- Konu Sahibi yenigelinben
-
- #21
Haklısın.Umarım mutlu bir evliliğin olur.Bence eşinin ailesine çok yakın olsan bile mutlaka arada bir seviye olsun...
işte tamda benim konum bak canım kısaca anlatmaya çalışayım sana.
eşimle memlektlerimz aynı.eşim evlenmeden önce 6 yıldan beri istanbulda çalışıo iyide bir işi var. beni istediler neyse çok iyi bir aile olduklarını fln öğrendik zaten arada akrabalarda var tanıdık neyse karar verdik ama ilk sorduğumuz benm ve annemin memlketimize gelme ihtimali yokmuydu evet vardı ama ben öğretmenim. dedikki nasıl olsa tayin,m çıkıp gidicem ikide birde ev taşıyıp düzen kurmayalım ilk planda istanbula yerleşelim sonra benim tayin durumuma göre bi kaç yıl içinde memlketimize döneriz dedik.
evleneli 1 yıl oldu.ama nasıl geçti bu yıl gel bir de bana sor.
ben yeni mezun oldum ve okul bittkten 1 ay sonra evlendim atanamadım ve 1 yıl evde oturdum istanbulda zaten buraya yeni gelmişim kimseyi tanımıyorum etmiyorum.
çok teşekkürler canım ALLAH nazardan saklasın sizi
yurt içinde gurbete gelin giden var mı arkadaşlar?ne yapmam lazım bilmiyorum gözüm çok korktu
valla herseyi zor ben yurtdisindayim en cok özlem var bak bayram geldi kim var yanimda kimse elin ermiyor gözün görmüyor yakinda dogum yapacagim yine kimsem yok
ben yurtdisina evlenip geldim, kimsem yoktu esim vardi bitek simdi iki oglum var, tam olarak alismadim ama eskisine gore daha iyi;cocuklarin olursa daha kolay alisirsin..
merhaba gurbet zor mu?ailesinden ayrı yerde yaşamak şehrini,evini bırakıp gidip evlenenler var mı aranızda?alışmak kolay mı?
gurbette yaşamak...zor olmaz mı.bir de benim gibi hem gurbet gelini olup hem de başka şehirde yaşamak daha da zor... eşimin pek izni olmuyor en fazla 5 günlüğüne gidebiliyoruz e ben kendi memleketim de eşim kendi memleketinde vakit geçirmek istiyorr,memleketlerimiz arası 1.5 saat ama izin ikiye bölününce insan pek birşey anlayamıyor ki( bu yönlerden çok sıkıntı yaşıyoruz biz eşimle
bir de oturduğum yerde eş dost hiç kimse yoooook,evleneli 1.5 sene oluyor,,ben de az ağlamadım:84::84:
bi yerde nasip meselesi ama insan keşke demeden edemiyor bazen... bir gün konuşmasam ailemle içime bi kurt düşüyor hemen, taaki seslerini duyana kadar rahat edemiyorum.. bazen ulaşamadığımda çılgına dönüyorum meraktan...
sırf bu yüzden düğünü iptal etcek kadar gözüm kara oluyor bazen.çok zor olduğunu düğn günüm yaklaştıkça anlamaya başladım.annem ve babama bişey belli etmiyorum ama hep suçluluk duygusu birde bu kadar şeye katlancam ailemden uzak falan katlanacağım adama değer mi?bunları sorguluyorum kafamda hep kafayı yemek üzereyim.değer mi?içimde fırtınalar kopuyor herkeste oluyormu bu düğün günü yaklaştıkça
oluyor sanırım,,bende de olmuştu çünkü..kendi üzüntümü bırakıp annemi babamı düşünüyordum ben, onların selametliği için dua ediyordum düğün yaklaştıkca... dediğim gibi nasip meselesi,,sırf bunun için nişanlından ayrılma söz konusu olmamalı bence,,belki ailene en yakın olabileceğin yerdeki bir erkekten daha hayırlıdır senin için... bol bol dua et hayırlısı için..benim acizane fikrim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?