5 senedir birlikteyiz. 2 senedir de evliyiz ilk 6 7 ayda maddi durumlardan dolayı düşünemedik. Sonra eşimde bende atanınca herşey düzeldi. Belki size saçma gelecek ama biz tanıştığımızdan beri bebek hayali kuran bir çiftiz. Cinsel hayatımız hep vardı ama korunuyorduk. Bazen kazalar oluyordu ama hiç hamile kalmamıştım. Aklımıza bir sorun olabileceği gelmemişti doğum kontrol prezervatif kombine korunmaydı. Evlendikten 7 ay sonra denemeye başladık. 2 ay olmayınca doktora gittik bize 1 yıl içinde olmazsa sorun vardır dedi bizde denemeye devam ettik korkmadık durumdan. Öyle böyle derken 1 yılda geçti hala olmadı. Bebek özlemi eşimide benide çok yordu ve yıprattı gitmediğim hastane doktor kalmadı. Stresten 80 kilo oldum en son bugün sabah gittiğim doktor alay etti boşuna uğraşma böyle doğuramazsın sende kim bilir ne hastalıklar vardır dedi haklı da işin kötüsü. Doğuştan diyabetliyim stresten fsh prolaktin ne varsa yükselmiş. Rahmimin şekli doğuştan bozuk ne yazıkki bu yüzden böbrek anomalimde var. Tekrar kan testi istedi bankodaki kızda benle ilgilenmedi muhabbete dalmıştı uyarınca saçma sapan davranınca bağırdım ne biçim hastanesiniz diyip çıktım yolda eşim aradı sinirden duramadım ağladım yol boyunca sanki biri boğazımı sıkmış gibi düğümlendi hala acıyor. O da beni böyle görmekten artık çok bıktı. İstersen boşanabilirz diyorum kabul etmiyor seninle çocuk yüzünden evlenmedim diyor ama çok istiyor biliyorum instagramda bebek videosu görünce gözleri parlıyor. Son bir aydır herşeye alınmaya kavga etmeye başladık. Ona bu kötülüğü nasıl yapabilirimki ömür boyu. Olmuyor işte belki hiç olmayacak umut verende yok zaten sanırım intiharın eşiğine doğru gidiyorum. Uzaktan baksanız imrenilen bir hayatım var. Çoğunun hayali olan iş ev herşey var. Diceksinizki olumlu bak güzel düşün ilk 1 sene aklımdan bile geçmemişti olumsuz şeyler acele bile etmiyoduk şehir şehir gezdik tozduk gün aşırı rutin ilişkimiz oluyordu. Yinede olmadı problem kocamda değil bende
her karanlığın ardından güneş doğar 
