- 16 Temmuz 2011
- 290
- 66
-
- Konu Sahibi anksiyetelikiz
- #41
Peki nasıl
Peki nasılNeyle ilgili korkunuz varsa onun üzerine çalışınız lütfen
Ben de öyleydim üzerinde çalıştıkça Hamd olsun iyileştim
Cok dua ediyorum okuyorum okuyorum Allah'ın gücüne gidecek diye korkuyorum bu durumlar. Bir sürü hasta insan var. Hepsi bir sınav evet biz bu dünyada sinavdayiz ama elim ayağım birbirne giriyo.nefessiz kalıyorum sanki aklım başımdan gidiyor.ucuyorm sanki. Hc bsey duymuyorum sadece aklimdaki kötü düşünceler korku korku korku endişe. Ümitsizlik. Eski mutlu günlerim ne güzelmiş. Diyorum ki eskiden ne mutluymusm. Keşke çocuk olsam hc bsey düşünmesem diyorum. Çocukluğuma masumluguma hapsolmak istiyorum. Ümitsizce ağlıyorum ağlıyorum korkuyorm her seuden korkuyorm.uzerine gitmek icin güçlü olmak lazım ben cok güçsüzüm. 2 bucuk ay oldu. Gözüme perde indi kendmde değilim.isimi birakacak hale geldim. Nasıl üzerine gttiniz bana da anlatın ne olurPeki nasıl
Ben şunu fark ettim ağır stresli bir dönemde bir şey yemek bana zulmoluyor,gerginlikten çıkabilmek için hasta olmakla meşgul oluyorum halbuki sıkıntınin ustune gitsem deşarj olup kendime yuklenmeyecegim.cok bunaldigimda EFT yapiyorim bende işe yarıyor tavsiye ederimCok dua ediyorum okuyorum okuyorum Allah'ın gücüne gidecek diye korkuyorum bu durumlar. Bir sürü hasta insan var. Hepsi bir sınav evet biz bu dünyada sinavdayiz ama elim ayağım birbirne giriyo.nefessiz kalıyorum sanki aklım başımdan gidiyor.ucuyorm sanki. Hc bsey duymuyorum sadece aklimdaki kötü düşünceler korku korku korku endişe. Ümitsizlik. Eski mutlu günlerim ne güzelmiş. Diyorum ki eskiden ne mutluymusm. Keşke çocuk olsam hc bsey düşünmesem diyorum. Çocukluğuma masumluguma hapsolmak istiyorum. Ümitsizce ağlıyorum ağlıyorum korkuyorm her seuden korkuyorm.uzerine gitmek icin güçlü olmak lazım ben cok güçsüzüm. 2 bucuk ay oldu. Gözüme perde indi kendmde değilim.isimi birakacak hale geldim. Nasıl üzerine gttiniz bana da anlatın ne olur
bende çoğu zaman insanların nasıl bu kadar rahat olduklarını merak ediyorum. bazen başkaları için bile onlardan çok endişeleniyorum. anksiyete problemim uzun zamandır devam ediyor zaten terapiste gitmeye karar verdim ama Antalyada bulduğum ilk terapist 50 dakika için 600 Tl isteyince bir süre daha kaygılanmaya devam etmeye karar verdim.Ben de aynı durumdayım kendime zaman koyuyorm su zamanda kesin ben şöyle hasta olcam böyle hasta olacam diye. Psikologa gittim anksiyete ve kaygı bozukluğu dedi ama araştırınca da vücudumda mutlaka biseyler buluyorum. Sonra baska bişey dikkatimi çekiyo diyorum ki ben bu zamana kadar nasıl farketmedim.sonra diyorum ki insanlar ne kadar umarsiz hc bsey düşünmüyorlar nasıl bu kadar mutlular. Çocuklarıma eşime evime işime odaklanamiyorum. Bu durumdan kurtulan ve bana ümit olacak olan var mi
Ne kadar güzel yazmışsınız.Ara ara açıp okuyacağım aslında kabullenip şu dünyada doğan ve ölecek milyonlarca canlıdan biri olarak görüp kabullenebilsek kolaycaBiraz uzun yazacağım çünkü bu hastalık kafada bir hastalık o yüzden tüm fikirlerimi buraya yazacağım belki işinize yarar lakin sizi hastalık hastalığından alıp dünyanın anlamasızlığı melankolisine sokma ihtimali de var bu yüzden özür dileyerek hemen sözlerime başlıyorum.
Ben şu an 20 yaşındayım eskiden bana da böyle hastalık korkusu gelirdi. Lenf kanseri, meme kanseri, lumbal hemoroid daha nice şey hep kendimi kontrol eder dururdum, heyezanlar içinde uyanırdım ama şu an bunlardan neredeyse eser yok ve her insanda olabilecek bir seviyede.
