Hadi biraz dertleşelim

Bakteriyofaj .!.:
Merhabalar,
Benim dertleşmek istediğim konu yalnızlık. Zaman zaman farklı başlıklar altında da açtım bu konuyu. Yaşım 33. İstediğim herşeye sahibim güzel bir mesleğim, iyi bir gelirim var sosyal bir insanım. 20 den fazla ülke gezip gördüm. Toplumumuza göre ortalama sayılacak bir güzelliğe sahibim. Ama işte gönül işlerinde işim bir türlü yaver gitmiyor. Beni seveni ben sevemiyorum, benim sevdiğimde beni sevmiyor. Görücü usulü, arkadaşlarım vasıtası ile tanıştığım kişiler oldu ama elektrik alamadım. 3 yıl öncesinde biten çok üzüldüğüm toksik ilişkim sonrası da bu işleri akışına bıraktım. O günden sonra da hayatıma kimse girmedi. O insan evlendi ve muhtemelen mutlu. Bana o kadar kötü davranmasına rağmen o mutlu olabildi ama ben tek kaldım. Yalnızlığımla baş etmeye çalışıyorum. Zaman zaman çok iyi geliyor bu ama ara ara da benim de bişiler paylaşabileceğim birileri olsa diyorum. Bi de toplum baskısı var malum yaşın geçiyor? anne olmayacak mısın? Sizin içinizde de benim gibi olanlar var mıydı? sonrasında hayatınızın aşkını buldunuz mu? nasıl tanıştınız? bu yalnızlık sürecini nasıl atlattınız? bana ne tavsiye edersiniz? güzel bi sohbet olur umarım. Şimdiden teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
3 yıl geçmiş aradan illaki vardır birileri.35 ten sonra anne olmanız sıkıntı.
 
Kahvekokusu34 .!.:
İnsan elinde olmayını istiyor işte:) inanın evlilik güzel tamam sorun yok tabiki doğru kişi ile :) Anne olmak en en en guzeli iyi ki anneyim :) ama evlilik hayatımı desen bekarlik mi desen bekarlik derim :) sorumluluk yok rahatsin istedin gibi gez toz , istediğin le flört et , böyle kuş gibi hafifsin :) yasin da hicc büyük değil tam zamanı, doğru kişiyle inşallah evlenip mutlu olursun
Genişletmek için tıkla...
Bence de bekarlık güzel.
 
agresifkiz .!.:
Dertten çok ne var. Olmayan dertli olan dertli. Bende 28 yaşındayım sevgilim var ama bir dargın bir barışık gidiyor farklı şehirlerde. Evlilik konusuna henüz giremedik ne yüzük var ne bir şey. Ben de hem evlenmek yuva kurmak istiyorum hem korkuyorum of bilmiyorum ya :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Bir dargın bir barışık olmaz.Anlasamiyorsan başta kestirip at.
 
Bakteriyofaj .!.:
Merhabalar,
Benim dertleşmek istediğim konu yalnızlık. Zaman zaman farklı başlıklar altında da açtım bu konuyu. Yaşım 33. İstediğim herşeye sahibim güzel bir mesleğim, iyi bir gelirim var sosyal bir insanım. 20 den fazla ülke gezip gördüm. Toplumumuza göre ortalama sayılacak bir güzelliğe sahibim. Ama işte gönül işlerinde işim bir türlü yaver gitmiyor. Beni seveni ben sevemiyorum, benim sevdiğimde beni sevmiyor. Görücü usulü, arkadaşlarım vasıtası ile tanıştığım kişiler oldu ama elektrik alamadım. 3 yıl öncesinde biten çok üzüldüğüm toksik ilişkim sonrası da bu işleri akışına bıraktım. O günden sonra da hayatıma kimse girmedi. O insan evlendi ve muhtemelen mutlu. Bana o kadar kötü davranmasına rağmen o mutlu olabildi ama ben tek kaldım. Yalnızlığımla baş etmeye çalışıyorum. Zaman zaman çok iyi geliyor bu ama ara ara da benim de bişiler paylaşabileceğim birileri olsa diyorum. Bi de toplum baskısı var malum yaşın geçiyor? anne olmayacak mısın? Sizin içinizde de benim gibi olanlar var mıydı? sonrasında hayatınızın aşkını buldunuz mu? nasıl tanıştınız? bu yalnızlık sürecini nasıl atlattınız? bana ne tavsiye edersiniz? güzel bi sohbet olur umarım. Şimdiden teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Ben 25 ime kadar hep ağırdan aldım.Simdiki aklım olsa hemen gidin ilk erkekle evlenin de demiyorum. Herkesi ahlaken değerlendirdim.Tamam bu zamanda 30 35 normal olabilir.Ama bedenen sıkıntı.
 
