- 25 Ağustos 2014
- 6.767
- 8.892
- 448
- Konu Sahibi Dreamer Swan
-
- #101
Tiroiddir o .Kaldırmaz adamı .
Beni muhteşem hırpalayan bir iş hayatım vardı. Sabah 7 de uyanır, hastaneye gider (psikoloğum), akşam 18.00 de işten cikip oradan yüksek lisansa giderdim. Eve geldiğimde saat 21.30 olurdu. Cumartesi de çalisiyordum. Bu arada bir de spora gidip özel hocayla çalisiyordum. Bunların hepsini idare edip, bir guzel de iliskimi yonetiyordum.
Bir yil sonra korkunc bir tükenmislik yasadim...isimden istifa ettim, sporu biraktim... yatagima uykuma hasret kalmisim. Oyle bir haldeydim ki, battaniyemin icinden cikmak istemedim bir sure...simdi evlendim , mutluyum..fakat fizyolojik bir sebep olmamasina ragmen (kansizlik, d vitamin eksikligi vb.) yatma-uzanma arzumdan vazgecemiyorum..
Uzerime yapisti sanki..cok tuhaf..yeniden harekete gecmem gerekiyor biliyorum ama sanki bir el var çekiyor beni koltuga, yataga.. bagimli gibi oldum.
Benzer durumlari yasayan oldu mu? Naçizane gorus ve deneyimlerinizi paylasmaniz beni mutlu eder.
Beni muhteşem hırpalayan bir iş hayatım vardı. Sabah 7 de uyanır, hastaneye gider (psikoloğum), akşam 18.00 de işten cikip oradan yüksek lisansa giderdim. Eve geldiğimde saat 21.30 olurdu. Cumartesi de çalisiyordum. Bu arada bir de spora gidip özel hocayla çalisiyordum. Bunların hepsini idare edip, bir guzel de iliskimi yonetiyordum.
Bir yil sonra korkunc bir tükenmislik yasadim...isimden istifa ettim, sporu biraktim... yatagima uykuma hasret kalmisim. Oyle bir haldeydim ki, battaniyemin icinden cikmak istemedim bir sure...simdi evlendim , mutluyum..fakat fizyolojik bir sebep olmamasina ragmen (kansizlik, d vitamin eksikligi vb.) yatma-uzanma arzumdan vazgecemiyorum..
Uzerime yapisti sanki..cok tuhaf..yeniden harekete gecmem gerekiyor biliyorum ama sanki bir el var çekiyor beni koltuga, yataga.. bagimli gibi oldum.
Benzer durumlari yasayan oldu mu? Naçizane gorus ve deneyimlerinizi paylasmaniz beni mutlu eder.
Guzel tespit hipotroidim varTiroiddir o .Kaldırmaz adamı .
Hareketsizlik tum hastaliklar icin bir davet. Ne kadar guzel bir uygulama yapmissiniz. Kopekler kismina ozellikle bayildim.25 yıl koşuşturmalı bir iş hayatının ardından evdeyim artık, ilk iki ay aynı sizin gibi oradan oraya attım kendimi ; vücudum değil beynim yorgundu ama sonra bir gün düşündüm, ailemde bir kolon kanseri hikayesi var, hareketsizlik benim düşmanım, şimdi fırsatım var, artık gün ışığında istediğim saatte istediğimi yapabilirim dedim. O günden beri yürüyorum, her gün bir saat atıyorum kendimi dışarı, ruhuma iyi geldi, daha pozitif oldu düşüncelerim. Yürüyüş dönüşü birazda sokak köpekleriyle vakit geçiriyorum iyi geliyor, sağlığınızla ilgili motive edin kendinizi bence ve bir de erken kalkın, güneş doğduktan sonra kalkınca bitkin oluyor insan, güne adapte olamıyorsunuz
Meslektaslarimla dediginiz sekilde hep iletisim halindeyiz evet zor bir meslek gercekten...Pskikologlarin bizden daha cok psikologa ihtiyaci oluyor. Calistiginiz sure boyunca negatif yüklendiniz gelen hastalardan buyuk ihtimalle onun etkileri suruyor. Bence psikokoga gidin derim
Bende çalışıyorum evde kaldığım dönemden biliyorum,ev işi yapılacak aman şu zaman yaparımaman bu zaman yaparım deyip ertelerdim veya tv izliyorsanız hadi şu programı bitireyim kalkarım başka program çıkar hadi bunuda bitireyim derken hop akşam olur.Yatağa bağımlı kalmak istemiyorsanız en geç 9 da kalkın bence güzelce kahvaltınızı yapın sonraları kahvenizi için açılırsınız kitap vs okuyun işiniz varsa onları yapın.Geç kalmak dahada tembelleştiriyor insanı.Çalışırken evi özlüyorum evdeyken işi fakat işte çalışmak beni daha enerjik yapıyor ev sıkıcıBeni muhteşem hırpalayan bir iş hayatım vardı. Sabah 7 de uyanır, hastaneye gider (psikoloğum), akşam 18.00 de işten cikip oradan yüksek lisansa giderdim. Eve geldiğimde saat 21.30 olurdu. Cumartesi de çalisiyordum. Bu arada bir de spora gidip özel hocayla çalisiyordum. Bunların hepsini idare edip, bir guzel de iliskimi yonetiyordum.
Bir yil sonra korkunc bir tükenmislik yasadim...isimden istifa ettim, sporu biraktim... yatagima uykuma hasret kalmisim. Oyle bir haldeydim ki, battaniyemin icinden cikmak istemedim bir sure...simdi evlendim , mutluyum..fakat fizyolojik bir sebep olmamasina ragmen (kansizlik, d vitamin eksikligi vb.) yatma-uzanma arzumdan vazgecemiyorum..
Uzerime yapisti sanki..cok tuhaf..yeniden harekete gecmem gerekiyor biliyorum ama sanki bir el var çekiyor beni koltuga, yataga.. bagimli gibi oldum.
Benzer durumlari yasayan oldu mu? Naçizane gorus ve deneyimlerinizi paylasmaniz beni mutlu eder.
Aynı bennBeni muhteşem hırpalayan bir iş hayatım vardı. Sabah 7 de uyanır, hastaneye gider (psikoloğum), akşam 18.00 de işten cikip oradan yüksek lisansa giderdim. Eve geldiğimde saat 21.30 olurdu. Cumartesi de çalisiyordum. Bu arada bir de spora gidip özel hocayla çalisiyordum. Bunların hepsini idare edip, bir guzel de iliskimi yonetiyordum.
Bir yil sonra korkunc bir tükenmislik yasadim...isimden istifa ettim, sporu biraktim... yatagima uykuma hasret kalmisim. Oyle bir haldeydim ki, battaniyemin icinden cikmak istemedim bir sure...simdi evlendim , mutluyum..fakat fizyolojik bir sebep olmamasina ragmen (kansizlik, d vitamin eksikligi vb.) yatma-uzanma arzumdan vazgecemiyorum..
Uzerime yapisti sanki..cok tuhaf..yeniden harekete gecmem gerekiyor biliyorum ama sanki bir el var çekiyor beni koltuga, yataga.. bagimli gibi oldum.
Benzer durumlari yasayan oldu mu? Naçizane gorus ve deneyimlerinizi paylasmaniz beni mutlu eder.
Eşiniz gelince normale dönmeniz, durumun kronik olmadığını gösteriyor.
çocuklar yokken ben de sizin gibiydim. İyi ki de öyle yapmışım. Şu an bana öyle büyük bir lüks gibi geliyor ki. Sonsuza kadar sürmeyeceği için rahat olun ve tadını çıkarın.
Babaannem derdi ki, iyi baş yastık istemez. Demek ki şu an buna ihtiyacınız var. Akışına bırakın, zorlamayın kendinizi. Bu bir süreç ve geçecek.
