp, yetişkinliğinde en büyük zararı kendine vereceğine, sevgi arsızı olsun kabulüm.
 
2 buçuk yaşındaki kız yiğenim bana çok düşkün. banyosunu yaptırmamı ister anneside yanımızda olduğu halde

giydirmemi ister. . kucağımda büyüdü altını değiştirdim.
hal]a bu böyle devam ediyor .

oha ya bedenini niye görmiyim yiğenimin :KK11:
Sizden elbet zarar gelmez ama belli bir yastan Sonra mesela 2.5 yas bunun icin ideal ozel bolgesini sadece annesi gorebilir. Bunu uzmanlar neden vurguluyor cocugun mahremiyet algisi icin.. cocuk sizin yaninizda anneanne babaanne dede hala teyze yaninda çıplak halde bulunursa ondaki mahremiyet duygusunu etkiler diye ..annesi de onun kendi ihtiyacıni kendisi karsilayamayacagi icin yapar bunu.
 
Birde cocugun nekadar duskun olursa olsun inan bana onlar cok hisliler.. ben kizimi karsima alip asla kotulemiyorum ona karsi ama duyuyorum kayinvalidem telefonla konusturmak istemis onunla kizim konusmicam istemiyorum demis bikac kez terslemis onu :-)
Sonra ben bigun kizima sadece dedim ki aferim kizim babaannen halanla seni konusturmak istemis sen konusmamissin halanla aferim sana hep boyle ol konusma onunla dedim.. evet anne o seni cok uzuyo dedi ben sok oldum acaba nasi biliyo dedim kendi annemle konusurkende genelde onun yaninda da hic konusmam anneme soyledim cocuklar cok hisliler dedi annem.. simdi daha kucuk birazdaha buyusun gun gelir kizin halasini tersler icine su serper ☺
Benim kizim suan 3 yasinda bazen oyle sozler soluyoki resmen benim ic sesim benim soyleyemedikleri disa vuruyor ☺
kızım 3,5 yaşında bazen babanne bazen annane teyze hala vs ile konuşmak ıstemez.demekkii his ediyor:KK57:
 
Çocuğum hisli, babaannesiyle konuşmak istemiyor diyen üyeye niye yükleniyorsunuz?
Bazı çocukların duygusal gelişimi ileri oluyor ve 3 yaşındaki bir çocuk, aradaki gerginliği fark ederek taraf tutabiliyor, bu illa tembihlenerek oluşturulmuş bir durum olmayabilir. Hemen kadına yüklenmeyin.

Ben de 3-4 yaşlarında her şeyin farkındaydım ve annemin "Ama o senin halan, babaannen kızım; böyle davranma" demesine daha çok sinirlenirdim. Çok iyi hatırlıyorum, annem, babam tarafına beni itmeye çalıştıkça -kötülük de yapılsa biz hep iyi olmalıyız- gibi bir mesajı aldığımı annemden. Ne kadar tehlikeye açık bir mesaj.

Oysa ki hayat böyle bir şey değil. Size ve sevdiklerinize kötü davranan insanları -her ne kadar sülalenizden birileri de olsa- aile dışında tutmayı, tartıp ayırmayı öğrenmeli ve çocuk kendisini/ailesini koruma bilincini de geliştirmeli. Bir çocuğun, annesinin ağzına mçan babannesini fark edip uzak durması ve bu davranışın da açıklanarak gerektiğinde desteklenmesi gerekliyor bence. Fikrim marjinal gelebilir ama gayet yaşadığım, bu hisleri ayıklarken annem tarafından tekrar karıştırıldığım için bunu savunuyorum. Her çocuk pür sevgi ortamında büyüse keşke ama, sevgisizliği-huzursuzluğu hissettiğinde de salt yapıcı olmak adına oraya doğru itilmemeli.
 
bencesiz kendinize gelin . bu kavramları bilmemeniz zaten herşeyi gösteriyor .
daha tartışmanın bi manası yok .

iyi günler

Ne kavramı yahu.. Sizin sorununuz mu var acaba ? Tartışma yaratan kendinizsiniz. Sizin seçiminiz yeğeninizi çıplak görmek, sizin tercihiniz. Annesi izin veriyorsa o da onun bileceği iş. Ben kendi düşüncemi ve sebebini söyledim. Herkesin çizgisi farklı.
 
