Hamileyim ama galiba kendime itiraf edemediğim şeyler var.

slnkhrmn008 .!.:

Kızlar selam.
5.5 haftalık hamileyim.
Klasik bir cümle olacak ama süpriz bir bebek oldu kendisi.
Yeni hamile olduğumdan mıdır nedir bilmiyorum ama içimde hep ya çok sevemezsem, ya dünyaya geldiğine pişman olursam diye minik minik sorular geçiyor.
Herkeste olur mu bilmiyorum, şükürsüzlük de etmek istemiyorum ama evliliğim 1 yılını doldurmamışken saçma belki ama sanki eşimle aram bozulcak diye korkuyorum.
Eşimle ben sakinliği sükuneti seven insanlarız, bebek devamlı ağlarsa negatif agresif insanlar olmaktan korkuyorum.
Sabahları uyanınca elimi karnıma götürüp günaydın bebeğim diyorum mutlulukla uyanıyorum ama gün içinde hep kaygılar kaygılar.
Ne zaman geçer meraklardayım.

Genişletmek için tıkla...

Belki de çoğumuzun yaşadığı korkular bunlar, evliliğimin 3. ayında hamile olduğumu öğrendiğimde daha doktorun yanındayken başladım ağlamaya, biz güya 2 sene bebek yapmayacaktık, hamilelikten, bebek sahibi olmaktan korktum, ultrasonda görüp kalp atışlarını duyduğumuzda eşimin gözyaşlarını görene kadar da hep gelgitler yaşadım, doğum yaptım bu sefer de ben iyi bir anne değilim diye ağlamalarım başladı, gazı olurdu, uyumazdı, hareketli bir bebekti yerinde durmazdı, uyku düzeni, evin düzeni derken göbeğimden çatladım ama ona her baktığımda, bazen uykusunda severken iyi ki doğurmuşum diyorum, doğum öncesi de sonrası da bir sürü endişeleriniz olacak, yorgunluklar, uykusuzluklar ama çocuklarımız bize anneliği, karşılıksız sevgiyi, dünyada belki de hiçbir canlıya gösteremeyeceğimiz sabrı göstermeyi öğretiyorlar, mutlu, uyumlu, birbirini seven, hayatı müşterek omuzlayan bir çiftseniz eşiniz için de kaygı duymayın, onlarda babalığa adapte oluyorlar, bebeklerine bakıyorlar, size tavsiyem şimdiden eşinizi hamileliğinizin her evresine dahil edin, gebeliği, ebeyevn olmayı, baba olmanın sorumluluğunu öğretin, doğum sonrası da bebek bakımına yardımcı olmasını sağlayın.

Sağlıklı bir gebelik dilerim ve tebrik ederim

Sismaniye .!.:

Kizim son 35 dakikadir agliyor sinir krizleri esliginde, bu konuya yorum yapmasam daha iyiydi ama duramadim

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Belki de çoğumuzun yaşadığı korkular bunlar, evliliğimin 3. ayında hamile olduğumu öğrendiğimde daha doktorun yanındayken başladım ağlamaya, biz güya 2 sene bebek yapmayacaktık, hamilelikten, bebek sahibi olmaktan korktum, ultrasonda görüp kalp atışlarını duyduğumuzda eşimin gözyaşlarını görene kadar da hep gelgitler yaşadım, doğum yaptım bu sefer de ben iyi bir anne değilim diye ağlamalarım başladı, gazı olurdu, uyumazdı, hareketli bir bebekti yerinde durmazdı, uyku düzeni, evin düzeni derken göbeğimden çatladım ama ona her baktığımda, bazen uykusunda severken iyi ki doğurmuşum diyorum, doğum öncesi de sonrası da bir sürü endişeleriniz olacak, yorgunluklar, uykusuzluklar ama çocuklarımız bize anneliği, karşılıksız sevgiyi, dünyada belki de hiçbir canlıya gösteremeyeceğimiz sabrı göstermeyi öğretiyorlar, mutlu, uyumlu, birbirini seven, hayatı müşterek omuzlayan bir çiftseniz eşiniz için de kaygı duymayın, onlarda babalığa adapte oluyorlar, bebeklerine bakıyorlar, size tavsiyem şimdiden eşinizi hamileliğinizin her evresine dahil edin, gebeliği, ebeyevn olmayı, baba olmanın sorumluluğunu öğretin, doğum sonrası da bebek bakımına yardımcı olmasını sağlayın.

