Sonunda bitiyor.Bir sayfa kapanıyor.20 aylık evlilik bitiyor.Üzgünmüsün evet,hayallerim umutlarım yıkıldı çünkü.Artık eski ben yok.Mutlumuyum evet,sıcacık baba evi,ailenin saran sevgisi herşeye değer çünkü.
Evliliğimin ik haftalarında başladı huzursuzluklar.Aşırı titiz (hastalık derecesinde ki bu yüzden kavga çıkarırdı)bencil,eşine karşı hiç bir özeni olmayan,varlık içinde kıt kanaat geçindiren,hava atmaya geldimi ön sıraalarda olan,yapmadığım şeylerden dolayı gece gündüz demeden kavga çıkaran,şiddet uygulayan,hakaretler eden,sosyal çevremi yok etmeye çalışan,son zamanlarda aileme tavırlı davranan,hamile kaldığımda bile (ki çocugu cok istıyordu) kabalıklarından ve bencilliğinden ödün vermeyen,sürekli ağlatan,son zamanlarda sinir krizleri geçirten,anlatsam roman olacak olan ama herşeyin sonunda tek savunması seni seviyorum olan,ama bunu bir türlü hissettirmeyen birinden vazgeçerek kendime iyilik yapıyorum.
Bebeğimin kalp atışlarını duymak için doktora gideceğim gün,ondan vazgeçmek zorund kalıyorum.Bana zehir olan o yuvada onunla mutsuz olmak istemiyorum.Çünkü değişmez kimse değişmez.Günü kurtarır ama yine eski yüzünü gösterir.O huzursuzluğa ben tahammül ettim 20 ay.3 sene flört,1 sene nişanlılık,20 aylık evlilik...ama değişemedi,düzelemedi işte.çok çok şey var söyleyecek aslında.Ama yorgunum.Vazgeçtiğim bebeğimin ruhumdaki ağırlığı daha çok acıtıyor canımı.Yaş 28,ruh 40'larda.Yeni bir hayat başlayacak...Ankara'da he yer bembeyaz kar,hava soğuk.Ama bahar geliyor.Benim ikinci baharım,yeni hayatım...
Evliliğimin ik haftalarında başladı huzursuzluklar.Aşırı titiz (hastalık derecesinde ki bu yüzden kavga çıkarırdı)bencil,eşine karşı hiç bir özeni olmayan,varlık içinde kıt kanaat geçindiren,hava atmaya geldimi ön sıraalarda olan,yapmadığım şeylerden dolayı gece gündüz demeden kavga çıkaran,şiddet uygulayan,hakaretler eden,sosyal çevremi yok etmeye çalışan,son zamanlarda aileme tavırlı davranan,hamile kaldığımda bile (ki çocugu cok istıyordu) kabalıklarından ve bencilliğinden ödün vermeyen,sürekli ağlatan,son zamanlarda sinir krizleri geçirten,anlatsam roman olacak olan ama herşeyin sonunda tek savunması seni seviyorum olan,ama bunu bir türlü hissettirmeyen birinden vazgeçerek kendime iyilik yapıyorum.
Bebeğimin kalp atışlarını duymak için doktora gideceğim gün,ondan vazgeçmek zorund kalıyorum.Bana zehir olan o yuvada onunla mutsuz olmak istemiyorum.Çünkü değişmez kimse değişmez.Günü kurtarır ama yine eski yüzünü gösterir.O huzursuzluğa ben tahammül ettim 20 ay.3 sene flört,1 sene nişanlılık,20 aylık evlilik...ama değişemedi,düzelemedi işte.çok çok şey var söyleyecek aslında.Ama yorgunum.Vazgeçtiğim bebeğimin ruhumdaki ağırlığı daha çok acıtıyor canımı.Yaş 28,ruh 40'larda.Yeni bir hayat başlayacak...Ankara'da he yer bembeyaz kar,hava soğuk.Ama bahar geliyor.Benim ikinci baharım,yeni hayatım...