- 7 Ağustos 2013
- 966
- 1.095
- 313
Hanimlar,
38 haftalik hamileyim ve bu benim ilk hamileligim. Ailemden uzaktayim, kvdemlerle ayni sehirdeyiz. 34 haftaya kadar calistim, o zamana kadar kvdemler hic arayip sormadi nasilim bi ihtiyacim varmi, doktor ne dedi felan.
34. haftafan sonra aramaya basladilar nasilsin diye ama o kadar ve bence onuda sadece aramis olmak icin ariyorlar. Evde tek basimayim ve artik ev islerini kaldiramiyorum, her canimin istedigini yapamiyorum (yemek olarak), bebegimin butun alisverisini tek basima yaptim yikadim ve utuledim.
Esimde ben calisirken en azindan supurge yapiyodu simdi sorsan yardim etmek istiyo ama bise yapmiyo.
Kimse bana yardim etmek zorunda degil tamam ama bende kendimi cok yanliz hissediyorum... sorsan hepsi "yanimda" ama aslinda kimse yok. Yinede ne temizligimi birakiyorum ne yemek yapmayi.
Belki hamilelikten dolayi abartiyorum ama uzuluyorum bu duruma.
Sizin hamileliginiz nasil gecti ?
Canım erkekler kadınları maalesef hem para kaynağı hem evde işçi olarak görüyor. İzin aldın evdesin diye eşin kendini yorulan Eve gelince dinlenmesi gereken birey olarak görürken seni nasılsa evde bi iş yaptığı yolcu temizliği yemeği yapsın bi zahmet olarak algılıyor.
Eşlerin ailesine gelince.. beni de aramıyorlar ama Zaten normalde de aramazlardı . Samimi olmadıkça durum böyle olacaktır. Sadece yazın kalmaya gidiyoruz. Kendi annemin hevesi araması benim için daha önemli. Onlar mutlu oldukça ben daha mutlu oluyorum. Ayrıca. İznim başlayınca ailemin yanına gideceğim eşim 3 ay tek kalacak. Çünkü biliyorum ki destek değil köstek olacak. Ağrım var diyorum çorabımı giyemiyorum diyorum ayakkabı bağlayamıyorum diyorum abartıyorsun diyor. En iyisi uzak durmak