Fikirleriniz için teşekkür ederim fakat anneliğimi harcatmak için paylaşmamıştım bunu. Ne yaşadığımı, hani zorluklarla ve imkansızlıklarla doğurup büyüttüğümü bir ben bilirim bir de Allah. Ben düştüğüm durumun farkındayım zaten, fakat şu an asıl sorun şu ki; kızımda ona çok bağlandı. Okuldan gelir gelmez onu soruyor, benden habersiz ona msg atıyor. ''Gelmiyormusun, ne zaman geleceksin, gelirken bana birşeyler alırmısın??...'' şeklinde. Yani şu an ikimizde çok korkuyoruz bizi bırakmasından. Bir gün bize uğramasın yemek bile yemiyor kızım. O varken sofra kuruluyor, o varken çay demleniyor...Kızım doğum günü pastasını bile o gün kestirmedi bana o evde yok diye....ertesi gün beraber keseriz diye ısrar etti. Kapı çaldığında benden önce kapıya atlıyor, benden isteyemediği şeyleri ona söylüyor. Bazen baş başa kaldığımızda konuşuyoruz, anne aslında çok iyi bir insan ama neden böyle değişiyor? anlamıyorum diyor. Ben de anlamıyorum ki çocuğa anlatayım...Aslında yazarken aklıma geldi yani görmeden, yaşananlara şahit olmadan bu şekilde yanlış anlaşılabilirim diye ama gerçekten iyi durumda değildim ve birilerine içimi boşaltmak istedim. Allah büyüktür inşallah bir çıkar yol bulurum...teşekkürler hepinize
Son düzenleme: