Vicdan azabı da var isin içinde:) seviyorsan git konuş bence...
Gurur yapmayı beceremem kendime çok kizarim hep gurursuzlugumdan ötürü yaşadığım şeyler için ama sonra iyiki de yasamisim derim içimde kalmasindan iyidir
cevap yazmamıştım sonra ? yazmıştı.ne efkarı dedim.çok özledim özlemimin efkarı demişti.sonra barışmıştık.bu konuyu okuyunca kendimden örnek vermek istedim.bekle canım seven arar..dönerse senindir,dönmezse vur gitsin
Merhaba kizlar. Size hayatima giren yeni birinden bahsedecegim. Bilirsiniz hepimizin kullandigi facebook bazen kotu bazen de iyi insanlarla tanistiriyor. Velhasil bende birisiyle tanistim. Hem ekleyip hem de ust uste arkadaslik istedigini kabul etmem icin mesajlar atmisti. Kelimenin tam anlamiyla basimdan def etmistim. Ama resimlerine baktikca onu ne kadar cok begendigimi, erkek dedigin boyle olur cumlesini kendi icimde inkar ediyordum. Kabul etmemistim arkadaslikistegini.Duygu karmasasi icinde oldugum icin kimseyle yuz goz olmak istemiyordum. Gel zaman git zaman ara ara bakiyordum. Birden dank etti ve kabul ettim. Ve konusmaya basladik. Kendimizden bahsettik ve gorusme karari aldik. Semtlerimiz sadece on dakikalik mesafede. Gorustuk ve icimden hic kendimi kasmadigimi yaninda ne kadar rahat ve mutlu oldugumu soylerken bana donup "normalde yeni birisiyle tanistigimda kendimi cok kasarim suan nedense cok rahatim" dedi. Icimden gecenleri soylemeden guldum. Gecmisinden, ailesinden, calisitigi is yerinden, karakterinden, arkadaslarindan, universite yillarindan her seyden bahsettik. Gulduk eglendik. Beni evime birakacakti, arabasina bindik. Sohbet ederken elimi tutup optu. Neye ugradigimi sasirdim. O kadar naif ve kibar bir opucuktu ki. Dunyalara bedeldi. Git gide hoslandigimi fark ettim. Iki gun sonrasinda yine gorsutuk. Zaman zaman mesajlasirken benim ona karsi ne kadar ilgisiz oldugumu soyluyordu. Bense calistigi icin yazmaktan cekiniyordum. Isterse beni gunde on kere arayabilecegini bi sesini duyup kapatacak kadar sure yeterdi diyordum. Son gorustugumuzde bir sonraki gun memlekete bir kac gunlugune gidecegimi soyledim ve yanindan ayrildim. Memleketteyken ve geldikten sonra konusmaya devam ettik ancak sikayetleri devam etti. Benimse aciklamam hep ayniydi. Acikcasi kendisi sıkmaktan ve kendimden sogutmaktan cekindim.
Ben yazmadikca yazmalari azaldi sikayetleri artti. Bir gun artik dayanamadim ne yapmaya calistigini arayip sordum. Isteym bunu daha snra konusalim mi dedi. deyis o deyis ondan sonra ne bir konusma ne de baska bir sey. Yaklasik 20 gun oldu ne o yaziyor ne ben. Bazen diyorum gururumdan ölsemde sıkıntı yok yine de yazmam! Bazen seytan diyor ara agzina geleni soylee. Ara ara facebooktan bakiyorum, hala arkadasiz ama neden bana tek kelime etmedigini merak ediyorum. Bazen arkadaslarim aramam gerektigini benden bir sey bekledigini soyluyor. Bense gururumu hice sayamiyorum. Gozunde kuculmek istemiyorum.
hem cok kizginim hem cok kirginim. Ilk gorusmemizde her seyi durustce konusurken simdi bu niye? Bana soyleyemez miydi konusmak gorusmek istemedigini? bazen bir derdi mi var diye dusunuyorum iki yillik sevgilisine ailevi meselelerine anlatmayan adam bana mi anlatacak diyorum. Sadece dusunmekle kaliyorum yazmiyorum, aramiyorum, sormuyorum. Boyle boyle kendimi tamamen unuturacagim galiba.
