- 1 Haziran 2018
- 1.277
- 1.009
- 53
- Konu Sahibi BiProfenid
- #41
Günaydın hanımlar.
Sabah servise giderken bir meseleyi düşünüyordum. Bir an için kafam dağıldı. O kadar dalmışım ki aklımdaki düşünceye, elime bir el değince kendime geldim.
Adamın biri sağ elimi avuçlayıp bıraktı resmen ve ben o an tepki veremedim.
Arkama döndüm, baktım sadece.
Öyle bildiğiniz, tepkisiz, dümdüz baktım ya.
O şerefsiz de elini kolunu sallaya sallaya gitti.
Hani dedim acaba yanlışlıkla mı çarptı, yok, kesinlikle olamaz.
Çünkü bildiğiniz avuçladı elimi .
Küçük çaplı şokumu atlattıktan sonra "pislik" diyebildim sadece.
Onda da şaşkınlıktan sesim nereme kaçtıysa artık, çıkmadı.
Kendimi rezil olmuş gibi hissettim.
Utandım resmen.
Yarın gene aynı yoldan gideceğim ve gene karşılaşırsam diye korkuyorum açıkçası.
Öyle işte ya.
İçime dert oldu, paylaşmak istedim.
Çok geçmiş olsun büyükşehirde yaşamak mı zor kadın olarak yaşamaya çalışmak mı zor İnan ayırt edemiyorum bazen. Eskiden de çok vardı böyle seyler şimdi teknolojinin verdiği Kolat erişebilirlik ile hemen duyuyoruz olanları. Ben baya küçüğüm kardeşim bile doğmamıştı düşünün aramızda 5 yaş var 5 yaşından küçük bi çocukken mahallede yanlız oynuyorum annem evde sokağın başından bi kafa uzandı şiiit şiit diyen bi adam bana el hareketiyle gel gel diyo gitmedim eve koşmuştum beni biri çağırdı diye. polis şu bu derken güvenlik kamerası Yok o zamanlar şimdiki gibi her yerde.. polisler de bulamadı zaten gitseydim ya tecavüze uğrayacaktım ya bi aileye satılacaktım ya organlarım alınırdı ya dilendirirlerdi baya dışarı çıkarmamıştı annemler
