• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Günden güne artan gerilimim

orantisizempatik .!.:
3,5 kilo :) Asıl tosun olan bendim ahahahhaha

Su son günler cok sıkıcı biliyorum, insanlar üzerlerine vazife olmadan sürekli bunaltırlar ama biraz daha sabır
Genişletmek için tıkla...
Gene birinden mesaj geldi şimdi:kızgın: mesela doğmadı mı hala diye
Artık 2 hafta varmış günün dolmasına diyorum.
Resmen pişman ettiler heyecanla şu gün doğacak dediğime
 
Tatlı telaslar bunlar,iyi açıdan bak suyun duruyor .benim üç doğumumda da hiç şansım hiç acilmam olmadan suyum geldi. Normal doğum çok istememe rağmen ucu de sezeryan. Spor yapmamama rağmen kilom kalmadı ki sen sanırım spor da yaparsin sezeryan olsa bile çabuk toparlarsin. Önemli olan bebeğin ve senin sağlıklı olmanız.

Neden yatıya kalıyor misafirlerin onu anlayamadım işte.
Bu arada doğumun en güzel habercisi temizlik aşkı. Evi baştan aşağı döküp yerleştirme hissine kapiliyorsan vakit yaklasti demektir
 
bizim bir tanıdık ısrarla normal doğum istedi ve 42. hasftasında doğum yaptı..doktoruna danış sen başkalarınıhiç takma...
 
telefonu acar acmaz'doğurmadın mi kiz sen daha' demek eski türk adetlerinden bilmez mısınız temeli uygurlara dayanır. Bir de gokturklere dayanan bir soru vardır ki 'emiyor mu sütun geldi mı çocuk ac mama veriyomusun' bunlar olmadan yasadiginizi hissedemezsiniz saglikli hamile lohusa olamazsiniz iyiki var bu sorular:)
 
Madem streslisin, al eline bir sopa hpsini kovala :sopa: tabi bunu kendi içinden yap ;)

Şaka bir tarafa kendini bilmez, halden anlamaz insanları boşver, bebeğinle konuş kendini motive et, son günlerin keyfini çıkar canım. Kaç kişi biliyorum 43.haftanın içinde doğuran. Kısmetinde ne varsa o olacak zaten, gerekirse senin ve bebeğinin sağlığı için sezeryan da olabilir. Kendini korkutmak yerine İkisine de hazırlıklı ol.

Bir arkadaşımınki 43.de gece sancıları tutup 12 saat sancıdan sonra sezeryan kararı verildi. Tam sezeryana geçerken son anda çıktı yaramaz ortaya :)

Sağlıklı doğsunlar da gerisini çok düşünüp üzme kendini, önemli olan ona kavuşmak sonuçta ;)
 
sen sinir kotanı şimdiden doldurursan böyle; doğumdan sonra "aaa sütün var mı, bu bebek aç, neden ağlıyor, çok tombul, çok zayıf, senin sütün yetmez, bu bebek üşüyor, bu bebek terliyor" cularla uğraşmak için enerjin kalmaz :KK53:

şaka bir yana; içeride kalacak hali yok, elbette doğacak de canım. hamilesin sen batmasın kimseye lafın bi' zaamet.
sonra da lohusa olacağından dolayı batmasın..
valla nasıl bir ortamdasın bilemiyorum ama aklında kalmasın hiçbir laf..
senin içinde yara olarak kalacağına bırak karşı taraf da yaralansın biraz, deli gelin desinler varsın...
ben bunun pişmanlığını çok yaşadım.
bu arada 40+5'te doğum yaptım. sancı var yatış yapın cümlesi ve bebeğin çıkış anı dahil yaklaşık 20 saat süren suni destekli normal doğumla :dondurma: iyi ki de öyle yapmışım :KK200:

hem erkek bebekler 15 gün falan geç doğabiliyormuş.
doktorun bir problem yok diyorsa sen hiç sıkma kendini..

unutma; bebeğin de vücudun da ne yapılması gerektiğini biliyor.
kalbine göre ve sağlıklı bir doğum nasib etsin Rabbim, sağlıcakla al bebeni kucağına :KK200::anneadayı:
 
Argenta .!.:
42'ye kadar yolu var deniyor ama çevremdekiler gecikti gecikti , gelmiyo mu bekletme bunu git alsınlar dedikçe stresim artıyor.
Genişletmek için tıkla...
ayrıca o ne biçim lafmış öyle ayol. bakkal çırağına sipariş mi veriyolar :D
tı allam ya.:işsiz:
öyle kolaycacık alınabilen bir şeyse kendilerine bir tane alsınlar da onun tasasına düşsünler madem :D
 
doktor takibindesiniz ve doktorunuzu dinleyeceksiniz.
suni sancı mı verilecek, doğumun kendi kendine mi başlaması beklenecek, ya da sezaryen mi olacak, doktorunuzla birlikte karar verirsiniz.
bunu da böyle söyleyebilirsiniz. doktorumu dinliyorum. bitti!

daha bu ne ki?
doğumdan sonra olacaklara hazırlıklı olun derim...
 
