bu benim ilk bebeğim.sanırım birileriyle paylaşırsam daha iyi hissedeceğim. 13 aylık evliyim.7 aylık hamileyim. bebek surpriz oldu.tam ıkı yıldır beklediğim işi almıştım ki bebek haberi geldi ve işe alınmadım. herşey biraz burada başladı... bu iş maddi anlamda bizi ayağa kaldıracaktı. sizi bilmiyorum ama ben de su esinden fazla kazanan kadınlardanım.eşim hep kendi işini kurma hayalinde oldugu için kimsenin yanında çalışamadı.şimdi duzenli bi işi var gerci.tam iki aydır...bense freelance çalışıyorum ve yarınım belirsiz.benim işim kesildiğinde maddi anlamda neler olacak bilmiyorum. bebeğe henüz hiç bir şey alamadık. sanırım depresyondayım. bunun yanı sıra evliliği yada birlikteliği ayakta tutan şey,destek,aşk,ilgi,alaka... işin maddi kısmını en azından kafada aşmaya yarayan bu olguları ilişkimde hissetmiyorum. genel anlamda sık sık ağlıyorum ve ağlarken kendime şunu söyledğimi farkediyorum 'çok yalnızım...' eşim defalarca söylememe ragmen elini kırk yılda bir karnıma koyuyor,bebekle konuşmamız gerektiğini okumuştum bunu onunla paylaştığım halde o bebekle bir şey paylaşmıyor. bebekle ilgili bir belgesel yada makale bulduğumda genelde uyuyup kalıyor. daha cok elinde akıllı telefonu twitter başında...yani hayatında bizden çok başka şeyler var. onunla konuşmaya çalıştığım zaman aldığım tepki 'ne alakası var ' oldugundan artık yeni bir şey olsada konuşmuyorum. kendi kendime ağlayıp susuyorum. zaman zaman boşanmayı düşünüyorum.