benim bir arkadaşımda ben evlenince birden bire görüşmeyi kesmişti benlesonra durumu açıklayıp (kıskandığını) geri görüşmeye başlamıştık ... psikolojik bir sorundur deyip ben pek önemsemedim çünkü eskisinden daha iyi ve ilgiliydi bana karşı... sonra birgün hamile olduğumu öğrendik müjdelemek için aramıştım yada sevincim paylaşmak adına ..."seni görmek istemiyorum" dedi bana "neden?" dedim ... "benim sahip olmam gereken herşey sende şimdi senden nefret ediyorum" dedi...o zaman çok üzülmüştüm ... ama böyle düşüncede bir insan hayatımda olmayınca daha huzurluyum emin ol...
buarada arkadaş hala evlenemedi bile... niyete göre kısmet oluyor bence:)
benim bir arkadaşımda ben evlenince birden bire görüşmeyi kesmişti benlesonra durumu açıklayıp (kıskandığını) geri görüşmeye başlamıştık ... psikolojik bir sorundur deyip ben pek önemsemedim çünkü eskisinden daha iyi ve ilgiliydi bana karşı... sonra birgün hamile olduğumu öğrendik müjdelemek için aramıştım yada sevincim paylaşmak adına ..."seni görmek istemiyorum" dedi bana "neden?" dedim ... "benim sahip olmam gereken herşey sende şimdi senden nefret ediyorum" dedi...o zaman çok üzülmüştüm ... ama böyle düşüncede bir insan hayatımda olmayınca daha huzurluyum emin ol...
buarada arkadaş hala evlenemedi bile... niyete göre kısmet oluyor bence:)
çok garip bi durum yaa:) ne insanlar var..rabbim herkesin gönlüne göre versin
evet nerdeyse aynı şeyler bende herşeyimi paylaştığım yediğim içtim ayrı gitmeyen arkadaşıma hamileliğimi haber verdikten sonra araması ve ilgisi azaldı. hamilelik çok değişik bir süreç insan üzülüyor kendini suçluyor kimseyi kırmayayım diyor ama kiminle paylaştıysam araya kıskançlık girmiş olabileceğini söylüyor.bende Allah a havale ediyorum.
ben hamile kalmaya çalışırken (ve kalamazken) çevremdeki bütün arkadaşlarım teker teker hamile kalıp doğurdu. kıskançlık değil de insanın içi bi tuhaf oluyor, hepsi adına gerçekten çok seviniyordum bebeklerini yeğenlerim olarak görüyordum ama bi yandan ben de bir an önce kalayım diye uğraştıkça olmuyordu ve depresyona giriyordum, ama asla hiçbirinden uzaklaşmadım her ihtiyaçları olduğunda yanlarındaydım, daha da samimi olduk bağlandık, çocuklarına hep hediyeler aldım fotoğraflarını çektim, doğumgünlerinde, park gezmelerinde hatta hastalandıklarında hep yanlarındaydım ilgilendim, düşük yaptıktan 15 gün sonra bile bir arkadaşımın bebek mevlidine gittim ihmal etmedim. vee Rabbim gönlüme göre verdi, işte 2 ay sonra meleğime kavuşuyoruz inşallahh, ve arkadaşlarım da hep benim yanımdalar çocuklusu çocuksuzu evlisi bekarı beni asla yalnız bırakmıyorlar, çocuklulardan alışveriş ve bebek bakımı ile ilgili bir sürü tüyo alıyorum sürekli arayıp bişeyler soruyorum. gerçek dostlar çoooookk değerli.[/QUOT
evet bende ilk bebeğimi 2 aylıkken kaybettim ve şimdi sokakata hamile kadın görünce içim bi garip oluyor..ve küçük bebeği olan bi arkadaşımın evine gitmeye yada bebeği kucağıma almaya korkuyorum..kendimi lanetli gibi hissediyorum.ben dokunursam o bebeğede bişey olur diye
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?