Benim doktor bir arkadaşım var. Hamilelik hastalık değil derler ama en büyük hastalık, vucüdun, hormonların, ruhsal, fiziksel her şeyin değişiyor demişti ki ne kadar doğru bir söz. inşallah her şey gönlünüzce olur. hafta hesabında yanılma oluyor. bebeğinizin durumu iyiyse normal doğumu bekleyebilirsiniz. asıl mutsuz eden sizi endişeler. çok doğal bu. bebeğinizi kucağınıza alınca da devam edecek ama tek farkla artık kendinizi çok mutlu hissedeceksiniz. söylemesi kolay biliyorum ama bol bol şükredin, kötü düşüncelerin sizi ele geçirmesine izin vermeyin. 20 aylık kızım var, spinal anestezi ile sezeryen oldum. her hangi bir olumsuzlukla karşılaşmadım çok şükür. hiç spor da yapmam ama çabuk toparlandım.
vucudunuzda atan 2 kalbin keyfini çıkarın, bir daha bebeğiniz olur olmaz, o tekmeler dünyanın en güzel duygusu son günleriniz dinleyin kendinizi, sağlıkla alın yavrunuzu kucağınız inşallah...
 
Argenta .!.:
Her geçen gün biraz daha gerilimle doluyorum, hamileliğin sonuna geldim.
Artık beklemekten mi, hormonlardan mı bilmiyorum aşırı bir tahammülsüzlük ve gerilim var üstümde.
Bunda milletin doğumdan sonra gelmeyip de doğum öncesi toplanıp, ayy gecikti, ayy ne zaman gelcek diyip diyip durmasının da payı var.
Doğum öncesi strese sokup, doğumdan sonra kimsenin yanımda olmayacak olması da cabası.
Hepsinin üstüne bir de şu var.
40. Haftam yarın doluyor.
Ama hala ne bir sancı, ne bir lekelenme kısacası tek bir belirtim bile hala yok.
Sabırla normal doğum bekledim. Aylarca egzersizler, yürüyüşler yaparak ve yüzerek sanki bir spor turnuvasına hazırlanır gibi hazırlandım.
Kilomu kontrolde tutmaya çalıştım, masajı ihmal etmedim.
Doktor çatın tam uygun dediğinde, bebeğin duruşu harika dediğinde aşırı mutlu oldım.
Ama yok yok yok gelen giden yok.
Kendiliğinden gelmez de sezaryen olmak zorunda kalırım diye ödüm kopuyor.
Senelerdir emek verdiğim karın kaslarımın, rahmimin karnıyarık gibi oyulması fikri beni aşırı mutsuz ediyor.
Bazen de diyorum o kadar kötü olsa, millet keyfi tercih etmezdi ama bu sıra herşey bende ekstra endişe ekstra mutsuzluk yaratıyor.
Konuyu bilerek buraya açtım çünkü derdim hamilelikten ziyade mutsuzluk ve aşırı huzursuzluk.
Elbette gün içinde aşırı mutlu olduğum, kendimi toparladığıö anlar oluyor ama gelgitler beni mahvediyor.
Hamilelik beni fiziksel olarak pek yıpratmadı ama psikolojik olarak son dönem artık bekleyemez duruma geldim.
Şu yaşadığım normal mi diye sormak için de içimi döktüm biraz.
Genişletmek için tıkla...


