- 6 Ocak 2019
- 5.740
- 16.749
- 348
- Konu Sahibi CiNNET NUR
- #1
İyi akşamlar arkadaşlar..
Öyle bir dolmuşum ki şuan şuraya yazarken de gözyaşlarımı tutamıyorum.
Arkadaşlar ben gurbete gelin geldim. Gurbete alışmak daha doğrusu alışmaya çalışmak benim için çok zor oldu. Arada da zorlandığım yalnız hissettiğim zamanlarım çok oluyor.
Benim annem babam ve 2 kardeşimden başka kimsem yok çünkü.. Ne anne tarafım ne baba tarafım bize hiç sahip çıkmadılar..
Babam bize çok düşkündür. Tabi bizde ona. Yeri gelir arkadaş yeri gelir kardeş yeri gelir sırdaş olur.
Annem çok gariban,sakin,sessiz,savunmasız bir insandır. Babama sevgimi fazlasıyla gösterirken anneme olan sevgimi hep icimde tutmuşumdur. Ne bileyim hic ona sevgimi gösteremedim. Ama icimde hep volkanlar kopardı. Evlendikten sonra onun pişmanlığını hep yaşıyorum. 12 yıl okuduktan sonra 4 5 yıl çalıştım.Evle olan alakami da az çok tahmin edersiniz.Keşke annemin yanında daha fazla zaman gecirseydim. Keşke ona sevgimi gösterebilseydim. Annem,babam beni gönderirken çok ağladılar,tabi bende.. Baya uzun bir süre kendime gelemedim..Çünkü uzun ince bir yola gidiyorum hemde temelli..Gerçi kapının ardındaki her yer gurbet..
Çok özlüyorum.. Evlendikten sonra daha da düşkün olmaya başladım.
Ne bileyim bilmediğim bir şehirdeyim. Burada hiç kimsem yok.. Evet eşim var abileri kardeşleri var ama ne olursa olsun insanın kendi ailesi gibi olmuyor.
Sık sık özlediğimi dile getirip onları da zor duruma sokmak istemiyorum. Şuan maddi durumları da biraz kritik.. Ev aldılar,kredi ödüyorlar,memur maaşıyla kıt kanaat geçinmeye çalışıyorlar. Gelmek isteyip de gelememek çok üzer onları..
Bende istediğim zaman gidemiyorum. Malûm 11 12 saat ötemdeler.
Hemen yanımızda benim gibi yeni bir gelin geldi. Annesi babası hep burada geliyorlar gidiyorlar seslerini duyuyorum.. Zoruma gidiyor,ağlıyorum..
Gurbette olunca insan kendinden çok onları düşünüyor. Her sıkıntımı söylemem onlara beni düşünüp evhamlanmasinlar diye. Çünkü kıyamıyorum. Benim yüzümden üzülsünler istemiyorum.
Çok korkuyorum onlara bir şey olacak diye. Kimsesiz olmak çok zor arkadaşlar..Allah'tan başka sığınacak hiçbir dalım yok..
Ne bileyim işte ne yazdigimi bilmeden öyle yazdım.. Umarım anlaşılabilirim..
Öyle bir dolmuşum ki şuan şuraya yazarken de gözyaşlarımı tutamıyorum.
Arkadaşlar ben gurbete gelin geldim. Gurbete alışmak daha doğrusu alışmaya çalışmak benim için çok zor oldu. Arada da zorlandığım yalnız hissettiğim zamanlarım çok oluyor.
Benim annem babam ve 2 kardeşimden başka kimsem yok çünkü.. Ne anne tarafım ne baba tarafım bize hiç sahip çıkmadılar..
Babam bize çok düşkündür. Tabi bizde ona. Yeri gelir arkadaş yeri gelir kardeş yeri gelir sırdaş olur.
Annem çok gariban,sakin,sessiz,savunmasız bir insandır. Babama sevgimi fazlasıyla gösterirken anneme olan sevgimi hep icimde tutmuşumdur. Ne bileyim hic ona sevgimi gösteremedim. Ama icimde hep volkanlar kopardı. Evlendikten sonra onun pişmanlığını hep yaşıyorum. 12 yıl okuduktan sonra 4 5 yıl çalıştım.Evle olan alakami da az çok tahmin edersiniz.Keşke annemin yanında daha fazla zaman gecirseydim. Keşke ona sevgimi gösterebilseydim. Annem,babam beni gönderirken çok ağladılar,tabi bende.. Baya uzun bir süre kendime gelemedim..Çünkü uzun ince bir yola gidiyorum hemde temelli..Gerçi kapının ardındaki her yer gurbet..
Çok özlüyorum.. Evlendikten sonra daha da düşkün olmaya başladım.
Ne bileyim bilmediğim bir şehirdeyim. Burada hiç kimsem yok.. Evet eşim var abileri kardeşleri var ama ne olursa olsun insanın kendi ailesi gibi olmuyor.
Sık sık özlediğimi dile getirip onları da zor duruma sokmak istemiyorum. Şuan maddi durumları da biraz kritik.. Ev aldılar,kredi ödüyorlar,memur maaşıyla kıt kanaat geçinmeye çalışıyorlar. Gelmek isteyip de gelememek çok üzer onları..
Bende istediğim zaman gidemiyorum. Malûm 11 12 saat ötemdeler.
Hemen yanımızda benim gibi yeni bir gelin geldi. Annesi babası hep burada geliyorlar gidiyorlar seslerini duyuyorum.. Zoruma gidiyor,ağlıyorum..
Gurbette olunca insan kendinden çok onları düşünüyor. Her sıkıntımı söylemem onlara beni düşünüp evhamlanmasinlar diye. Çünkü kıyamıyorum. Benim yüzümden üzülsünler istemiyorum.
Çok korkuyorum onlara bir şey olacak diye. Kimsesiz olmak çok zor arkadaşlar..Allah'tan başka sığınacak hiçbir dalım yok..
Ne bileyim işte ne yazdigimi bilmeden öyle yazdım.. Umarım anlaşılabilirim..
Son düzenleme:
