- Konu Sahibi pc_ogretmeni
-
- #41
Görücü usulü evlendik.. 6 ay nişanlı kaldık.
Genel olarak ilgisiz.. Hep duygularını belli edemediğini söyler..
Ama tanışma aşamasında beni beklentiye sokacak vaatleri olmuştu.. Şimdi bunları göremeynce mutsuz oluyorm, bana değer vermediğini düşnüyorum..
Genel olarak ilgisiz ise ilgi beklemeyin
Mutsuz olursunuz
Ama bu demek değil ki çocuğu ile ilgilenmeyecek
Aile yapısını bilemem, ailesi çocuklara değer veriyorsa
Gördüğünü uygular diye düşünüyorum
Umarım bebeğiniz, eşiniz ve siz çok mutlu bir aile olursunuz.
Yazdıkların beni umutlandırıyor.. İnşallah dediğin gibi olur..
Buna çok ihtiyacım/ız var..
:) Ben 27 yaşındayım eşim 33.
İnşallah doğumdan sonraki davranış değişikliği de benzer :)
Yaş farkımız da aynıBen 25 eşim 31
İnşallah, gözlerin dolu dolu onları izleyeceğin günler de gelir...
Rabbim herkese ayrı ayrı imtihanlar vermiş, ben de eşimin duygularını yansıtamaması imtihanımdır derim hep :)))
5. Senemiz bitti elhamdülillah, şimdi diyorum ki... Çok güzel günlerimiz oldu ve oluyor...
İnşallah bunları da paylaştığın zamanları göreceğiz :)))
Çok uzattım hakkını helal et :)))
arkadaşlar bebek olunca değişir demişler benimkide öyleydi bebek oldu günde 20 kez arıyo bebek nasıl diye diyenler olmuş, e o zamanda bebeği özne yapıyo kadına gene değer yok ki, ben değişeceğini sanmıyorum, bazı insanlar vicdanlı ve duygusaldır bazıları değildir
okudukça sinirlendim eşine hatta terlikle kafasına kafasına vurasım geldi
sen hamile olduğunu söyleyince aklına gelen senin kilo alacağın mı yok hastalanacak yok kız büyütmek zor birde 33 yaşında kocaman adam kızlar benim hamileliğimi en güzel günlerimi burnumdan getirdikten sonra düzelse ne olacak
neyse as olan sensin birde artık bebeğin bu adama kedi yavrusu bile fazla
neyse hamile hamile sinirlenmiyim
ama çok üzüldüm durumuna ne sanıyor kendini
10 aylık evliyim.. Eşim hiçbir zaman çok ilgili bi eş olmadı..
Ama insan hamilelikte daha çok beklenti içinde oluyor sanırm..
31 haftalık hamileyim, eşimin bebeğimiz için heyecanlandığına şahit olmadım hala..
Canımın birşey isteyip istemediğini de sormadı hiç..
Burda daha önce bu konuyla ilgili dertlenmiştim, o zaman çok yeniydi hamileliğim..
Herkes bebek hareketlenince değişir demişti, ama dğişen bişey yok..
Bebeğim karnımda hareket ediyo, o bile ilgisini çekmiyor..
Şimdiye kadar kızımız için şunu alalım dediğini duymadım. Herşeyi ben düşünüyorum..
O sadece izliyor. Hatta bazen aldıklarım bile tartışma konusu oluyo..
Abartılı hiçbir alışveriş yapmadım. Gereken şeyleri aldım şimdiye kadar.. Zaten sğolsun annemler aldı birçok şeyi..
Beni de dşünmüyor hiç, artık ağırlaştım, ağrılarım oluyo..Yer sofrasında yiyoruz, sofrayı kaldırmıyor.
Suyunu bile benden istiyor..
En son dün maç izlerken bebeğim hareketlendi, bak dedim bakmadı, birkaç defa tekrarladım, o bakana kadar hareketleri durdu zaten..
Ben de kızdım bir kere de bak dediğimde baksan diye..
Bakınca ne olacak diye çıkıştı, karnın oynuyo işte ne var dedi..
Çok zoruma gitti.. Ben mi abartıyorum bilmyorum..
Göstermelik de olsa insan, sırf sevdiği mutlu olsun diye kendsine anlamsız gelen şeyleri yapamazmı???
Beni sevdiğini söylüyor, bebek doğunca anlıycam ben diyor.. Bilmiyorum duygularım değişmeye başladı.. Kendimi çokdeğersiz hissediyorum.. Öğretmenim ama atanamadım..
Korunmadım hiç. Bebek istiyordum çünkü...
Ona göre bunlar normal şeyler, eskiler karınları burnunda tarlda çalışırlrmış falan diyor.. Of canım çok sıkkın
Merhaba eşinin duyarsızlığı seni çok üzüyor.
Eşin mühendis mi diye soracaktım.Benim eşim de mühendis.Duygularını çok belli etmiyor değil mi.Ben ilk bebeğime hamile kaldığımda öyle aman havalara uçmadı.Hiç konuyla ilgili konuşmadı.Yer sofrası olayı bizde de vardı o yüzden çok kavga ederdik.Ben hamileyim neden böyle yapıyorsun diye.Aynı dediğin gibi annem karnı burnunda tarlada çalışmış falan diyordu.Bir de yiğenlerine hep bir şey almak istiyordu.Taki bebeğim 4. ayına girdiği gün karnımda öldü.Öyle büyük travma yaşadıki eşim bana sarılıp ağladı.Annesine haber verirler hıçkırıkla ağladı.Sonra 2 sene düşünmedi bebek ona da bişey olur diye.En son ikimiz karar verdik kızıma hamile kaldım.Mutlu oldu.yine öyle aman aman ilgilenmiyordu annem yanıma gelip ilgileniyordu.Erkek istiyordu kız olduğunu duyunca öyle çok sevinmedi.kızım 7 aylık olunca dr kontrolünde dr bebeğinizin saçları çıkmış hem de uzun demişti.O zaman eşim babası ona tarak alacak saçlarını tarayacak demişti.Kızım hareket edince elini koyardı kızım dururdu.Neyse kızım doğdu kucağına aldı aldı eşim çok değişti.Kızımı seve seve bir hal oldu.Öyle ki öpmekten yüzünde siviceler çıktı.şimdi kızım 4 yaşına girecek.Bir şey istediğinde akan sular duruyor.Eşim eve gelirken eli kolu dolu kızıma oyuncaklar alır çikolatalar alır.Kızımla dışarı çıkarlar dünyanın şeyini aldırır babasına.Bir de şunu söyleyeyim daha hiç bağırmadı bile kızıma.
Ben de aynı senin gibi düşünüyordum ağlıyordum mahfediyordum kendimi.Seni anlıyorum o yüzden sıkma canını düzelecek herşey Bebişine odaklan o sağlıklı olsun doğunca sen zaten ona aşık olacaksın eşin ikinci planda kalacak.
İnşallah dediğiniz gibi olur geçer.. Ama ben bu dönemde çok yıprandım..
Zaten hamileliğin verdiği duygusallık var.. Ben de çok duygusal bi insanım normalde de..
Ağlamaktan gözlerim şişti.. Çok mu şey bekliyorum
Eşim kamuda çalışıyor. mühendis.
Allahtan ailem burda, kardeşlerim falan çok ilgleniyorlar benimle ve bebeğimle..
Babam peşimde koşuyo canının istdiği bişi varmı diye..
Onlar biraz olsun rahatlatıyo beni..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?