Hangi Noktaya Kadar Beklemek Lazım

complex

Guru
Kayıtlı Üye
16 Aralık 2012
384
177
303
İstanbul
Düşünce şekliniz ya her şey tamamen değişecek yada gün gelecek bitecek şeklindeyse nasıl bir davranış içinde olurdunuz?? yani bir insanın değişmesini beklerken çürümek mi yoksa yeter artık bende bittim tükendim bu ailede bitti diyerek noktalamak mı??

Sizce hangisini yaşamak daha kolaydır????
 
Düşünce şekliniz ya her şey tamamen değişecek yada gün gelecek bitecek şeklindeyse nasıl bir davranış içinde olurdunuz?? yani bir insanın değişmesini beklerken çürümek mi yoksa yeter artık bende bittim tükendim bu ailede bitti diyerek noktalamak mı??

Sizce hangisini yaşamak daha kolaydır????

Cevap veriyorum : Senin tahammül sınırına bağlı.
Sorun eşinin ailesi ise,onlar değişmezler.
Koca bir ailenin yaşayışını,tutumunu değiştiremezsin.
Ama eşin,ailesi ile senin aranda denge kurmayı öğrenebilir.

Tahammülün yoksa,kendini hiç yıpratma.
Bir de kinciysen,yaşananları unutamayacaksan,eşinle aran düzelse bile mutsuz olursun.
 
Bende aynı soruyu soruyorum hep kendime... İçimden bi ses bigün üzüleceğimi söylüyor sonu belli olan bişey için boşa geçen yıllarımdan dolayı((
 
Düşünce şekliniz ya her şey tamamen değişecek yada gün gelecek bitecek şeklindeyse nasıl bir davranış içinde olurdunuz?? yani bir insanın değişmesini beklerken çürümek mi yoksa yeter artık bende bittim tükendim bu ailede bitti diyerek noktalamak mı??

Sizce hangisini yaşamak daha kolaydır????

Bence o iş pek öyle olmuyor...:ssz:
Şahsen benim boşanmam gün be gün adım adım planlıydı.:31:
Ama hiç biri tutmadı,tarih dahil..
Bir anlık kıvılcımla patlayıp karar verdim,gel-gitlerimle davamı açtım.
Ağlaya ağlaya boşandım.:14:
Sonrasında ne yaparım diye zırlarken şimdi çok mutluyum şükürler olsun....:nazar:
Kul kurar,kader güler!:ssz:
 
bende meleknaz arkadaşa katılıyorum bu tamamen kişinin sabrına bağlı:31: kimi yıllarca sabreder ömrünü tüketir kimi yolun başında pes eder.kimi sabrının sonucunu alır herşey yoluna girer kimi maalesef sonuç alamaz hiçbirşey değişmez:50:
 
Bende sizin gibi surekli bunu dusunuyorum ama kararsizligimin icinde boguluyorum 4 yil olacak degisen birsey yok neyi bekliyorum bilmiyorum psikologa gideyim diyorum belki faydasi olur senelerim bos yere gecip gidiyor ne ailesinin yaptiklarini ne esimin yaptiklarini unutabiliyorum.Umarim aldigimiz karar bizim icin hayirli olur
 
Cevap veriyorum : Senin tahammül sınırına bağlı.
Sorun eşinin ailesi ise,onlar değişmezler.
Koca bir ailenin yaşayışını,tutumunu değiştiremezsin.
Ama eşin,ailesi ile senin aranda denge kurmayı öğrenebilir.

Tahammülün yoksa,kendini hiç yıpratma.
Bir de kinciysen,yaşananları unutamayacaksan,eşinle aran düzelse bile mutsuz olursun.

Kinci bi insan değilim bi gülüşe kanıp bütün geçmişi unutabiliyorum bazende bundan kaybediyorum..
Dediğin gibi koca bi aileyi değiştirmek imkansız ama bence iş eşimde biter o benim yanımda olsun benle olsun kapımı kapattıktan sonra her şey ve her kez dışarda kalır..
 
Bende sizin gibi surekli bunu dusunuyorum ama kararsizligimin icinde boguluyorum 4 yil olacak degisen birsey yok neyi bekliyorum bilmiyorum psikologa gideyim diyorum belki faydasi olur senelerim bos yere gecip gidiyor ne ailesinin yaptiklarini ne esimin yaptiklarini unutabiliyorum.Umarim aldigimiz karar bizim icin hayirli olur

Bizim 2 buçuk yıl oldu değişmedi ve değişeceğine de inanmıyorum psikolog gibi bi şansın varsa iyi değerlendir bence yada aile terapisti falan ben eşime bunu teklif ettim ikisini de kabul etmedi :(
4 tarafıma bakıyorum hepsi kapalı yol gibi geliyor son noktaya kadar sabretmek istiyorum ilerde acabalarım olmasın diye..
 
Bende hep oyle dusundum kafamda soru isareti kalmasin dedim acaba duzelirmi diye ama olmadi :( benim esimde gelmez psikologa ben gidip yasadiklarimi anlatip fikir almak istiyorum.esim ve ailesinin yaptiklarini unutmama imkan yok cunku uzaktan bile surekli bir huzursuzluk cikartiyorlar.cocuk yapamiyorum,ilerisi icin esimle hayal kuramiyorum artik Allah kimseye huzursuzluk vermesin cok zor
 
Düşünce şekliniz ya her şey tamamen değişecek yada gün gelecek bitecek şeklindeyse nasıl bir davranış içinde olurdunuz?? yani bir insanın değişmesini beklerken çürümek mi yoksa yeter artık bende bittim tükendim bu ailede bitti diyerek noktalamak mı??