Galiba ben kendimi yanliş ifade ettim. Ben kendim kopuk bir ailede büyüdüm ve annemi sevmedikleri icin baba tarafim beni ve kardeslerimi de hic sevmediler. Cocugum icin isteyecegim en son sey, ayni seyi yasamasi olur. Bu yüzden bukadar canimi sıkıyor zaten bu iş. Bana ne görüsmesin halasiyla desem benim acimdan zaten sorun yok.

Ancak halasinin kizimla bag kurma seklini kendime saygisizlik olarak hissediyorum. Yapilan her Saygisizligada göz mu yumalim? Yigeninizi seviyorsaniz Annesinede asgari bir Saygisizlik göstermek beklentisi cokmu geliyor 🤷‍♀️
 
Eşinin burda kızınızı alıp götürmesinden ziyade eşimi ara müsaitmi demesi gerekir
Eger görümce seni arayıp kızı getirin sende rahat edersin dese zaten sıkıntı yapmazsın ama bu sekilde eşinde seni ezdiriyor
P pistachio_27 Çok doğru. Eşinizle konuşun. Bundan sonra abisini aradığında, annesini ara ben bilmiyorum desin... Muhattabı siz olun.
ve bence de konuşmayın size olan davranışları ile ilgili onunla. Daha çok paye vermiş olursunuz gereksiz yere.
Siz de mesafeli davranın madem öyle.
Eşiniz dahil kimseye de haklılığınızı ispatlamak zorunda değilsiniz.
Siz sürekli birilerini ikna etmeye çalışıyorsunuz gördüğüm kadarıyla. Bu ilişkide haklı ve iyi niyetli olduğunuzu ispatlamaya, görümcenizin garip davrandığını ispatlamaya...
Neden?
Rahat olun.
Bırakın ikna çabasını. Güvenin kendinize.
Size soğuk davranana siz de soğuk davranın.
Kusura bakmasın ama,
görümceniz kendini parçalasa da, onuncu kattan da atsa, bileklerinizi de kesse: o çocuk sizin... Annesi sizsiniz. Tabi ki en çok sizi sevecek ve size değer verecek. Şimdi küçük, büyüdükçe en yakın arkadaşınız olacak o sizin. Ne olursa olsun. Anne-çocuk bağı mucizevidir. Size bağlanacak o her daim, bunu hiç dert etmeyin...
 
Aslinda siz simdi sorun cikaran taraf gibisiniz en iyisi hic bisey demeden cocugu hazirlarken kendinizde hazirlanin cocugunuzla gidin.bu devirde kimseye guven yok malesef sizde gidin.
 
Çocuğum hisli, babaannesiyle konuşmak istemiyor diyen üyeye niye yükleniyorsunuz?
Bazı çocukların duygusal gelişimi ileri oluyor ve 3 yaşındaki bir çocuk, aradaki gerginliği fark ederek taraf tutabiliyor, bu illa tembihlenerek oluşturulmuş bir durum olmayabilir. Hemen kadına yüklenmeyin.

Ben de 3-4 yaşlarında her şeyin farkındaydım ve annemin "Ama o senin halan, babaannen kızım; böyle davranma" demesine daha çok sinirlenirdim. Çok iyi hatırlıyorum, annem, babam tarafına beni itmeye çalıştıkça -kötülük de yapılsa biz hep iyi olmalıyız- gibi bir mesajı aldığımı annemden. Ne kadar tehlikeye açık bir mesaj.

Oysa ki hayat böyle bir şey değil. Size ve sevdiklerinize kötü davranan insanları -her ne kadar sülalenizden birileri de olsa- aile dışında tutmayı, tartıp ayırmayı öğrenmeli ve çocuk kendisini/ailesini koruma bilincini de geliştirmeli. Bir çocuğun, annesinin ağzına mçan babannesini fark edip uzak durması ve bu davranışın da açıklanarak gerektiğinde desteklenmesi gerekliyor bence. Fikrim marjinal gelebilir ama gayet yaşadığım, bu hisleri ayıklarken annem tarafından tekrar karıştırıldığım için bunu savunuyorum. Her çocuk pür sevgi ortamında büyüse keşke ama, sevgisizliği-huzursuzluğu hissettiğinde de salt yapıcı olmak adına oraya doğru itilmemeli.