2014 yılında 29 yaşımda evlendim, 30 yaşımda eşimin işi nedeniyle başka bir şehre taşındık, sonrasında da elimde hiçbir neden yokken 2018 yılında 33 yaşımda eşim istemediği için boşandık. boşandıktan sonra taşındığımız şehirde işim iyi olduğu için kaldım, ailem eski şehrimdeydi. boşanmanın şokunu atlatamadım uzunca bi süre, sonra bi sevgilim oldu ama aynı hayat görüşünü paylaşamıyorduk, ben evlenip yuva kurup anne olmak isterken o yatalım kalkalım derdindeydi. 2020 yılı sonunda kendimi biraz dinlenmek için, o zamanlarda da evden çalıştığım için ailemin evine geldim. ben geldikten 3 ay sonra (o zamanlar 36 yaşındaydım), 38 yaşında canımın yarısı abimi kaybettik... abim de işi gereği başka şehirdeydi, onun kaybından sonra eşi ve çocukları ailemin olduğu şehre yerleşti (kızın kendi ailesi de bu şehirdeydi). onlar yalnız kalmasın, acımızı paylaşırız diye ben de bu şehre taşındım. o arada sevgilimi sorarsanız, o kendine çoktan bi sevgili yapmış bile, aldatıyormuş beni yani... bunu sonradan onu stalklarken fark ettim. sonrası kabus gibi, can acısı bi yandan, kalp acısı bi yandan, iş bi yandan, evden çıkmadım 2 yıla yakın zaman. boşandıktan sonra yalnızlığımı çok takmamıştım ama bu süreçte o kadar istedim ki yanımda birisi olsun, acımı anlamasa da ben sinir krizleri geçirdiğimde az saçımı okşasın, az dizine yatırıp sevsin beni... şimdi 38 yaşındayım, elimde bommmboş bir hayat, çok üzgün ve çok mutsuzum, hayatımda birini istesem de iş ortamım belli, dışarı da çıkamıyorum, hep evde olmak istiyorum sanki dışarı çıkarsam ben gezip eğleniyorum die abim üzülecek gibi geliyor... alakası yok ama inanın öyle. yeni bir şeyler izleyemiyorum tvde, hep bildiğim eski diziler, yeni bir şeylere hiç gücüm yok ama bu bataktan çıkmaya, kendimi çıkarmaya da gücüm yok. psikoloğa gittim, manevi terapiler aldım ama işe yaramıyor bir türlü. bu içimdeki isteksizlik geçmiyor, eskiden çok kitap okurdum mesela; şimdi zulüm geliyor bana. evde bommmboş oturuyorum, ne bir tv izleyim ne bir şey okuyayım, ne kendime bir şey katayım yok hiçbir şey gelmiyor içimden. insanlara da anlatamıyorum çünkü zaten herkes bunaldı, herkesin derdi kendine yetiyor... ne yapacağımı bilmiyorum, bu nedenle sizden benim için dua istiyorum...
 
Ay ne güzel siz 20 ülke gezmişsiniz bende o da yok, iyi maaşta yok, iyi arkadaşta yok. Orta halli geçinip gidiyorum. Yaşta oldu 31. Yaz geldi, düğünler başladı, akraba çocukları evleniyor, çevre hani senin ne zaman evlilik, bak biyolojik yaş diye bir başlıyorlar.. Benim annem, babam bir şey demiyor neyseki tepkimi koydum ama teyze, hala gibi akrabalar devam 🙄 Ha işin aslı bende sıkıldım bu yalnızlıktan. İnsanın hayatı paylaşabileceği birinin olması duygusunu yaşamak istiyorum. Ama sanırım bunun için pasif kalıyorum. Yeni ortamlara çok girmiyorum. Bence sosyalleşmekle başlayabiliriz :)
 
Buradaki herkes aynı durumdaysa, herkes birbirine tanıdığı bekar erkek arkadaşları önersin de birileri bir yerlerden başlasın artık. Hergün deprem, sel, kaza olayları görmekten yaşamaktan artık yarına bile çıkacağımız belirsiz olmaya başladı.
 