Bu kadar kendinizi yipratmayin insanlarin dediklerinede aldirmayin. Namaz kilin dua edin. Olmadi acin guzel bir muzigi bebeginize kavustugunuz ani hayal edin..
Hem normal dogumun sinirlari 38-42.haftalar arasi. Bu arada bebekler ne zaman cani isterlerse o zaman geliyorlar siz zaten fiziksel olarak elinizden geleni yapmissiniz. Harikasiniz. Devam edin. Yuruyus yapin esinizle iliski yasayin bol bol hurma yiyin. Comelme hareketini gun icinde yapabildiginiz kadar yapin. Bunlar yardimci olacaktir. Korkarsaniz eger o sezeryaana oyle ya da boyle girersiniz. Elinizde var mi biiyorum hemen satin almaya calisin. Hybnobirthing mongan yontemi /marie mongan . Okuyun derim. Korkularinizi astirir sizi gevsetir.ayrica dogumla alakali her sey ama her sey var icinde. Ama en onemlisi daha vaktiniz var kimseye kanipta acil bir durum olmadigi surece sezeryana filan ikna olmayin. Bir sure telefonunuzu kapatin konu komsu gormeyin akrabalra esiniz evde yokuz desin vs desin . Enerjinizi dusurecek insanlarla gorusmeyin. Insallah biran once bebeginize kavusursunuz. Ama unutmayin daha iki haftaya kadar yolu var:)) umarim beeni yanlis anlamazsiniz
 
Argenta .!.:
Her geçen gün biraz daha gerilimle doluyorum, hamileliğin sonuna geldim.
Artık beklemekten mi, hormonlardan mı bilmiyorum aşırı bir tahammülsüzlük ve gerilim var üstümde.
Bunda milletin doğumdan sonra gelmeyip de doğum öncesi toplanıp, ayy gecikti, ayy ne zaman gelcek diyip diyip durmasının da payı var.
Doğum öncesi strese sokup, doğumdan sonra kimsenin yanımda olmayacak olması da cabası.
Hepsinin üstüne bir de şu var.
40. Haftam yarın doluyor.
Ama hala ne bir sancı, ne bir lekelenme kısacası tek bir belirtim bile hala yok.
Sabırla normal doğum bekledim. Aylarca egzersizler, yürüyüşler yaparak ve yüzerek sanki bir spor turnuvasına hazırlanır gibi hazırlandım.
Kilomu kontrolde tutmaya çalıştım, masajı ihmal etmedim.
Doktor çatın tam uygun dediğinde, bebeğin duruşu harika dediğinde aşırı mutlu oldım.
Ama yok yok yok gelen giden yok.
Kendiliğinden gelmez de sezaryen olmak zorunda kalırım diye ödüm kopuyor.
Senelerdir emek verdiğim karın kaslarımın, rahmimin karnıyarık gibi oyulması fikri beni aşırı mutsuz ediyor.
Bazen de diyorum o kadar kötü olsa, millet keyfi tercih etmezdi ama bu sıra herşey bende ekstra endişe ekstra mutsuzluk yaratıyor.
Konuyu bilerek buraya açtım çünkü derdim hamilelikten ziyade mutsuzluk ve aşırı huzursuzluk.
Elbette gün içinde aşırı mutlu olduğum, kendimi toparladığıö anlar oluyor ama gelgitler beni mahvediyor.
Hamilelik beni fiziksel olarak pek yıpratmadı ama psikolojik olarak son dönem artık bekleyemez duruma geldim.
Şu yaşadığım normal mi diye sormak için de içimi döktüm biraz.
Genişletmek için tıkla...

O keyfi sezeryan yapanlar sezeryanın ne kadar kötü olduğunu bilmeyenler.. Şimdi çoğu anne adayı sezeryan sonrası vajinal doğum ssvd yapmaya çalışıyor.. Daha ortalama 2 haftan var doğurmak için .Normal doğum bu fizyolojin ne zaman olursa o zaman doğuracaksın.Bugün bile doğurabilirsin..
 
Canım stres yapma, herşey normalse suni sancı verirler yine normal doğurursun ama herşey normalse beklemeye devam et derim, sonsuza kadar orda kalmayacak sonuçta herşeyin vakti zamanı var, onu bekliyordur. Bu arada benim bebeğim tam 40haftalıkken 9ay 10.günde dünyaya geldi ama suni sancıyla, kendi sancımı beklemediğime pişman oldum ben tabi nişanım falan gelmişti yalancı sancılar sıklaşmıştı beklesem en fazla iki gün daha beklerdim sanırım, dr haftasonu doğuma çağırılmak istemediği için suni sancıyla doğurdum resmen ki kendisi söyledi bunu. Allah sağlıkla kucağına almayı nasip etsin
 