Sizce hangisini yaşamak daha kolaydır????

ben halatlarin tamamen kopacagi gunu sabirla bekledim hep.evliligimde kendimden kaybettiklerim,kazandiklarimdan daha agir geldi bana.Ve...bosandim.simdi dusunuyorum da;onca zaman nicin bekledim ki?bir insanin degismesini beklemek tamamen bir hata ve zaman kaybi bana gore.simdi olsa yine bosanirdim.yani demem o ki bosanma sureci sancisini o gunlerime yeglerim.verdigim karardan pisman olmadim.bugunume sukur!!!
 
ben halatlarin tamamen kopacagi gunu sabirla bekledim hep.evliligimde kendimden kaybettiklerim,kazandiklarimdan daha agir geldi bana.Ve...bosandim.simdi dusunuyorum da;onca zaman nicin bekledim ki?bir insanin degismesini beklemek tamamen bir hata ve zaman kaybi bana gore.simdi olsa yine bosanirdim.yani demem o ki bosanma sureci sancisini o gunlerime yeglerim.verdigim karardan pisman olmadim.bugunume sukur!!!

Özel değilse canım neydi boşanma sebebin..
 
insanlar değişmez. bunu canım acıyarak öğrendim. işkenceyi uzatan tek şey içimizdeki umut. ama giden bizden gidiyor, keşke zamanında farkına varabilsek.
 
Özel değilse canım neydi boşanma sebebin..

benim tek bir sebebim yoktu ki bircok nedenim vardi bosanmak icin.birkac kez siddet gordum,asagilandim,hakarete ugradim.en buyuk kavgalarimiz ailesi yuzunden olurdu.birakmadilar mutlu olalim.esim beni cok ezdirirdi onlara ve kendi de ezerdi.benimsemedi,sahiplenmedi...5 yilda yasadiklarimi yazmaya kalksam gunler yetmez.zaten en onemlisi saygi diye birsey kalmamisti.bir evlilik birligi icindeki tum manevi degerlerimiz bitmisti.daha neyin bitip tukenmesini bekleyecektim ki???kendimin mi,hayatimin mi???o kadarina musade etmedim canim.cunku benden degerli degil hicbirsey!!!
 
ben sabırlı biri değilim etrafımda sabredip muradına erende görmedim, kişiler belli bi yaştan sonra radikal değişiklikler yaşamazlar, sen olaylar karşısında bakış açını değiştirebilirsin sadece
 
sorduğun sorunun cevabını bende henüz bilmiyorum malsefef..ama içimizde ki umut varya o beni bitiriyor işte..ya düzelirse diye başlıyorum ama sonu hep hüsrann....
 
ben hiç sabredip başarrıyla sonuçlanan görmedim, en yakın örneği de babam annem yıllardır değiştirmek için uğraştı adam aynı görüşleri aynı en sonunda annem baba tarafımla alakayı kesti , bulundukları şehirden uzaklaştı ,
 
benim tek bir sebebim yoktu ki bircok nedenim vardi bosanmak icin.birkac kez siddet gordum,asagilandim,hakarete ugradim.en buyuk kavgalarimiz ailesi yuzunden olurdu.birakmadilar mutlu olalim.esim beni cok ezdirirdi onlara ve kendi de ezerdi.benimsemedi,sahiplenmedi...5 yilda yasadiklarimi yazmaya kalksam gunler yetmez.zaten en onemlisi saygi diye birsey kalmamisti.bir evlilik birligi icindeki tum manevi degerlerimiz bitmisti.daha neyin bitip tukenmesini bekleyecektim ki???kendimin mi,hayatimin mi???o kadarina musade etmedim canim.cunku benden degerli degil hicbirsey!!!

Çookk haklısın bende öyle düşünüyorum benden değerli hiçbirşey olmamalı fkat oğluma bakınca herşey değişiyor...Boşanmış anne babanın çocuğu olmaması için bütün çabam da ben mutsuzken onuda mutlu edemiyorum((
 
Keşke insanlar değişebilse ama ben inanmıyorum buna.
Belki zamanla olgunlaşıyoruz ama bu bile her insan için geçerli değil.
Geriye kalansa sabrının sonuna ve gücün tükenene kadar beklemek yada çekip gitmek.
Bence tükenene kadar beklememeli.
O güce yeni bir hayat kurabilmek için ihtiyaç oluyor.
 
Çookk haklısın bende öyle düşünüyorum benden değerli hiçbirşey olmamalı fkat oğluma bakınca herşey değişiyor...Boşanmış anne babanın çocuğu olmaması için bütün çabam da ben mutsuzken onuda mutlu edemiyorum((

size soruyorum.bosanmis anne babanin cocugumu olmak yoksa mutsuz,gecimsiz bir anne babanin mi cocugu olmak???mutsuz bireylerin cocuklari maalesef yine mutsuz bir birey olarak yetisiyor.
 
Back
X