merhaba doktor hanım ben 5 yıllık evlıyım eşimle severek evlendık...eşimle bır sorunum yok fakat benım kendımle sorunum var bende ınsanlara karsı acaıp bır güvensızlık var özellıklede maddı konularda..kendımden baska kımseye güvenemıyorum.ünv.bıtıpte hayata atılıncaya kadar hıc maddıyata önem vermedım..sonra ıyı bır işe gırdım evlendım ve öyle bır maddıyatcı oldumkı maddıyatcı derken gelecek korkusu sardı benı hemde acaıp derece..basımıza bısey gelse ne yaparız dıye..süreklı bırıktırmeye basladım..bırıktırdım bırıktırdım..
oğlum var su an calısmıyorum..ve hıc kendıme guvenım kalmadı benım..çok ıyı bır işim vardı..ordan cıkınca allak bullak oldum.tazmınatım hala duruyor..fakat gelecek korkusu oldugu için hiç dokunamıyorum o paraya..ve bu bende bır hastalık halıne dönüşüyor..süreklı maddıyatı düşünüyorum..kafayı yıyecegım artık..eşimin işlerı bıraz sıkıntılı gecıyor ve onunla tazmınatımı paylasmıyorum bıle..kendımde dokunmuyorum.ve genelde tartısmalarımız hep maddıyatla ilgılı benden kaynaklı ama..sankı bır daha iş bulamayacak ve calısamayacagım dıye ödüm kopuyor..ve bu hayatta yalnız kalma korkusu var bende..artık paronayak gıbı bısey oldumm.ve bır köseye atabıldıgım kadar atmaya calsıyorum ve kımseye de veremıyorum...
ki ben herkese yedıren içiren gezdıren yegenlerımın her ıstedıgını aılemın her ıstedıgını alan arkadaslarıma hedıyeler alıp dagıtan yanı hep dagıtan bırıyken neden şimdi bu hale geldım ve para manyagı olup cıktım anlamıyorum..ne yapabılırım nasıl kurtulabılırım artık hastalık olacak dıye korkuyorum..
oğlum var su an calısmıyorum..ve hıc kendıme guvenım kalmadı benım..çok ıyı bır işim vardı..ordan cıkınca allak bullak oldum.tazmınatım hala duruyor..fakat gelecek korkusu oldugu için hiç dokunamıyorum o paraya..ve bu bende bır hastalık halıne dönüşüyor..süreklı maddıyatı düşünüyorum..kafayı yıyecegım artık..eşimin işlerı bıraz sıkıntılı gecıyor ve onunla tazmınatımı paylasmıyorum bıle..kendımde dokunmuyorum.ve genelde tartısmalarımız hep maddıyatla ilgılı benden kaynaklı ama..sankı bır daha iş bulamayacak ve calısamayacagım dıye ödüm kopuyor..ve bu hayatta yalnız kalma korkusu var bende..artık paronayak gıbı bısey oldumm.ve bır köseye atabıldıgım kadar atmaya calsıyorum ve kımseye de veremıyorum...
ki ben herkese yedıren içiren gezdıren yegenlerımın her ıstedıgını aılemın her ıstedıgını alan arkadaslarıma hedıyeler alıp dagıtan yanı hep dagıtan bırıyken neden şimdi bu hale geldım ve para manyagı olup cıktım anlamıyorum..ne yapabılırım nasıl kurtulabılırım artık hastalık olacak dıye korkuyorum..