arayamama sebebim ise soracagim sorulara beklemedigim bir cevap vermesi sanirim. ve bu kisi subatta veya mayista askere gidecek. Bir dahaki ay dogum gunu. Anca o zaman ararim diyorum iki dakika snra vazgeciyorum. Askerde ziyaretine giderim diyorum burda seni aramayan adam icin kilometrelerce yol cekip yanina mi gideceksin diyorum. Ayy kafam allak bullak kizlarrrcok uzun oldu kusura bakmayin amma cok dolmusum..
sen aramissin, sonra konusalim demis, donus yapmamis.. ustune senin bidaha araman uygun olmazdi ki..Merhaba kizlar. Size hayatima giren yeni birinden bahsedecegim. Bilirsiniz hepimizin kullandigi facebook bazen kotu bazen de iyi insanlarla tanistiriyor. Velhasil bende birisiyle tanistim. Hem ekleyip hem de ust uste arkadaslik istedigini kabul etmem icin mesajlar atmisti. Kelimenin tam anlamiyla basimdan def etmistim. Ama resimlerine baktikca onu ne kadar cok begendigimi, erkek dedigin boyle olur cumlesini kendi icimde inkar ediyordum. Kabul etmemistim arkadaslikistegini.Duygu karmasasi icinde oldugum icin kimseyle yuz goz olmak istemiyordum. Gel zaman git zaman ara ara bakiyordum. Birden dank etti ve kabul ettim. Ve konusmaya basladik. Kendimizden bahsettik ve gorusme karari aldik. Semtlerimiz sadece on dakikalik mesafede. Gorustuk ve icimden hic kendimi kasmadigimi yaninda ne kadar rahat ve mutlu oldugumu soylerken bana donup "normalde yeni birisiyle tanistigimda kendimi cok kasarim suan nedense cok rahatim" dedi. Icimden gecenleri soylemeden guldum. Gecmisinden, ailesinden, calisitigi is yerinden, karakterinden, arkadaslarindan, universite yillarindan her seyden bahsettik. Gulduk eglendik. Beni evime birakacakti, arabasina bindik. Sohbet ederken elimi tutup optu. Neye ugradigimi sasirdim. O kadar naif ve kibar bir opucuktu ki. Dunyalara bedeldi. Git gide hoslandigimi fark ettim. Iki gun sonrasinda yine gorsutuk. Zaman zaman mesajlasirken benim ona karsi ne kadar ilgisiz oldugumu soyluyordu. Bense calistigi icin yazmaktan cekiniyordum. Isterse beni gunde on kere arayabilecegini bi sesini duyup kapatacak kadar sure yeterdi diyordum. Son gorustugumuzde bir sonraki gun memlekete bir kac gunlugune gidecegimi soyledim ve yanindan ayrildim. Memleketteyken ve geldikten sonra konusmaya devam ettik ancak sikayetleri devam etti. Benimse aciklamam hep ayniydi. Acikcasi kendisi sıkmaktan ve kendimden sogutmaktan cekindim.
Ben yazmadikca yazmalari azaldi sikayetleri artti. Bir gun artik dayanamadim ne yapmaya calistigini arayip sordum. Isteym bunu daha snra konusalim mi dedi. deyis o deyis ondan sonra ne bir konusma ne de baska bir sey. Yaklasik 20 gun oldu ne o yaziyor ne ben. Bazen diyorum gururumdan ölsemde sıkıntı yok yine de yazmam! Bazen seytan diyor ara agzina geleni soylee. Ara ara facebooktan bakiyorum, hala arkadasiz ama neden bana tek kelime etmedigini merak ediyorum. Bazen arkadaslarim aramam gerektigini benden bir sey bekledigini soyluyor. Bense gururumu hice sayamiyorum. Gozunde kuculmek istemiyorum.
hem cok kizginim hem cok kirginim. Ilk gorusmemizde her seyi durustce konusurken simdi bu niye? Bana soyleyemez miydi konusmak gorusmek istemedigini? bazen bir derdi mi var diye dusunuyorum iki yillik sevgilisine ailevi meselelerine anlatmayan adam bana mi anlatacak diyorum. Sadece dusunmekle kaliyorum yazmiyorum, aramiyorum, sormuyorum. Boyle boyle kendimi tamamen unuturacagim galiba.