Bakteriyofaj .!.:
Merhabalar,
Benim dertleşmek istediğim konu yalnızlık. Zaman zaman farklı başlıklar altında da açtım bu konuyu. Yaşım 33. İstediğim herşeye sahibim güzel bir mesleğim, iyi bir gelirim var sosyal bir insanım. 20 den fazla ülke gezip gördüm. Toplumumuza göre ortalama sayılacak bir güzelliğe sahibim. Ama işte gönül işlerinde işim bir türlü yaver gitmiyor. Beni seveni ben sevemiyorum, benim sevdiğimde beni sevmiyor. Görücü usulü, arkadaşlarım vasıtası ile tanıştığım kişiler oldu ama elektrik alamadım. 3 yıl öncesinde biten çok üzüldüğüm toksik ilişkim sonrası da bu işleri akışına bıraktım. O günden sonra da hayatıma kimse girmedi. O insan evlendi ve muhtemelen mutlu. Bana o kadar kötü davranmasına rağmen o mutlu olabildi ama ben tek kaldım. Yalnızlığımla baş etmeye çalışıyorum. Zaman zaman çok iyi geliyor bu ama ara ara da benim de bişiler paylaşabileceğim birileri olsa diyorum. Bi de toplum baskısı var malum yaşın geçiyor? anne olmayacak mısın? Sizin içinizde de benim gibi olanlar var mıydı? sonrasında hayatınızın aşkını buldunuz mu? nasıl tanıştınız? bu yalnızlık sürecini nasıl atlattınız? bana ne tavsiye edersiniz? güzel bi sohbet olur umarım. Şimdiden teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Canım açıkçası ben erken evlendim mutlu bir evliliğim var 43 yaşındayım toplum baskısı olmaz olur mu neden erken evlendin neden erken çocuk sahibi oldun vs vs benimkisi de tam zıttı ama eşimle bunları aştık açıkçası sadece kendimize zaman ayırdık negatif insanlardan uzaklaştık bizim için böylesi daha iyi oldu sana kötü hissettiren insanlardan uzak dur gerisini gelecektir 😊🙏🏼
 
Bende varım 🙋‍♀️ 31 hatta neredeyse 32yim ve aynı özelliklere sahibiz. Bazen çok özeniyorum çift olmaya, kendi kendime yemek yaparken, tatile giderken, bir sürü anı biriktirirken, yada arkadaşlarla gittiğim özel ve güzel çiftlere daha uygun romantik yada eğlenceli ortamlarda falan 'ah biri olsaydı keşke'.
Sonrada evli yada ciddi ilişkisi olanlara bakıyorum. Etrafımda da pek güzel örnek yok açıkçası. Evlendikten sonra karı-koca sosyal ortamdan kopup eve kapananlar, yada var olan arkadaşlarından uzaklaşıp evli çiftlerle anca piknik mangal aktivitelerine katılanlar, durduk yere ara ara gelen huzursuzluklar, soğukluklar, kıskançlıklar vs vs.. Ay çok korkunçççç.

Ama her yıl öz güvenim bir tık daha düşüyor :) Şimdi oldu oldu, olmazsa 2-3 yıldan sonra nasıl becereceğim bu işi diyorum.
Bilmiyorum hiç valla 🙄 yorumları bende okuyacağım
 
geceningolgesi .!.:
Ay ne güzel siz 20 ülke gezmişsiniz bende o da yok, iyi maaşta yok, iyi arkadaşta yok. Orta halli geçinip gidiyorum. Yaşta oldu 31. Yaz geldi, düğünler başladı, akraba çocukları evleniyor, çevre hani senin ne zaman evlilik, bak biyolojik yaş diye bir başlıyorlar.. Benim annem, babam bir şey demiyor neyseki tepkimi koydum ama teyze, hala gibi akrabalar devam 🙄 Ha işin aslı bende sıkıldım bu yalnızlıktan. İnsanın hayatı paylaşabileceği birinin olması duygusunu yaşamak istiyorum. Ama sanırım bunun için pasif kalıyorum. Yeni ortamlara çok girmiyorum. Bence sosyalleşmekle başlayabiliriz :)
Genişletmek için tıkla...
+1
 
naz70 .!.:
Eski sözlüm aldattı aldattığı kadınla evlendi. Çocuğu oldu hemen. Benim ondan sonra bir sürü sevgilim oldu ama evlenmedim uzun süre. Hiç biri ile eski sözlümle olduğum gibi olamadım.
Ümitsiz olduğum bir zamanlarda eşim Girdi hayatıma. Şimdi evli, mutlu ve bir ergen sahibiyim 😂
Genişletmek için tıkla...
Mutluluklar dilerim 😃
 