Argenta .!.:
Her geçen gün biraz daha gerilimle doluyorum, hamileliğin sonuna geldim.
Artık beklemekten mi, hormonlardan mı bilmiyorum aşırı bir tahammülsüzlük ve gerilim var üstümde.
Bunda milletin doğumdan sonra gelmeyip de doğum öncesi toplanıp, ayy gecikti, ayy ne zaman gelcek diyip diyip durmasının da payı var.
Doğum öncesi strese sokup, doğumdan sonra kimsenin yanımda olmayacak olması da cabası.
Hepsinin üstüne bir de şu var.
40. Haftam yarın doluyor.
Ama hala ne bir sancı, ne bir lekelenme kısacası tek bir belirtim bile hala yok.
Sabırla normal doğum bekledim. Aylarca egzersizler, yürüyüşler yaparak ve yüzerek sanki bir spor turnuvasına hazırlanır gibi hazırlandım.
Kilomu kontrolde tutmaya çalıştım, masajı ihmal etmedim.
Doktor çatın tam uygun dediğinde, bebeğin duruşu harika dediğinde aşırı mutlu oldım.
Ama yok yok yok gelen giden yok.
Kendiliğinden gelmez de sezaryen olmak zorunda kalırım diye ödüm kopuyor.
Senelerdir emek verdiğim karın kaslarımın, rahmimin karnıyarık gibi oyulması fikri beni aşırı mutsuz ediyor.
Bazen de diyorum o kadar kötü olsa, millet keyfi tercih etmezdi ama bu sıra herşey bende ekstra endişe ekstra mutsuzluk yaratıyor.
Konuyu bilerek buraya açtım çünkü derdim hamilelikten ziyade mutsuzluk ve aşırı huzursuzluk.
Elbette gün içinde aşırı mutlu olduğum, kendimi toparladığıö anlar oluyor ama gelgitler beni mahvediyor.
Hamilelik beni fiziksel olarak pek yıpratmadı ama psikolojik olarak son dönem artık bekleyemez duruma geldim.
Şu yaşadığım normal mi diye sormak için de içimi döktüm biraz.
Genişletmek için tıkla...


bence hiç stres yapmayın. cinsiyet ne acaba? bizde kız eksiğine erkek fazlaya derler. kuzenimin eşi iki oğlunu da 42 haftalık normal doğurdu. ben kızımı 37 haftalık doğurdum. herşey normaldi normal doğuma girdim o kadar sancı çektim. benim doktorum da yapın müsait değip baya bekledi ama o çekilen sancı sadece bizim çektiğimiz birşey değil aynı zamanda bebeğin zorlanması. o arada kakasını yapmış ve acil sezeryana alındım hem de genel anestezi ile. doğduğunda ağlamamış baya korkutmuş. 3 ayrı çocuk doktoruyla girdim sezeryana. hepsi geçti gitti. sizde sağlıcakla alın kucağınıza bebeğinizi. akışına bırakın rahat olun ki bebeğinizde rahat olsun ;)
 
Sezaryenle yazilanlari okuyunca ben baska sekilde dogum yaptim da farkinda degilim herhalde diyorum,
Karniyarik gibi yarilmak (!)
Agir ameliyat,
Sezaryenin ne kadar kotu oldugunu bilmemek vs vs
Hangi agir ameliyatta ameliyattan cikip gulumseyerek poz verilir, ameliyattan 3 saat sonra ayaga kalkilir, ertesi gun eve cikilir acaba...
Kaldi ki bir nedenle sezaryen olmasi gerekenler de okuyacak bunlari, biraz empatik olmak gerekmez mi?
Umarim en kolay ve istediginiz sekilde dogum yaparsiniz, ama sezaryeni de gozunuzde bu kadar buyutup bir de herkese acik bir platformda bu kadar korkunc ifadelerle tanimlamayin.
Kendi adima apandist ameliyatinin sezaryenden cok daha zor oldugunu soyleyebilirim.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
  • Kilitli
toksik ilişki ve ablamın ölümü
Yorumlar
6
Görüntüleme
3K
puskulluoglak
puskulluoglak
S
Bir derdim var anlatacak kimsem yok..
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
5K
hissediyorumohaldevarim
H
M
İkiz bebek hamileliği yaşadığım şeylerr
Yorumlar
12
Görüntüleme
2K
Yengeciz
Yengeciz
75dogumlu
MEME BÜYÜTME AMELİYATIM KOLTUK ALTI / KAS İÇİ (FOTOĞRAFLI)
Yorumlar
16
Görüntüleme
7K
Neshesha
N
H
Gebeliğe Hazırlık 17 yaşında anne olmak
Yorumlar
10
Görüntüleme
2K
esra1928
esra1928
Back
X