Hah buldum doğru adamı! evleniyorum!..

Böyle uzun ilişkilere "Evlenmeden önce her şeyi yaşamışsınız, evliliğe bir şey kalmamış" diyorlar genelde. 8 yılda her şey tükeniyorsa kimse evlenmesin. Ha evlenmeden tükenmiş ha evlendikten sonra ne fark eder ki?

İlişkiniz nasıl bilemiyorum ama benim de korkularım var ve süreyle bir alakası yok. Korkular olması çok normal bence.

4 seneyi geçmiş bir ilişkim var. Sevgilimi de çok iyi tanıdığıma inanıyorum. Normal bir evli çiftin birbirini gördüğünden daha fazla görüyoruz birbirimizi. Birbirimizden bir şey gizleyecek, rol yapacak durumda değiliz yani.
Tabii ki zaman zaman tartıştığımız oluyor, gıcık olduğum zamanlar oluyor ama "şu da şöyle olmasaydı, şu huyu da hiç çekilmiyor, bu özelliği değişse" dediğim bir şeyi yok.
O kadar zaman birlikte olunca bazı şeylere alışıyorsun, gözüne batmıyor; bazılarını "amaan ne yapayım ya" deyip görmezden gelmeyi öğreniyorsun. Birbirini idare etmeyi öğreniyorsun.

Yine de evlilik başka bir şey. Bir insanla ömür geçirmek söz konusu. Korkmayan nasıl korkmuyor asıl onu anlamıyorum ben.

Nişanlınızda tahammül edemediğiniz huylar yoksa ya da "ben bunu değiştiririm" yanılgısı içinde değilseniz çok korkmayın ve korkuyor olmaktan da korkmayın.
Onca seneden sonra ilişkiniz şekil değiştiriyor. Tedirgin olmanız çok normal.

portakalfidani .!.:

Başlıktaki bu sözü kendinize söylediğinizde ne kadar emindiniz? Nişanlımla 8 yıldır beraberiz. Mecburen bu kadar uzadı, okulumun bitmesini bekledik..askerlik, iş güç derken..

Hiç içinizde şüphe oldu mu evlenmeden evvel? Bazen kafam çok karışıyor, bazı huylarına uyuz oluyorum mesela. Sinirlenince kafası burnu gözüme kocaman geliyor sinirden, bazen de çok seviyorum hiçbir şey batmıyor. Bazen Allahım ya pişman olursam diyorum evlenince.. bariz kötü bir huyu da yok ama.. Ve burada da okuyorum görüyorum, evli insanların %90ı mutsuz. Bunu çevremdeki insanlarda da görüyorum, tüm sülale mutsuz mesela evliliğinde. Garip.. Siz nasıl evliliğe karar verdiniz? Bu çooook zor bir karar değil mi?

Genişletmek için tıkla...

Evlenen pisman evlenmeyen bin pisman...Bence sans,deli gibi sevip tanidim sanip evlenen hic tanimadigini ayni eve girdikten sonra anliyor tabi es ailesi de oldukca etkili oluo.İyi dusun evlenince surekli berabersin kafasi burnu buyuyunce en fazla balkona bir sureligine kacabilirsin

Eşimle 12 yılDIR beraber , 5 yıldırda evliyiz. 2,5 yaşında bir kızım var ve 3 aylık gebeyim..

yani öyle birşey ki düşündüğüm zaman ben ondan başkası ile evlenemzmişim. yani sevdiğin insan ile bir hayatı paylaşmak o kadar farklı ki. evet tabikide bazen kızıyorsun gıcık oluyorsun ama kaşı gözü burnu büyük gelipte iğreti getirmiyor insana bu. insna sevdiğinden tiksinip uzaklaşmaz.yada ne bilim gözüne çirkin gözükmez. gıcık olursun geçer gider sonrasında. hatta biz bir dönem ayrı bile kaldık sevgılıyken , ya o ara barışmasaydık ya severken ayrı kalmak zorunda kalsaydım dıye bazen aklıma gelıyor. hatta bole dizi filmlerde kavuşamayan çiftler gördüğüm zaman ya bizde kavuşamasaydık şuan başka başka hayatlar yaşasaydık diye gözlerim doluyor.

evlilik güzel şey. tabıkıde bunu çok kötü zor şartlarda yaşayanlarda var inkar edilemez ama siz sevdikten sonra karşıdaki insan sevdikten sonra kafada sorular sorular oluşturmanında çok bir anlamı yok. yani kumar birazcık. iyide olabilir kötüde . kötümü olacak acaba deyipte kendınızı sevdiğinizden soyutlamayın. korkmanın çokta bir anlamı yok. sevdiğin insanla bir bütün olmanın, onla varolmanın, sevmenın sevilmenin nesi kötü olabilir ki ?