Cledyana .!.:
Ben de varım. Ama ben çok takılmıyorum. Etrafımda ve akrabalarımda benim gibi okumuş, mesleğini eline almış hâlâ evlenmemiş çok fazla kadın olduğu için o tarz şeyler de duymuyorum. Çevre çok etken bu konuda. Size baskı yapan insanlarla aranıza mesafe koyun.
Genişletmek için tıkla...
Ben de takılmıyorum aslında ama bazı zamanlarda da diyorum keşeke şöyle dertleşebileceğim başını omuzuna koyabileceğim biri olsa
 
tanteroza .!.:
Aslında ben de benzer durumdayım, 27 yaındayım. 2018de ciddi bir ilişkim bitti, eski erkek arkadaşım çok kısa süre sonra annesinin ön ayak olmasıyla kuzeni ile evlendi (ki önceden asla akraba evliliği istemiyorum diyordu). Bununla ilgili önceden bir konu da açmıştım ve benim için çok üzücüydü. Sonra sizin yazdığınız gibi 3 yıl önce de başka bir çok toksik ilişkim bitti, ve eski sevgilim şu an evlilik aşamasında galiba. Buna ben pek üzülmedim çünkü gerçekten sorunlu biriydi (alkol problemi vs). Şimdi ben de akışa bırakmış durumdayım. Arada flört ettiğim kişiler oluyor ama hem ailemden baskı görmediğim için hem de yakında başka ülkeye taşınacağım için acele etmiyorum, sadece keyif almaya bakıyorum. Eminim beni çok sevecek ve beraber mutlu olabileceğim biri karşıma doğru zamanda çıkacak. Sizin için de her şeyin gönlünüzce olmasını dilerim. Bu meseleye çok takılmayın, bekarlığın da çok güzel yönleri var bence :)
Genişletmek için tıkla...
Yaşınız daha küçük. Ben sizden 6 sene ilerideyim. Umarım tüm dilekleriniz gerçek olur 🙏
 
elifselendemir .!.:
Ben de 30 hatta 31 sayılırım ve aynı durumdayım. İş maddiyat ok ama yalnızlığa çözüm bulamıyorum. Aynaya bakınca kendimi artık çökmüş görüyorum ilişkim biteli 1 ay oldu bitmesi gerekiyordu ama neden böyle oldu hayatıma kimse girmeyecek mi?, evlenemeyecek miyim çocuğum olmayacak mı diye düşünüp duruyorum.
Evliliğe inancımı kaybettim( çok evlilik meraklısı biri değildim ama artık kendi yuvam olsun sevip, sevilmek istiyorum çocuk istiyorum). Turizm işindeyim turistlerin sarı sarı çocuklarını gördükçe içim gidiyorm.
Tanıştığım kişiler istediğim gibi çıkmıyor , eski sevgilerim gayet hayatlarından memnun mutlular ben böyle kaldım. Güçlü birisiyim ama kendimle başbaşa kalınca yalnız hissediyorum :KK43:
Genişletmek için tıkla...
En azından benim kendimi avutabileceğim işim var. Kader aşkta gülmese de iş konusunda güldü. Umarım en güzel iş kapıları açılır size 🙏
 
Rowena Ravenclaw .!.:
30umda tıpkı senin gibiydim. Üniversite bitir, ülke gez, bende de tamamdı ama hayatımda bir hayat arkadaşı eksikliği vardı. Hele hele yakın arkadaşlar da birer ikişer evlenip çocuk sahibi olunca onların da önceliği farklı oluyor. O yüzden çok çok iyi anlıyorum seni. Ben eşimle 33te evlendim, sana tavsiyem hayatının aşkını arama. Aşk geçici. Ben birlikte gülüp eğlendiğim hayata aynı pencereden bakabildiğim biriyle evlendim. Haaa elbette duygu, heyecan, kıpırtı da var. Ama mesela eski büyük aşklarımı düşünüyorum da onlarla evlensem şimdiki gibi mutlu olamazdım
Genişletmek için tıkla...
Umarım bir gün ben de buraya bunları yazabilirim 😃
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Tükenmişlik sendromunda miyim
Yorumlar
1
Görüntüleme
313
Yagmurzamani_
Yagmurzamani_
B
Biten nişanlılık süreci
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
4K
SEHER YILDIZI
SEHER YILDIZI
A
Bu kişi ile evlenmeli miyim?
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
2K
ema1
ema1
C
  • Kilitli
Annemin bana bıraktığı en şok edici tramva (lütfen yardımcı olun)
Yorumlar
5
Görüntüleme
2K
benyeniyimgaliba
benyeniyimgaliba
Y
  • Kilitli
Eşimin umursamazlığı
2 3
Yorumlar
51
Görüntüleme
2K
Yoncacannnn
Y
Back
X