Anlamiyorum bazen insanlari. Mutsuz bir evlilikten, bir cocuk, ve bosanma sonrasi insan nasil baska korkunc bir beraberligi kendine layik bulur? Hic mi birsey ogrenmediniz tecrubelerinizden? Hic mi insan kendine birazcik kiymet vermez? iyiyken iyi, ama kotuyken agza alinmayacak hakaretler, sizi anlattiklarinizla vurmalar vs vs. butun toksik ozellikleri uzerinde tasiyan birine ayrilmayi bir secenek olarak sunmak yerine, bir dayatma olarak gosterip, neden hayatiniza devam etmiyorsunuz?
Baska soylencek birsey yok. Bu adami siz kendinize yakistiriyorsaniz, biz daha ne diyelim. Dover de, sover de, sever de..