Hamileyken aldatıldım ve affettim...

Nicotina

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
3 Haziran 2019
2
0
1
36
Bundan birkaç yıl önce karnım burnumda hamileyken eşimi telefonla biriyle yazışırken gördüm. 3 Aydan beri mesajlaşıyolarmış ve fotoğraf da göndermişler birbirlerine artık nasıl fotolar tahmin edersiniz.. hiç buluşmamışlar. Başka şehirlerdeler. Ona da ne kadar inanılır... ben o kadar çaresiz kaldım ki yaşamayan beni anlayamaz. Çok ağladım günlerce. Eşimde af diledi ancak yalvardı.10 gün sonra da doğurdum zaten. Tek düşündüğüm şey çocuğumdu onun zerre kadar üzülmesini istemiyorum diye evliliğe devam etme kararı aldım. Çocuğum olmasaydı kesinlikle boşardım.affedilcecek bişy değil bu evet ama madem evliliğe devam ediyorum kavga gürültülü bir ortam olmaması gerekiyordu çünkü çocuğumun böyle bir ortamda büyümesini istemem anne babası ayrı olanları da gördüğüm için çocuğum için devam ettim yani evliliğe... aradan bi kaç yıl geçti çocuğum ana okulu yaşına geldi.eşimle ilişkimiz eskisi gibi değil ama çok fazla aşırı sürekli tartışan bi çift de değiliz. Arada tartışıyoruz tabiki. Ben elimde olmadan yaşadıklarımı unutamıyorum haliyle arada yüzüne vuruyorum. O da madem affetmeyecektin neden boşanmadın o zaman diyo mesela böyle tartışmalar... şu sıralar da bana hep surat asıyo evde...nedeni de 2. Çocuk istiyo ben istemiyorum.
İstemiyorum derken. Aslında o kadar istiyorum ki evliliğimiz düzene girsin unutayım yaşananları mutlu olalım ondan sonra bi çocuğum daha olsun isterim ama daha çok çocuğumun kardeşi olsun isterim. Ama böyle bir ilişkiye ikinci çocuk bilmiyorum? Eşimde yeni bir sayfa açalım çocuk yaparak diyo daha mutlu olacağımıza inanıyor. Ama eşime laf anlatamıyorum. Tamam yanlış yaptım ama hep ısıtıp önüme koyuyorsun diyo. Madem mutlu değilsin benimle niye boşanmadın başında diyor
Bu yaşananları iki taraftan da aileden hiç kimse bilmiyor.kimseye anlatamıyorum da. Soramıyorum da.
Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?
 
Son düzenleme:
Bundan birkaç yıl önce karnım burnumda hamileyken eşimi telefonla biriyle yazışırken gördüm. 3 Aydan beri mesajlaşıyolarmış ve fotoğraf da göndermişler birbirlerine artık nasıl fotolar tahmin edersiniz.. hiç buluşmamışlar. Başka şehirlerdeler. Ona da ne kadar inanılır... ben o kadar çaresiz kaldım ki yaşamayan beni anlayamaz. Çok ağladım günlerce. Eşimde af diledi ancak yalvardı.10 gün sonra da doğurdum zaten. Tek düşündüğüm şey çocuğumdu onun zerre kadar üzülmesini istemiyorum diye evliliğe devam etme kararı aldım. Çocuğum olmasaydı kesinlikle boşardım.affedilcecek bişy değil bu evet ama madem evliliğe devam ediyorum kavga gürültülü bir ortam olmaması gerekiyordu çünkü çocuğumun böyle bir ortamda büyümesini istemem anne babası ayrı olanları da gördüğüm için çocuğum için devam ettim yani evliliğe... aradan bi kaç yıl geçti çocuğum ana okulu yaşına geldi.eşimle ilişkimiz eskisi gibi değil ama çok fazla aşırı sürekli tartışan bi çift de değiliz. Arada tartışıyoruz tabiki. Ben elimde olmadan yaşadıklarımı unutamıyorum haliyle arada yüzüne vuruyorum. O da madem affetmeyecektin neden boşanmadın o zaman diyo mesela böyle tartışmalar... şu sıralar da bana hep surat asıyo evde...nedeni de 2. Çocuk istiyo ben istemiyorum.
İstemiyorum derken. Aslında o kadar istiyorum ki evliliğimiz düzene girsin unutayım yaşananları mutlu olalım ondan sonra bi çocuğum daha olsun isterim ama daha çok çocuğumun kardeşi olsun isterim. Ama böyle bir ilişkiye ikinci çocuk bilmiyorum? Eşimde yeni bir sayfa açalım çocuk yaparak diyo daha mutlu olacağımıza inanıyor. Ama eşime laf anlatamıyorum. Bu yaşananları iki taraftan da aileden hiç kimse bilmiyor.kimseye anlatamıyorum da. Soramıyorum da.
Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?
Bir çocuğun açamadığı yeni sayfayı ikinci çocuk mu açacakmış? Tek çocuk mutlu etmeye yetmemiş yani.
 
Bundan birkaç yıl önce karnım burnumda hamileyken eşimi telefonla biriyle yazışırken gördüm. 3 Aydan beri mesajlaşıyolarmış ve fotoğraf da göndermişler birbirlerine artık nasıl fotolar tahmin edersiniz.. hiç buluşmamışlar. Başka şehirlerdeler. Ona da ne kadar inanılır... ben o kadar çaresiz kaldım ki yaşamayan beni anlayamaz. Çok ağladım günlerce. Eşimde af diledi ancak yalvardı.10 gün sonra da doğurdum zaten. Tek düşündüğüm şey çocuğumdu onun zerre kadar üzülmesini istemiyorum diye evliliğe devam etme kararı aldım. Çocuğum olmasaydı kesinlikle boşardım.affedilcecek bişy değil bu evet ama madem evliliğe devam ediyorum kavga gürültülü bir ortam olmaması gerekiyordu çünkü çocuğumun böyle bir ortamda büyümesini istemem anne babası ayrı olanları da gördüğüm için çocuğum için devam ettim yani evliliğe... aradan bi kaç yıl geçti çocuğum ana okulu yaşına geldi.eşimle ilişkimiz eskisi gibi değil ama çok fazla aşırı sürekli tartışan bi çift de değiliz. Arada tartışıyoruz tabiki. Ben elimde olmadan yaşadıklarımı unutamıyorum haliyle arada yüzüne vuruyorum. O da madem affetmeyecektin neden boşanmadın o zaman diyo mesela böyle tartışmalar... şu sıralar da bana hep surat asıyo evde...nedeni de 2. Çocuk istiyo ben istemiyorum.
İstemiyorum derken. Aslında o kadar istiyorum ki evliliğimiz düzene girsin unutayım yaşananları mutlu olalım ondan sonra bi çocuğum daha olsun isterim ama daha çok çocuğumun kardeşi olsun isterim. Ama böyle bir ilişkiye ikinci çocuk bilmiyorum? Eşimde yeni bir sayfa açalım çocuk yaparak diyo daha mutlu olacağımıza inanıyor. Ama eşime laf anlatamıyorum. Bu yaşananları iki taraftan da aileden hiç kimse bilmiyor.kimseye anlatamıyorum da. Soramıyorum da.
Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?
Hamilelik sizde travma bırakmış bu çok normal. Yine hamile kalırsanız aynı şeyin olacağını düşünüyor olabilirisiniz bilinçaltınızda. Eğer evli kalmaya karar verdiyseniz tamamen affetmeye ve konuyu ısıtıp ısıtıp getirmemeye çalışın. Bu boşanmama sebebinize aykırı bir hareket. Kimse O enerjiye sahip bir ebeveynin çocuğu olmak istemez. İkinci çocuğu asla yapmayın derim. Ama sizin kararınız. Zamanında yanınızda olsaydım affetmeyin asla mutlu olamaz ve edemezsiniz. Hem siz hem çocuğunuz ve belki çok yanlış da yapmış olsa eşiniz mutsuz olursunuz derdim. Ama zaten bu gerçekleşmiş.
 
Hamilelik sizde travma bırakmış bu çok normal. Yine hamile kalırsanız aynı şeyin olacağını düşünüyor olabilirisiniz bilinçaltınızda. Eğer evli kalmaya karar verdiyseniz tamamen affetmeye ve konuyu ısıtıp ısıtıp getirmemeye çalışın. Bu boşanmama sebebinize aykırı bir hareket. Kimse O enerjiye sahip bir ebeveynin çocuğu olmak istemez. İkinci çocuğu asla yapmayın derim. Ama sizin kararınız. Zamanında yanınızda olsaydım affetmeyin asla mutlu olamaz ve edemezsiniz. Hem siz hem çocuğunuz ve belki çok yanlış da yapmış olsa eşiniz mutsuz olursunuz derdim. Ama zaten bu gerçekleşmiş.

İkinci çocuğu istemiyorum diye “benimle mutlu değilsin kaç senedir unutamadın hep ısıtıp önüme koyuyorsun mutlu değilsen boşanalım o zaman” diyor blöf yapıyo bana. Şu saatten sonra boşansam çocuğum travma geçirir babasına çok düşkün bana da öyle
 
2. Hamileliğinde yine bulacak birini ne sanıyosn ki..
 
Kesinlikle yapma. Kac sene geçmiş unutamamışsın zaten,çocuk için devam ettirdiğine inandığın evliliğe, 2. bir çocuğu yapma.
 
Malesef aldatma geni bilim tarafından bulunmuş. Bazı insanlar bu gen yüzünden aldatmaya daha meyilli ama yine de bunun bir seçim olduğunu da belirtiyorlar. Uyuşturucu bağımlılığı geni gibi.
Öyle..
Ayrıca karakter meselesi de
Karakterin dğzgünse ayrılırsın
Ama yok bunlarınki hem karnım doysun hem pastam dursun zihniyeti
 
Bundan birkaç yıl önce karnım burnumda hamileyken eşimi telefonla biriyle yazışırken gördüm. 3 Aydan beri mesajlaşıyolarmış ve fotoğraf da göndermişler birbirlerine artık nasıl fotolar tahmin edersiniz.. hiç buluşmamışlar. Başka şehirlerdeler. Ona da ne kadar inanılır... ben o kadar çaresiz kaldım ki yaşamayan beni anlayamaz. Çok ağladım günlerce. Eşimde af diledi ancak yalvardı.10 gün sonra da doğurdum zaten. Tek düşündüğüm şey çocuğumdu onun zerre kadar üzülmesini istemiyorum diye evliliğe devam etme kararı aldım. Çocuğum olmasaydı kesinlikle boşardım.affedilcecek bişy değil bu evet ama madem evliliğe devam ediyorum kavga gürültülü bir ortam olmaması gerekiyordu çünkü çocuğumun böyle bir ortamda büyümesini istemem anne babası ayrı olanları da gördüğüm için çocuğum için devam ettim yani evliliğe... aradan bi kaç yıl geçti çocuğum ana okulu yaşına geldi.eşimle ilişkimiz eskisi gibi değil ama çok fazla aşırı sürekli tartışan bi çift de değiliz. Arada tartışıyoruz tabiki. Ben elimde olmadan yaşadıklarımı unutamıyorum haliyle arada yüzüne vuruyorum. O da madem affetmeyecektin neden boşanmadın o zaman diyo mesela böyle tartışmalar... şu sıralar da bana hep surat asıyo evde...nedeni de 2. Çocuk istiyo ben istemiyorum.
İstemiyorum derken. Aslında o kadar istiyorum ki evliliğimiz düzene girsin unutayım yaşananları mutlu olalım ondan sonra bi çocuğum daha olsun isterim ama daha çok çocuğumun kardeşi olsun isterim. Ama böyle bir ilişkiye ikinci çocuk bilmiyorum? Eşimde yeni bir sayfa açalım çocuk yaparak diyo daha mutlu olacağımıza inanıyor. Ama eşime laf anlatamıyorum. Tamam yanlış yaptım ama hep ısıtıp önüme koyuyorsun diyo. Madem mutlu değilsin benimle niye boşanmadın başında diyor
Bu yaşananları iki taraftan da aileden hiç kimse bilmiyor.kimseye anlatamıyorum da. Soramıyorum da.
Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?
Ben de aynısının tıpkısını yaşadım,hamileyken aldatıldım ve sadece telefon görülmesiydi. İkinciye hamile kaldım ve yine aldattığını öğrendim, bu sefer yatak ilişkisiydi. diyeceğim şu ki emin olmadan ikinci cocuğu düşünme. Ve bence ailen ile paylaş bu durumu gerekirse boşan,boşanamıyorsan ki ben boşanamadım. Yüzüne vurma unutmuş gibi davran çünkü affediyorsan boşanmıyorsan söz hakkın kalmıyor malesef seninde dediğin gibi "boşansaydın o zaman" deyiveriyorlar. Galiba hamile kalındığında erkekler boşluğa düşüyor ki bu bence karaktersizlik. Cinselliğin kısıtlanmasına dayanamıyorlar. Kendini güvene almadan asla ikinci cocuğu yapma derim.
Gerekirse burnunu sürt. Git ailenin evine gelme adam olana kadar.
 
