Sizin yaşadığınızı ben de eşimin ailesinin tarafından yaşıyorum.. Biz ailelerden farklı şehirde yaşıyoruz. Ailelerle telde görüştüğümüz de her zaman ' biz iyiz, mutluyuz, huzurluyuz, sağlığımız sıhatimiz yerin de' gibi mesajlar veriyoruz. Üzülmesinler, akılları bizde kalmasın diye. Ama nedense kayınvalidem bir gün bana, 'ben sizin hiç kötü olduğumuzu göremeyecek miyim? bir insan her zaman mı iyi olur, 'dedi. Ben o anda hiçbir şey diyemedim, ama demek ki kötü olsak, kadın mutlu olacak.. Ve de o kişi bir anne, eşimin annesi...
İnsanlar, malesef çok mutsuz.. Ve mutlu insanları çekemiyorlar.. Kendi mutsuzluklarını bulaştırmaya çalışıyorlar.. Ben o tarz insanları, hayatımdan çıkarıyorum.. Hayat zaten çok zor.. Ben bu zor hayat içerisin de, mutlu ve huzurlu olmayı, birilerinin gölgelemesine izin veremem.. Hayatımdan çıkarmayı tercih ediyorum.. Bu kişi benim öz annem de olsa da.. Mutsuzluk malesef bulaşıcı.. Virüs gibi... İnsanı hasta eder..
Konu sahibi, siz çok hassas bir insansınız. İnsanları önemsiyorsunuz, ve değer veriyorsunuz. Ama bak o insanlar, senin acınla dalga geçmişler.. Seni üzmeye çalışmışlar.. O insanları uzak tut hayatından. Bırak kıskançlıktan çatlasınlar.. Sende oralı olma ve seni üzmelerine izin verme..