işler ters gittiğinde, hayatım tepe taklak olduğunda, hatalarım karşıma geçip Benle alay ettiğinde, haksızlığa uğradığımda her zaman önce Allahıma dua ederim.. ona sığınırım.. mesela dün gece yaptiğim gibi.. sabah 6 ya kadar ağlayıp dua ettim.. ona sığındım..sonra da kendime.. kendime aslında ne kadar değerli olduğumu ve ellerimden tutup kendimi ayağa kaldirabilecek güçte olduğumu fısıldadım. kendimi sevdim, okşadım, avuttum.. Biliyordum ki Ben güzel şeylere layığım ve kocaman Bi yüreğe sahibim.. o yürek de mutlu olacak.. öyle veya Böyle.. kendimi severek, kendimle Bariş ve uyum içinde yaşayarak aşiyorum çoğu şeyi.. Bana güç veren şeyi özümde Buluyorum.. özüme inebildiğim kadar inip kendi penceremi genişletiyorum. ana rahmine düştüğüm günü düşünüyorum.. allahımın Bana can verdiği anı.. o can üzülsün perişan olsun hayatın güzelliklerini kaçırsın diye düşmedi o rahme diyorum.. anam Beni 9 ay hayatım kabus gibi olsun diye taşımadı.. o yüzden en fazla Bi gece sürüyor acılarım.. dün gece sabaha kadar ağladım.. sabah erkenden uyandım açtım şuan oyun havaları ayna karşisinda oynayip kendi halime gülüyorum =) ama allahım korusun Bi yakının kayBında durum farklı olur.. yani sevdiğim Bi insanı kaybedersem ne yaparım Bilmem.. insan herşeye hazırlamalı kendini..