Yüklenmekle alakası yok. Kendisi yazıyor açık açık burda aferim sen onunla konuşma dediğini. Bu yönlendirmektir. Güya onun yanında hiç konuşmamış, ama bu hiç inandırıcı değil. Ayrica burda en büyük sorun çocuğunun tepkilerini kendi egosunu tatmin yolu olarak görmesi. Kendisi içinde kaldıklarını söylemeye cesaret edemezken, çocuğu orda böyle kullanıyor. Kimse çocuğu "Aman ali rıza bey ağzımızin tadi bozulmasin" modunda yetistirmemeli. Anneniz sizi açık açık nefret etmeye teşvik etmedi. Çocuklar ego savaslara dahil edilmemeli. Ya tamamen bağları kopart ve bunu bütün sonuclara katlanarak yap,ama çocuğu alet etme. İnsanların tepkisi buna.
 
Burada sizi fitleyen yorumları lütfen dikkate almayın. Hele hele küçücük çocuğunu halasına karşı dolduranları hiç.

Eşiniz bence durumun farkında bile olsa arayı kızıştırmamak için görümceyi size sempatik göstermeye çalışıyor olabilir. Yanlış bir taktik uyguluyor. "Haklısın, yanlış yapıyor, senden küçük o, idare edelim" falan dese eminim sizin de içiniz soğur. Kızınızın tek gitmesini istemiyorsanız emrivaki yapın, siz de gidin. Ya da direkt kızı arayın, "Biz çıkaramayacağız, sen gelsene" deyin. Gerekirse tekrar açık açık konuşun. Bence yapıcı olun, bakın ne güzel bir aydayız. Hiçbir şey kaybetmezsiniz inanın. Siz birbiriniz için iki yabancısınız ama çocuğunuz görümce için candan, kandan biri. Büyüklük sizde kalsın. :KK39:

Cok can alici bir Noktaya parmak basmissiniz. Aslinda esim sizin dediginiz gibi karsilik verse, bilirimki esim beni anliyor ve benim tarafimda. Sadece yapici olmak icin alttan aliyor.
 
Bakıcımın çocuğu vardı ve benim için önemli bir kriterdi ayrıca çocuk kendi evindeydi evin düzeni güvenliği de çocuğa göreydi

Büyükannelerin bakımına zaten hep karşı oldum

Eş ailesi yahut kendi ailem fark etmez

2 yaşındaki çocuk annesiz babasız bana göre bir yere bırakılmaz

Bir de zorunluluk yok yani doktora gidiyorum bıraktım, işe gidiyorum bıraktım değil ki bu sevsin diye bırakacağız

Sevecek olan gelir evinde sever çocuğu

Şahsen kedimi de sevsin diye kimseye göndermem

Bakıcınızın çocuğunu kriter belliyorsunuz ama babaannenin eşinizi büyütmüş olması kriter dışı. Ben şahsen bakıcı yerine bilinçli bir büyükanneyi tercih ederim. Çünkü çocuğuma sevgisi diğeri ile karşılaştırılamaz bile.

Bir zorunluluk yada doktor için değilde bırakın sırf sevilmesi için bırakayım çocuğumu. Sevgiden zarar gelmez. Yanında ki insan babası ve onun ailesi. Ha varsa yanlış bulduğum, çocuğumu etkileyecek davranışları eşimi uyarırım o kadar.

Bakın gerçekten sizinle inatlaşmak için yada haklılığımı kanıtlama çabası ile yazmıyorum. Karşılıklı muhabbet ediyormuşuz gibi okuyun lütfen.
Aynı şey sizin aileniz yada kardeşiniz için olsa eşinizin bu tavrına izin verir misiniz?
Çocuğunuz neden sizin kanınız ısınmadı diye, 1.derece akrabasının sevgisinden mahrum kalsın ki.

Hayatın ne getireceğini biliyor muyuz? Belki tüm sevgi ve anlayışlı tavırlarınıza rağmen huysuz, önyargılı bir gelininiz yada damadınız olacak. Ve sırf frekanslarınız tutmadığı için gelin yada damat evladınıza torununuzu görmemeniz konusunda baskı yapacak. Torununuzu görmeniz için tek şartı her türlü tavrına rağmen kendisine ters gitmemeniz, itaat etmeniz olacak. Çocuğunuzda bu konuda hiç bir şey yapamayacak, müdaheleye kalkışsa kavga çıkacak. Neden çocuğuma ve torunuma bunu yaşatıyor demez miydiniz? Ne yapar ve ne hissederdiniz?

Ben hala değilim, aynı zamanda kv baskısı ve müdahelesine fazlasıyla maruz kalmış biriyim. İnanın bazen şurada yazılanları okuyunca buda dert mi, dedirtecek şeyler yaşadım. Haa çifkefleşmeden, kavgaya mahal vermeden, eşimi çok fazla arada bırakmadan önlemlerimi aldım, orası ayrı konu. Ama sapla samanı karıştırmadım hiç. Çocuğuma hiç bir şekilde yansıttığımı hatırlamam, ona bu yükü yüklemeyecek kadar çok seviyorum çünkü.
 
P pistachio_27 Çok doğru. Eşinizle konuşun. Bundan sonra abisini aradığında, annesini ara ben bilmiyorum desin... Muhattabı siz olun.
ve bence de konuşmayın size olan davranışları ile ilgili onunla. Daha çok paye vermiş olursunuz gereksiz yere.
Siz de mesafeli davranın madem öyle.
Eşiniz dahil kimseye de haklılığınızı ispatlamak zorunda değilsiniz.
Siz sürekli birilerini ikna etmeye çalışıyorsunuz gördüğüm kadarıyla. Bu ilişkide haklı ve iyi niyetli olduğunuzu ispatlamaya, görümcenizin garip davrandığını ispatlamaya...
Neden?
Rahat olun.
Bırakın ikna çabasını. Güvenin kendinize.
Size soğuk davranana siz de soğuk davranın.
Kusura bakmasın ama,
görümceniz kendini parçalasa da, onuncu kattan da atsa, bileklerinizi de kesse: o çocuk sizin... Annesi sizsiniz. Tabi ki en çok sizi sevecek ve size değer verecek. Şimdi küçük, büyüdükçe en yakın arkadaşınız olacak o sizin. Ne olursa olsun. Anne-çocuk bağı mucizevidir. Size bağlanacak o her daim, bunu hiç dert etmeyin...

Evet bende ona soguk davraniyorum, o yüzüme bakmiyorsa ben hic bakmiyorum ama farkinda olmadigim bir Konuda beni aydinlattiniz acikcasi. Ben hakli oldugumu, bosuna kuruntu yapmadigimi ispatlamaya calisiyorum sürekli esime. Oda sagolsun inatla görmemeye calisiyor. Kendimde calismam gereken nokta bu sanirim.
 
Daha bebekken bakmaları için kv yada bakıcılara bırakabiliyoruz ama. Eş ailesine ziyaret olunca mı gönderilmemeli, anlayamadım da pardon.
Ziyarete bırakmayan insan, küçücük bebeği baksınlar diye de bırakmıyordur.
Çifte standart olacağını sanmıyorum.
Mesela ben, görmek isteyen evinde gelir görür.
 
Allahtan kötülememişsiniz.
Bu cümleyi 3 yaşında ki çocuğunuza mı kullandınız? Sizin görümcenizle eşiniz dışında bir bağınız yokken, çocuğunuzun kan bağı var. Ve asla değişmeyecek. Çocuğunuzun omzuna yüklediğiniz yükün farkında mısınız? Düşünsenize ondan çok büyük bir ilgi ve sevgi görse, yada bir sürpriziyle karşılaşsa çocuğunuzun iç dünyasında ki gel gitleri. Neden böyle haset, fesat düşünceleri öğrensin ki, toz pembe dünyasında, melek o daha.

Çocuk sadece sizin değil, eşinizin de aynı zamanda. Görümcenizle frekansınız tutmadı diye eşinize kardeşi ile çocuğunu görüştürememe gibi bir yükü nasıl yüklersiniz?

Görümcenize sorsak neler der sizin hakkınızda. O zaman direkt sizin kötü olduğunuza mı inanalım? Beğenmediğiniz görümceniz tarzında bir yetişkin olmasını istemiyorsanız, çocuğunuz fitlemeyi bırakın.
Bu beni ilgilendirir sizi degil ;)
 
Back
X