Surec olduguna inaniyorum cunku islevsiz degilim. Arada gereken ne varsa halledip geri koltuga geciyorum. Dilerim hemen gecerBen geçici bi süreç yaşadıgınızi düşünüyorum.Yorulmuşsunuz zihniniz ve vücudunuz yeterince dinlenince bence yine aktivite arayişina gireceksiniz.
Beni muhteşem hırpalayan bir iş hayatım vardı. Sabah 7 de uyanır, hastaneye gider (psikoloğum), akşam 18.00 de işten cikip oradan yüksek lisansa giderdim. Eve geldiğimde saat 21.30 olurdu. Cumartesi de çalisiyordum. Bu arada bir de spora gidip özel hocayla çalisiyordum. Bunların hepsini idare edip, bir guzel de iliskimi yonetiyordum.
Bir yil sonra korkunc bir tükenmislik yasadim...isimden istifa ettim, sporu biraktim... yatagima uykuma hasret kalmisim. Oyle bir haldeydim ki, battaniyemin icinden cikmak istemedim bir sure...simdi evlendim , mutluyum..fakat fizyolojik bir sebep olmamasina ragmen (kansizlik, d vitamin eksikligi vb.) yatma-uzanma arzumdan vazgecemiyorum..
Uzerime yapisti sanki..cok tuhaf..yeniden harekete gecmem gerekiyor biliyorum ama sanki bir el var çekiyor beni koltuga, yataga.. bagimli gibi oldum.
Benzer durumlari yasayan oldu mu? Naçizane gorus ve deneyimlerinizi paylasmaniz beni mutlu eder.
3 ay önce tam da bu anlattığınız sebeplerle hastaneye kaldırıldım. avukatım ve yoğum bir iş tempom var. üstüne bir de nişan telaşım vardı. artı şeker hastasıyım. herşeyi bir arada tutmaya çalışırken tüm ipleri kaçırdım birden. vücudum strese dayanamadı ve sebebi bulunmayan bir kusma/bulantı ile böbreklerim neredeyse iflas edecek halde 3 gün yoğun bakımda kaldım.
mesai sabah 8:30 akşam 6, bazen gece görevi gelir, yediğime içtiğime çok dikkat etmem gerek, haftada 3-4 gün spor, emek verdiğim bir ilişki, en az benim kadar stresli bir anne... patladım tabi. kendime ne kadar yüklendiğimin farkında değilmişim. hastaneden çıktıktan sonra ben de herşeyi saldım. raporluydum zaten. iş yok, spor yok, tüm gün yatakta dizi izliyorum. hareketlerimi minimumda tutuyorum gözüm yatak arıyor resmen. evden durağa kadar yürümek bile işkence gibiydi.
sizin de dediğiniz gibi bişey var üstümde bir ağırlık sanki tüm bedenimi aşağıya çekiyor öyle tuhaf. motive de olamıyorum. sonra bi gün eski fotolara bakarken o eski halimi özlediğimi farkettim. spor yaparken, bedenim çalışırken, kaslarımı kemiklerimi hissederkenki o benzersiz duygu... son model bir arabaya binmişim de gaza bastığımda motordan gelen o vınlama gibi bedenimin hareket ettiğimde bana verdiği o tatmin hissini özlemişim... başta gerçekten dizi izlerken, yattığım yerde bacaklarımı hareket ettirmeye başladım. sadece özlediğim o histi beni motive eden şey...
kendinize zaman tanıyın ama bu zamanın kontrolü sizde olsun. nefsinizde değil. bir tarih seçin ve diyin ki tamam dinlendim iyi hissediyorum yatmam veya hareketsiz kalmam için hiçbir sebebim yok. vücudumun tembellik yapmaya olduğu kadar hareket etmeye de ihtiyacı var.
Benim deneyimlerim böyle :)
Çünkü bir psikolog ayni zamanda bir insandir :))) dimi??
Ve ben burada bir tani ve tedavi onerisi beklemedim..... Lakin AKIL AKILDAN DA üstundür.
Birisi gelir bir yasanmisliktan örnek verir bakarsiniz sıkıntım cozulur kim bilir... cok sert ifadeleriniz sasirdim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?