BEYDA33 .!.:

Eşimle 12 yılDIR beraber , 5 yıldırda evliyiz. 2,5 yaşında bir kızım var ve 3 aylık gebeyim..

yani öyle birşey ki düşündüğüm zaman ben ondan başkası ile evlenemzmişim. yani sevdiğin insan ile bir hayatı paylaşmak o kadar farklı ki. evet tabikide bazen kızıyorsun gıcık oluyorsun ama kaşı gözü burnu büyük gelipte iğreti getirmiyor insana bu. insna sevdiğinden tiksinip uzaklaşmaz.yada ne bilim gözüne çirkin gözükmez. gıcık olursun geçer gider sonrasında. hatta biz bir dönem ayrı bile kaldık sevgılıyken , ya o ara barışmasaydık ya severken ayrı kalmak zorunda kalsaydım dıye bazen aklıma gelıyor. hatta bole dizi filmlerde kavuşamayan çiftler gördüğüm zaman ya bizde kavuşamasaydık şuan başka başka hayatlar yaşasaydık diye gözlerim doluyor.

evlilik güzel şey. tabıkıde bunu çok kötü zor şartlarda yaşayanlarda var inkar edilemez ama siz sevdikten sonra karşıdaki insan sevdikten sonra kafada sorular sorular oluşturmanında çok bir anlamı yok. yani kumar birazcık. iyide olabilir kötüde . kötümü olacak acaba deyipte kendınızı sevdiğinizden soyutlamayın. korkmanın çokta bir anlamı yok. sevdiğin insanla bir bütün olmanın, onla varolmanın, sevmenın sevilmenin nesi kötü olabilir ki ?

Genişletmek için tıkla...

Konuyu dağıtmak istemezdim ama neden ayrılmıştınız ve nasıl barıştınız çok merak ettim.

biz de 8 yil flort ettik.
Ilk yillarimiz uzun mesafe iliskisi idi, son yillara dogru yakin oturmaya basladik, toplu tasima ile 2 saat mesafe.
Son yilda da ben haftanin yarisini onun evinde gecirmeye basladim, bir tik sonrasi ayni evde yasamakti zaten,
ikimizin de ailesinin kulturuna cok uygun bir tarz degildi o zaten,
o yuzden evlendik,
cok dusunmedim, dogru kisi mi diye sanirim, zaten birlikte yasiyor gibiydik dedigim gibi, hayatimizi birbirimize gore organize etmistik coktan,
ben tatil zamanim belli olunca kendi ailemle degil onunla oturup planliyordum,
ne bileyim hayati paylasiyorduk zaten.

Welldone0 .!.:

Konuyu dağıtmak istemezdim ama neden ayrılmıştınız ve nasıl barıştınız çok merak ettim.

Genişletmek için tıkla...

sevgiliydik ailelerimiz bile tanışmıştı evlilik teklifi etmiş tek taşım parmağımdaydı.. uzaktık birbirimize üniden sonra herkes kendi ailesinin yanında yaşıyordu. eşim cok sık gelır gıderdı yanıma ama tabı zamanla yıprandı bazı seyler uzaktan ılıskı yurutmek cok zorlasmıstı artık. aslında elle tutulur bır sebebımız yok bıraz inat şunu neden yaptın bunu neden dedin nıye oraya gıttın nıye oyle yapmadın derken derken bırbırımızı o kadar cok yıprattık ki. artık tamır olmaz bır hale gelmıstık. yanı onsuz olmak bana daha cok huzur verecek gıbı gelıyordu. emınım o donem o da o sekılde dusunuyormustur. velhasıl ayrıldık. tektaşımı bile kargo ile geri gönderdim :) hatta bir dönem mutluydum. onla mı olmak allah korusun bır daha asla dıyordum. ama o hiç bırakmadı benı yanı donem donem yokluyordu benı :) aslında bende yokluyordumda kendımı kandırıyordum işte mutluyum onsuz dıye. derken derken 1 yıl ayrılıgın ardından barıştık. allahım o zaman barışmayıpta başka bir insanla yoluma devam etseydim nasıl olurdu acaba? iyiki bırakmamış benı ıyı kı barısmısız tekrardan.. çok şükür.. zaten barıştıktan sonra hiç uzatmadık bir kaç ay sonra nişan 1 yıl sonrada düğün..

hala tabıkıde kavgalarımız olmuyor degıl evde bazen kıyametler kopuyor..:) ama iyiki onunla kopuyor ben onla kopan kıyametlere bile razıyım.:)

portakalfidani .!.:

Başlıktaki bu sözü kendinize söylediğinizde ne kadar emindiniz? Nişanlımla 8 yıldır beraberiz. Mecburen bu kadar uzadı, okulumun bitmesini bekledik..askerlik, iş güç derken..

Hiç içinizde şüphe oldu mu evlenmeden evvel? Bazen kafam çok karışıyor, bazı huylarına uyuz oluyorum mesela. Sinirlenince kafası burnu gözüme kocaman geliyor sinirden, bazen de çok seviyorum hiçbir şey batmıyor. Bazen Allahım ya pişman olursam diyorum evlenince.. bariz kötü bir huyu da yok ama.. Ve burada da okuyorum görüyorum, evli insanların %90ı mutsuz. Bunu çevremdeki insanlarda da görüyorum, tüm sülale mutsuz mesela evliliğinde. Garip.. Siz nasıl evliliğe karar verdiniz? Bu çooook zor bir karar değil mi?

Genişletmek için tıkla...

Önce birlikte yaşadım, sonra evlendim