Sağlıklı bir gebelik dilerim ve tebrik ederim

Genişletmek için tıkla...

Meraklimaydonoz .!.:

Sizin gibi sakin sükuneti insanların çocukları da sakin uslu olur diye düşünüyorum Allah sağlıklı kucağınıza almayı nasip etsin.

Genişletmek için tıkla...

oinone27 .!.:

Amin canım inşallah sağsalim doğsunda alayım kollarıma. Korkum aslında kötü insanlardan, kötü olaylardan onu koruyamamak. Onuda yaşaya yaşaya öğrenicez sanırım.

Genişletmek için tıkla...

nooption .!.:

ille anaç duygularla dolup taşmıyorsun diye endişe etme.
ben kucağıma alana kadar hiçbir duygu hissetmedim. hani öyle karnını sevip hanimiş benim bebeğim modum yoktu yani.
herkes bir değil kimisi daha hamile olduğunu öğrendiğinde sevmeye ve fedakarlığa hazır oluyor. kimide benim gibi anca kucağına aldığında ayıyor:)

Genişletmek için tıkla...

idrakyollariiltihabi .!.:

Gerçekçi olmak gerekirse hiç öyle yumuk yumuk ellerine bakıp "ay iyi ki doğurmuşum kafama sıçsın isterse oh" demeyeceksin. Çocuksuz günlerinin sukunetini, özgürlüğünü çok özleyeceksin. Gün gelecek yapamıyorum ben diye ağlayacaksın. Yetersiz hissedeceksin. Eşinle de tartışacaksın. Önceliğiniz bebek olacak. Bazen sohbet etmeyi bile unutacaksınız. VS vs. Uzar gider karamsarlık içeren haller.

Lakin hayatında hiç kimseye hissetmediğin bir sevgi hissedeceksin. Gözleri dolsa, sen ondan önce ağlayacaksın. Tarifi imkansız bir merhamet duyacaksın bebeğine karşı. Hayata çok daha farklı bakacaksın. Dünyadaki hiçbir çocuk üzülmesin, aç kalmasın, ölmesin isteyeceksin mesela. Bunu anne olmayanlar da diler elbet lakin sen hepsinin annesi gibi hissedeceksin kendini. Çok seveceksin onu, öyle ki seni bu kadar çileden çıkaran, yoran, sinirlerini alt üst eden bir canlıyı nasıl bu kadar çok sevebiliyorum diye hayret edeceksin kendine. Sırf o sevgiyi tecrübe etmek için bile değiyor zorlukları çekmeye.

Genişletmek için tıkla...

Mayiscicegi8616 .!.:

Planlı bir hamilelik yaşadığım halde ben de benzer durumlar yasamistim. Hayatım bir daha eskisi gibi olmayacak. Eşim ile eskisi gibi vakit geciremeyecegiz gibi şeyler düşünüyordum. Devamlı ağlar durumdaydim.
Şimdi oğlum 2 yaşında, Hayatımız eskisinden çok daha güzel çok şükür size tavsiyem çok fazla geleceği düşünmeyin, bebek ağlar uykusuz kalırım falan diye. Önunuzde uzun bir hamilelik dönemi var bunun tadını cikartin.

Genişletmek için tıkla...

Spizella .!.:

İyi bari ben de endişelenmeyeyim neden anaçlık gelmiyo bana diye :)
Bebişler, göbişler, hamiş olmak falan hiç bana göre gelmiyor
Kendimi biraz zorladım ama ı-ıh.
Şu an ne yalan söyleyeyim büyük fedakarlıklara da hazır değilim gibi.
Sonunda seninki gibi bir durumum olur inş :)



Aradığım yorum gelmiş
Tamam eziyet çekicez ama karşılığı da varmış yaşasın.


