- 4 Ekim 2020
- 77
- 69
- 29
- Konu Sahibi Bayanndoggru
- #1
Kızlar ilk önce sorumu soracam sonra içimi dökecem.
ben 5.5 aylık hamileyim.
Eskiden okb teşhisim vardı ama 1 2 senedir yok gibi hastalık belirtileri.bu ara yine çok kötüyüm.
Ama bu hastalıkla mi ilgili bilmiyorum.
Gebelikte psikiyatrik ilaç kullanan oldu mu hiç acaba ya da kullanabiliyor muyuz sorum bu.
İç dökmeye gelince biraz uzun yazacam dileyen okumayabilir.
Ben çok kötü bi çocukluk geçirdim.annem kendi halinde babam içki içer kumar oynardı
Ailevi sebeplerden dolayı 2 sene önce evden çıktım ama annemle görüşmeye devam ettim
Babbam gitmişti ama saltanatını abim devam ettiriyordu.
Annem abimi hep öncelikli tutardı.
Ona bağırdığı hakaret ettiği hatta şiddet uyguladığı halde.
Hep ayırım yapardı.
Çok kırgın olmama rağmen hasta diye hep bağlantıda oldum.
Eşimle de iş için başka şehirden geldiğimde tanıştım.
Çok sıkıntılar çektim.
Evlilik vaadiyle aylarca bekletti
Sorumsuzdu sözlerinde durmazdı.
Korona mevzusu çıkınca iş olmadı.geri gitmek istedim bırakmadı.
Çok ayrılmaya çalıştım olmadi.anneme anlattım ben yapamıyorum bu adamla mutsuzum diye.hep düzelir dedi.
Hatta bir zaman annem yanıma geldiğinde annemin gözünün önünde bana şiddet uyguladı hakaretler etti.
Annem bunu göre göre beni bu adamın elinde bırakıp gitti
O kadar kırgınım ki ona.konusmak bile içimden gelmiyor ama hasta diye ara sıra konuşuyorum
Başka çarem yoktu evlendim ama o kadar pişmanım ki
Şu an öyle bir sıkıntımız yok ama sanki hislerim gitti.
Hamileyken beni o kadar üzdü ki.
İnanın ot gibi yaşıyorum
Bütün gün evde oturuyorum kimseyle konuşmuyorum.
Oturuken durup dururken bi acı geliyor içime.
Eskiden ailemin yanındaykenki günlerimi özlüyorum.
Mahallemi,komsularımı.
Tek başıma çıkıp bi markete gitmeyi bile.
İçim acıyor eskiye dönmek istiyorum.
Bir de vicdan azabı geliyor.
Düşünüyorum.annem ölecek mesela.
Ben çok vicdan azabı çekecem biliyorum.
Çünkü onunla konuşmuyorum bile 3 4 günde bir o da ararsa.
Çünkü çok kirginim beni bıraktığı için.
Babam ölecek.tamaam ona bişey hissetmiyorum.
Bize ve anneme çok çektirdi.
Ama helallik almadan gidecek çok vicdan yapacam.
Bu düşünceler kafama geliyor eskiyi çok özlüyorum
Hayattan tat almıyorum.
Çok acı çekiyorum ne olacak böyle bilmiyorum.
Anlatacak çok şey var ama hepsini yazmıyorum.
Ailemden ve insanlardan o kadar zarar gördüm ki.
Ama bu vicdan ve eskiye özlem beni mahvediyor.
Çok kötüyüm
bu depresyon mudur yoksa okb ile ilgili mıdır yani geçmişe mi takmısım bilmiyorum .tek bildiğim çok acı çektiğim....
ben 5.5 aylık hamileyim.
Eskiden okb teşhisim vardı ama 1 2 senedir yok gibi hastalık belirtileri.bu ara yine çok kötüyüm.
Ama bu hastalıkla mi ilgili bilmiyorum.
Gebelikte psikiyatrik ilaç kullanan oldu mu hiç acaba ya da kullanabiliyor muyuz sorum bu.
İç dökmeye gelince biraz uzun yazacam dileyen okumayabilir.
Ben çok kötü bi çocukluk geçirdim.annem kendi halinde babam içki içer kumar oynardı
Ailevi sebeplerden dolayı 2 sene önce evden çıktım ama annemle görüşmeye devam ettim
Babbam gitmişti ama saltanatını abim devam ettiriyordu.
Annem abimi hep öncelikli tutardı.
Ona bağırdığı hakaret ettiği hatta şiddet uyguladığı halde.
Hep ayırım yapardı.
Çok kırgın olmama rağmen hasta diye hep bağlantıda oldum.
Eşimle de iş için başka şehirden geldiğimde tanıştım.
Çok sıkıntılar çektim.
Evlilik vaadiyle aylarca bekletti
Sorumsuzdu sözlerinde durmazdı.
Korona mevzusu çıkınca iş olmadı.geri gitmek istedim bırakmadı.
Çok ayrılmaya çalıştım olmadi.anneme anlattım ben yapamıyorum bu adamla mutsuzum diye.hep düzelir dedi.
Hatta bir zaman annem yanıma geldiğinde annemin gözünün önünde bana şiddet uyguladı hakaretler etti.
Annem bunu göre göre beni bu adamın elinde bırakıp gitti
O kadar kırgınım ki ona.konusmak bile içimden gelmiyor ama hasta diye ara sıra konuşuyorum
Başka çarem yoktu evlendim ama o kadar pişmanım ki
Şu an öyle bir sıkıntımız yok ama sanki hislerim gitti.
Hamileyken beni o kadar üzdü ki.
İnanın ot gibi yaşıyorum
Bütün gün evde oturuyorum kimseyle konuşmuyorum.
Oturuken durup dururken bi acı geliyor içime.
Eskiden ailemin yanındaykenki günlerimi özlüyorum.
Mahallemi,komsularımı.
Tek başıma çıkıp bi markete gitmeyi bile.
İçim acıyor eskiye dönmek istiyorum.
Bir de vicdan azabı geliyor.
Düşünüyorum.annem ölecek mesela.
Ben çok vicdan azabı çekecem biliyorum.
Çünkü onunla konuşmuyorum bile 3 4 günde bir o da ararsa.
Çünkü çok kirginim beni bıraktığı için.
Babam ölecek.tamaam ona bişey hissetmiyorum.
Bize ve anneme çok çektirdi.
Ama helallik almadan gidecek çok vicdan yapacam.
Bu düşünceler kafama geliyor eskiyi çok özlüyorum
Hayattan tat almıyorum.
Çok acı çekiyorum ne olacak böyle bilmiyorum.
Anlatacak çok şey var ama hepsini yazmıyorum.
Ailemden ve insanlardan o kadar zarar gördüm ki.
Ama bu vicdan ve eskiye özlem beni mahvediyor.
Çok kötüyüm
bu depresyon mudur yoksa okb ile ilgili mıdır yani geçmişe mi takmısım bilmiyorum .tek bildiğim çok acı çektiğim....