Cocuk evliligi kurtarmaz. Istemiyorsaniz ve unutamiyorsaniz sakin yapmayin, bir kere aldatan ikinci defa da aldatir
 
İkinci çocuğu istemiyorum diye “benimle mutlu değilsin kaç senedir unutamadın hep ısıtıp önüme koyuyorsun mutlu değilsen boşanalım o zaman” diyor blöf yapıyo bana. Şu saatten sonra boşansam çocuğum travma geçirir babasına çok düşkün bana da öyle
Affettiğiniz bir olayı ısıtıp ısıtıp önüne koymanız doğru değil. Affetmeyedebilirdiniz. Evli kalacaksaydınız bile affetmeyerek devam edebilirdiniz. Çocuk olayı size kalmış, 9 ay siz taşıyacaksınız, bakımı yetiştirmesi büyük oranda size düşecek. Ama hamileyken aldatılırım korkusuna son vermelisiniz. Hamile değilken de aldatılabilirsiniz. İkiniz bir terapiste gitseniz daha iyi sanki. Aranızda aşamadığınız şeyler var, geçirdiğiniz bir travma var. Tedavi olun öyle çocuk düşünün.
 
Bundan birkaç yıl önce karnım burnumda hamileyken eşimi telefonla biriyle yazışırken gördüm. 3 Aydan beri mesajlaşıyolarmış ve fotoğraf da göndermişler birbirlerine artık nasıl fotolar tahmin edersiniz.. hiç buluşmamışlar. Başka şehirlerdeler. Ona da ne kadar inanılır... ben o kadar çaresiz kaldım ki yaşamayan beni anlayamaz. Çok ağladım günlerce. Eşimde af diledi ancak yalvardı.10 gün sonra da doğurdum zaten. Tek düşündüğüm şey çocuğumdu onun zerre kadar üzülmesini istemiyorum diye evliliğe devam etme kararı aldım. Çocuğum olmasaydı kesinlikle boşardım.affedilcecek bişy değil bu evet ama madem evliliğe devam ediyorum kavga gürültülü bir ortam olmaması gerekiyordu çünkü çocuğumun böyle bir ortamda büyümesini istemem anne babası ayrı olanları da gördüğüm için çocuğum için devam ettim yani evliliğe... aradan bi kaç yıl geçti çocuğum ana okulu yaşına geldi.eşimle ilişkimiz eskisi gibi değil ama çok fazla aşırı sürekli tartışan bi çift de değiliz. Arada tartışıyoruz tabiki. Ben elimde olmadan yaşadıklarımı unutamıyorum haliyle arada yüzüne vuruyorum. O da madem affetmeyecektin neden boşanmadın o zaman diyo mesela böyle tartışmalar... şu sıralar da bana hep surat asıyo evde...nedeni de 2. Çocuk istiyo ben istemiyorum.
İstemiyorum derken. Aslında o kadar istiyorum ki evliliğimiz düzene girsin unutayım yaşananları mutlu olalım ondan sonra bi çocuğum daha olsun isterim ama daha çok çocuğumun kardeşi olsun isterim. Ama böyle bir ilişkiye ikinci çocuk bilmiyorum? Eşimde yeni bir sayfa açalım çocuk yaparak diyo daha mutlu olacağımıza inanıyor. Ama eşime laf anlatamıyorum. Tamam yanlış yaptım ama hep ısıtıp önüme koyuyorsun diyo. Madem mutlu değilsin benimle niye boşanmadın başında diyor
Bu yaşananları iki taraftan da aileden hiç kimse bilmiyor.kimseye anlatamıyorum da. Soramıyorum da.
Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?
Öncelikle kafasina kakmayi birakin. Zaten yapiyo olsa yakalardiniz tekrardan. Erkekler tehditten basina kakilmaisndan nefrer eder cok haklisiniz cok zor bir durum allah uardim etsin . Ama masallahki esinizlw cok sorinunuz yook suanda. Ve cocugu bence yeterince guvenmwden yapmayin ama esinize bu guvensizliginhissettirmeyin bakin esiniz madem basima kakicaksin nedenbosanmadin dkyo ona guveniyomus gibi davranun ama cocuk icin hazir olmadiginizi soyleyin. Hamilelik zaten hormonpari degistirsn bir surec psikolojiniz duzelmeden bunu yapmayon ama esinizle eskisi gibi olmaya calsin ona guvenerek sevgi gostererwk ona gulun sevdigi seyleri yapin bu sekilde eskisi gibi duygulearoniz tazelenir ve guveniniz yerine gelir diye dusunuyprum her sey karsilikli cunku psikolojiniz duzelirse cocuk icinde guzel bir zmaan olmus olur
 