Şimdi Beni burda taşlayacaklar belki ama yine de yazacağım. Belki böyle hisseden vardır da bana yol gösterir. Çünkü kimseye diyemiyorum.

Sanırım benim kendimi şartladığım (istemeden) bir cinsiyet tercihim var.
(Tabiki önceliğim herkesin olduğu gibi sağlık) ama bu gerçekten istemsiz olan bişey. Bu kadar zorluk yaşıyorum, karşılığında tercihim olmayan cinsiyetteyse ya olması gerekenden daha az sever ve ilgilenirsem diye korku taşıyorum. (Gerçi çocuk doğduktan sonra ben homoseksüelim dese ona da ok diyecek bi insanım yani cinsiyet neden böyle önemli oldu benim için anlamadım)
Ama işte Hayal kırıklığına uğrarım gibime geliyor, bu duygu ile başa çıkabilir miyim ? İçimden niye böyle şeyler düşünüyorum bilmiyorum.

Zaten başka çocuk düşünmüyorum, hani tek atımlık kurşunum vardı, bari hedefi vursun anlatabildim mi bilmiyorum.

Ekleme: cinsiyetçi bir tavır içinde olduğum için de kendimden utandığımı belirtmek isterim

Genişletmek için tıkla...

Feripati .!.:

Benim de tek atımlıktı tek çocuk istediğimiz için ve ikimizin de istediği cinsiyet olmadı ama şimdi çok çok memnunuz o yüzden allah sizin için hayırlısını bilir hamilelik çok güzel birşey tadını çıkarın

Genişletmek için tıkla...

slnkhrmn008 .!.:

Kızlar selam.
5.5 haftalık hamileyim.
Klasik bir cümle olacak ama süpriz bir bebek oldu kendisi.
Yeni hamile olduğumdan mıdır nedir bilmiyorum ama içimde hep ya çok sevemezsem, ya dünyaya geldiğine pişman olursam diye minik minik sorular geçiyor.
Herkeste olur mu bilmiyorum, şükürsüzlük de etmek istemiyorum ama evliliğim 1 yılını doldurmamışken saçma belki ama sanki eşimle aram bozulcak diye korkuyorum.
Eşimle ben sakinliği sükuneti seven insanlarız, bebek devamlı ağlarsa negatif agresif insanlar olmaktan korkuyorum.
Sabahları uyanınca elimi karnıma götürüp günaydın bebeğim diyorum mutlulukla uyanıyorum ama gün içinde hep kaygılar kaygılar.
Ne zaman geçer meraklardayım.

Genişletmek için tıkla...

slnkhrmn008 .!.:

Kızlar sanırım ufaklığı kaybediyorum sabahtan beri karın ağrısı ve yoğun kanama var acile gittim kan verdim sonuca bakıcaz jinekolog ile.
Hayırlısı Allahtan

Genişletmek için tıkla...

slnkhrmn008 .!.:

Kızlar selam.
5.5 haftalık hamileyim.
Klasik bir cümle olacak ama süpriz bir bebek oldu kendisi.
Yeni hamile olduğumdan mıdır nedir bilmiyorum ama içimde hep ya çok sevemezsem, ya dünyaya geldiğine pişman olursam diye minik minik sorular geçiyor.
Herkeste olur mu bilmiyorum, şükürsüzlük de etmek istemiyorum ama evliliğim 1 yılını doldurmamışken saçma belki ama sanki eşimle aram bozulcak diye korkuyorum.
Eşimle ben sakinliği sükuneti seven insanlarız, bebek devamlı ağlarsa negatif agresif insanlar olmaktan korkuyorum.
Sabahları uyanınca elimi karnıma götürüp günaydın bebeğim diyorum mutlulukla uyanıyorum ama gün içinde hep kaygılar kaygılar.
Ne zaman geçer meraklardayım.

Genişletmek için tıkla...