arayamama sebebim ise soracagim sorulara beklemedigim bir cevap vermesi sanirim. ve bu kisi subatta veya mayista askere gidecek. Bir dahaki ay dogum gunu. Anca o zaman ararim diyorum iki dakika snra vazgeciyorum. Askerde ziyaretine giderim diyorum burda seni aramayan adam icin kilometrelerce yol cekip yanina mi gideceksin diyorum. Ayy kafam allak bullak kizlarrr
Merhaba kizlar. Size hayatima giren yeni birinden bahsedecegim. Bilirsiniz hepimizin kullandigi facebook bazen kotu bazen de iyi insanlarla tanistiriyor. Velhasil bende birisiyle tanistim. Hem ekleyip hem de ust uste arkadaslik istedigini kabul etmem icin mesajlar atmisti. Kelimenin tam anlamiyla basimdan def etmistim. Ama resimlerine baktikca onu ne kadar cok begendigimi, erkek dedigin boyle olur cumlesini kendi icimde inkar ediyordum. Kabul etmemistim arkadaslikistegini.Duygu karmasasi icinde oldugum icin kimseyle yuz goz olmak istemiyordum. Gel zaman git zaman ara ara bakiyordum. Birden dank etti ve kabul ettim. Ve konusmaya basladik. Kendimizden bahsettik ve gorusme karari aldik. Semtlerimiz sadece on dakikalik mesafede. Gorustuk ve icimden hic kendimi kasmadigimi yaninda ne kadar rahat ve mutlu oldugumu soylerken bana donup "normalde yeni birisiyle tanistigimda kendimi cok kasarim suan nedense cok rahatim" dedi. Icimden gecenleri soylemeden guldum. Gecmisinden, ailesinden, calisitigi is yerinden, karakterinden, arkadaslarindan, universite yillarindan her seyden bahsettik. Gulduk eglendik. Beni evime birakacakti, arabasina bindik. Sohbet ederken elimi tutup optu. Neye ugradigimi sasirdim. O kadar naif ve kibar bir opucuktu ki. Dunyalara bedeldi. Git gide hoslandigimi fark ettim. Iki gun sonrasinda yine gorsutuk. Zaman zaman mesajlasirken benim ona karsi ne kadar ilgisiz oldugumu soyluyordu. Bense calistigi icin yazmaktan cekiniyordum. Isterse beni gunde on kere arayabilecegini bi sesini duyup kapatacak kadar sure yeterdi diyordum. Son gorustugumuzde bir sonraki gun memlekete bir kac gunlugune gidecegimi soyledim ve yanindan ayrildim. Memleketteyken ve geldikten sonra konusmaya devam ettik ancak sikayetleri devam etti. Benimse aciklamam hep ayniydi. Acikcasi kendisi sıkmaktan ve kendimden sogutmaktan cekindim.
Ben yazmadikca yazmalari azaldi sikayetleri artti. Bir gun artik dayanamadim ne yapmaya calistigini arayip sordum. Isteym bunu daha snra konusalim mi dedi. deyis o deyis ondan sonra ne bir konusma ne de baska bir sey. Yaklasik 20 gun oldu ne o yaziyor ne ben. Bazen diyorum gururumdan ölsemde sıkıntı yok yine de yazmam! Bazen seytan diyor ara agzina geleni soylee. Ara ara facebooktan bakiyorum, hala arkadasiz ama neden bana tek kelime etmedigini merak ediyorum. Bazen arkadaslarim aramam gerektigini benden bir sey bekledigini soyluyor. Bense gururumu hice sayamiyorum. Gozunde kuculmek istemiyorum.
hem cok kizginim hem cok kirginim. Ilk gorusmemizde her seyi durustce konusurken simdi bu niye? Bana soyleyemez miydi konusmak gorusmek istemedigini? bazen bir derdi mi var diye dusunuyorum iki yillik sevgilisine ailevi meselelerine anlatmayan adam bana mi anlatacak diyorum. Sadece dusunmekle kaliyorum yazmiyorum, aramiyorum, sormuyorum. Boyle boyle kendimi tamamen unuturacagim galiba.