Eşinizle evliliğinizi kurtarmak istiyorsanız bir çift terapistinin yardımıyla onu "gerçekten" affetmeye çalışın ve bir daha bu konuyu açmayın, ama hala affedemiyorsanız beş tane de çocuğunuz olsa ilişkiniz eskisi gibi olmaz kanaatindeyim. Kısacası, elinizden geleni yapın, umut varsa yavaş yavaş iyileşir ilişkinizdeki yaralar, olmazsa daha fazla vakit kaybedip kendinizi yıpratmayın, ileride neden daha önce yapmadım diye pişman olmayın
 
Bundan birkaç yıl önce karnım burnumda hamileyken eşimi telefonla biriyle yazışırken gördüm. 3 Aydan beri mesajlaşıyolarmış ve fotoğraf da göndermişler birbirlerine artık nasıl fotolar tahmin edersiniz.. hiç buluşmamışlar. Başka şehirlerdeler. Ona da ne kadar inanılır... ben o kadar çaresiz kaldım ki yaşamayan beni anlayamaz. Çok ağladım günlerce. Eşimde af diledi ancak yalvardı.10 gün sonra da doğurdum zaten. Tek düşündüğüm şey çocuğumdu onun zerre kadar üzülmesini istemiyorum diye evliliğe devam etme kararı aldım. Çocuğum olmasaydı kesinlikle boşardım.affedilcecek bişy değil bu evet ama madem evliliğe devam ediyorum kavga gürültülü bir ortam olmaması gerekiyordu çünkü çocuğumun böyle bir ortamda büyümesini istemem anne babası ayrı olanları da gördüğüm için çocuğum için devam ettim yani evliliğe... aradan bi kaç yıl geçti çocuğum ana okulu yaşına geldi.eşimle ilişkimiz eskisi gibi değil ama çok fazla aşırı sürekli tartışan bi çift de değiliz. Arada tartışıyoruz tabiki. Ben elimde olmadan yaşadıklarımı unutamıyorum haliyle arada yüzüne vuruyorum. O da madem affetmeyecektin neden boşanmadın o zaman diyo mesela böyle tartışmalar... şu sıralar da bana hep surat asıyo evde...nedeni de 2. Çocuk istiyo ben istemiyorum.
İstemiyorum derken. Aslında o kadar istiyorum ki evliliğimiz düzene girsin unutayım yaşananları mutlu olalım ondan sonra bi çocuğum daha olsun isterim ama daha çok çocuğumun kardeşi olsun isterim. Ama böyle bir ilişkiye ikinci çocuk bilmiyorum? Eşimde yeni bir sayfa açalım çocuk yaparak diyo daha mutlu olacağımıza inanıyor. Ama eşime laf anlatamıyorum. Tamam yanlış yaptım ama hep ısıtıp önüme koyuyorsun diyo. Madem mutlu değilsin benimle niye boşanmadın başında diyor
Bu yaşananları iki taraftan da aileden hiç kimse bilmiyor.kimseye anlatamıyorum da. Soramıyorum da.
Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?


2.'yi 3.'yü yapardım ki iyice elim kolum bağlansın. Oda istediği haltı yesin diye. Ne güzel bulmuşlar yolunu cidden okudukça benim suçsuz adama sarıyorum.Doğmamış çocuklara don biçip, aldatırsa bizden farklı uzvunu kesip kendim aldatacam gözünün önünde diye fantazilerimi anlatır oldum.
Hadi kendinize yapıyorsunuz bari bize yapmayın 🤦🏼‍♀️
 
Herkes 2. Çocuğu yapma demiş ama babası yüzünden çocuğunuz kardeşsiz mi Kalsın? İlerde ayrılırsanız ikisine birden bakabilecekseniz bence 2. Yapın. Kardeş önemli.
 
Back
X