arayamama sebebim ise soracagim sorulara beklemedigim bir cevap vermesi sanirim. ve bu kisi subatta veya mayista askere gidecek. Bir dahaki ay dogum gunu. Anca o zaman ararim diyorum iki dakika snra vazgeciyorum. Askerde ziyaretine giderim diyorum burda seni aramayan adam icin kilometrelerce yol cekip yanina mi gideceksin diyorum. Ayy kafam allak bullak kizlarrr
Merhaba kizlar. Size hayatima giren yeni birinden bahsedecegim. Bilirsiniz hepimizin kullandigi facebook bazen kotu bazen de iyi insanlarla tanistiriyor. Velhasil bende birisiyle tanistim. Hem ekleyip hem de ust uste arkadaslik istedigini kabul etmem icin mesajlar atmisti. Kelimenin tam anlamiyla basimdan def etmistim. Ama resimlerine baktikca onu ne kadar cok begendigimi, erkek dedigin boyle olur cumlesini kendi icimde inkar ediyordum. Kabul etmemistim arkadaslikistegini.Duygu karmasasi icinde oldugum icin kimseyle yuz goz olmak istemiyordum. Gel zaman git zaman ara ara bakiyordum. Birden dank etti ve kabul ettim. Ve konusmaya basladik. Kendimizden bahsettik ve gorusme karari aldik. Semtlerimiz sadece on dakikalik mesafede. Gorustuk ve icimden hic kendimi kasmadigimi yaninda ne kadar rahat ve mutlu oldugumu soylerken bana donup "normalde yeni birisiyle tanistigimda kendimi cok kasarim suan nedense cok rahatim" dedi. Icimden gecenleri soylemeden guldum. Gecmisinden, ailesinden, calisitigi is yerinden, karakterinden, arkadaslarindan, universite yillarindan her seyden bahsettik. Gulduk eglendik. Beni evime birakacakti, arabasina bindik. Sohbet ederken elimi tutup optu. Neye ugradigimi sasirdim. O kadar naif ve kibar bir opucuktu ki. Dunyalara bedeldi. Git gide hoslandigimi fark ettim. Iki gun sonrasinda yine gorsutuk. Zaman zaman mesajlasirken benim ona karsi ne kadar ilgisiz oldugumu soyluyordu. Bense calistigi icin yazmaktan cekiniyordum. Isterse beni gunde on kere arayabilecegini bi sesini duyup kapatacak kadar sure yeterdi diyordum. Son gorustugumuzde bir sonraki gun memlekete bir kac gunlugune gidecegimi soyledim ve yanindan ayrildim. Memleketteyken ve geldikten sonra konusmaya devam ettik ancak sikayetleri devam etti. Benimse aciklamam hep ayniydi. Acikcasi kendisi sıkmaktan ve kendimden sogutmaktan cekindim.
Ben yazmadikca yazmalari azaldi sikayetleri artti. Bir gun artik dayanamadim ne yapmaya calistigini arayip sordum. Isteym bunu daha snra konusalim mi dedi. deyis o deyis ondan sonra ne bir konusma ne de baska bir sey. Yaklasik 20 gun oldu ne o yaziyor ne ben. Bazen diyorum gururumdan ölsemde sıkıntı yok yine de yazmam! Bazen seytan diyor ara agzina geleni soylee. Ara ara facebooktan bakiyorum, hala arkadasiz ama neden bana tek kelime etmedigini merak ediyorum. Bazen arkadaslarim aramam gerektigini benden bir sey bekledigini soyluyor. Bense gururumu hice sayamiyorum. Gozunde kuculmek istemiyorum.
hem cok kizginim hem cok kirginim. Ilk gorusmemizde her seyi durustce konusurken simdi bu niye? Bana soyleyemez miydi konusmak gorusmek istemedigini? bazen bir derdi mi var diye dusunuyorum iki yillik sevgilisine ailevi meselelerine anlatmayan adam bana mi anlatacak diyorum. Sadece dusunmekle kaliyorum yazmiyorum, aramiyorum, sormuyorum. Boyle boyle kendimi tamamen unuturacagim galiba.
arayamama sebebim ise soracagim sorulara beklemedigim bir cevap vermesi sanirim. ve bu kisi subatta veya mayista askere gidecek. Bir dahaki ay dogum gunu. Anca o zaman ararim diyorum iki dakika snra vazgeciyorum. Askerde ziyaretine giderim diyorum burda seni aramayan adam icin kilometrelerce yol cekip yanina mi gideceksin diyorum. Ayy kafam allak bullak kizlarrr
Askere gidince yazar hiiiçç merak etme