Benimki zamanla kendiliğinden geçti kendimce geçme sebebini buldum. Ama sebebinden önce nasıl böyle olduğumu açıklayım. Eskiden bacağımda bir leke çıkmıştı çok küçükken doktora gittiğimizde beni odadan çıkarıp ailemle konuşmuştu. Söylemeliyim ki aşırı önemsiz bir lekeymiş ama doktorun orada ailemi dışarı çıkarması sanki içeride ölüm haberim veriliyor hissiyatı yaratmıştı. ailem bir şey yok doktor dedi, dediler. Haklılarmış da ama o zaman çocuk aklı benden saklıyorlar sandım tvde de benim lekeme benzer bir lekeyi cilt kanseri ve ölümle niteleyince ben bir ağlamaya başladım aileme öleceğim söylemiyorsunuz diye. İşte o bana bir travma oldu. Küçükkken kanser sadece yaşlılarda olur sanıyordum içten içe kendimi dokunulmaz sanıyordum tvde yine 5 yaşında kanser çocuk gördüm eyvah dedim ben de olabilirim ve sonra bir paçalar tutuştu işte böyle hastalık hastası oldum sanırım. Daha sonra göğsümde ve kasığımda şişlikler çıktı ama kendiliğinden geçti, o zamanda 3 gün falan sürdü geçmesi bu 3 gün kanserim diye düşünüp durdum.
Ben büyüyünce bu korkum geçti. Çünkü anladım ki bu dünyaya çivi çakmaya gelmedik hepimiz öleceğiz. Ya şimdi ya sonra pek bir şey de fark etmiyor aslında. Biraz etrafınıza bakarsanız dünya denen şey 2 aylık tatiller için ömür boyu çalışmaktan falan ibaret. İnsan hep hayır daha yapacağım çok şey vardı diyerek ölümü onu bu hayallerinden ayıran en büyük etken olarak görüyor, öyle de zaten. Ama dürüst olun kendinize: Hayalleriniz çok büyük değil ve açıkçası fazladan yaşadığınız birkaç yılda çok önemli şeyler olmayacak su gibi hemen akıp gidecek ama şu an değerli. Şu anı zehir etmeyin hastalık düşüncesiyle.
Bir de ölenlerin hepsi yatağında huzurlu bir şekilde dünyaya gözlerini kapamıyor neredeyse hepsi bir hastalık sonucu can çekiştikten sonra ölüyor ve sizi özel kılan hiçbir şey yok. Siz kendiniz "kendiniz" olduğunuz için önemli hissedebilir ve hiç ölmeyecek gibi düşünebilirsiniz ama ölen onca kişiden acı gerçek yüzünüze çarpınca God complex denilen durumla hayır bana bir şey olamaz ya, nasıl olur gibi bir sıkıntıya girmeniz doğal. Ki bana da televizyonda hastalıklar görünce böyle oldu. İlk önce önemsiz olduğunuzu kabul edin. Büyük ihtimal siz de bir hastalık sonucu öleceksiniz hatta belki adını bile duymadığınız bir hastalık sonucu.
Ardından şunu söylemeliyim ki ben tıp öğrencisiyim derslerde öyle hastalıklar gördük ki o an anladım siz sadece kanseri gördüğünüz için kansere kafaya takmışsınız. Zaten çoğu hastalık hastasında da aslında daha çok kanser korkusu görülür. Ama şunu demeliyim ki hayal bile edemeyeceğiniz hastalıklar var. Daha anne karnındaki %90 bebek falan oluşmasına rağmen yanlış oluştuğu için siz fark etmeden düşük oluyor. Öyle bir hayat ki bu zaten yaşamamız mucize. Yani hasta değilsiniz sakin olun sadece bildiğiniz hastalıkları vücudunuza uydurma peşindesiniz. Bu dünyada ölürseniz de elinizde olmayan genetik sebeplerinizden veya yaşlılıktan olacak. DNA'mızı yeterince güçlü olmamasından suçlayamayız. Doğal seleksiyonda piramidin altındaysa yani kaba bir tabirle çürük yumurtaysanız öleceksiniz ama sakin olun elinizde olmayan vücut direnciniz sizin suçunuz değil. Yani umarsızlaşın.
Ayrıca çok önemli bir konu da stres konusu. Kanser değilseniz bile kanserim kanserim diye beyninize hep telkin verir ve stres yaparsanız kanser olma ihtimalinizi ancak arttırsınız. Hep kontrole Bt ye girer röntgen çektirirseniz kanser olma ihtimalinizi arttırsınız. Öncelikle sakin olun. Kendinize biraz 1 hafta gibi bir süre verin şikayetiniz geçmiyorsa doktora görünün hemen koşa koşa doktor aramayın. Erken teşhis evet önemli ama en ufak şikayetinizin başında koşturup görüntüleme cihazlarına sık sık girmek de bu yolda harap olmak da hastalığa davetiye çıkarır.
Zaten öyle büyük bir hastalığınız olsa ya çok uzun süre bir şikayetiniz olur ve siz hep boşlarsınız ki bu çok yanlış ya da aniden olan göz ardı edemeyecek bir acı duyarsınız. Doktorların elinde sayılı hastalığın tedavisi var çoğu hastalık hala bir gizem. Yani erken teşhis evet çok kıymetli ama açıkçası çok erken gidince de kesin kurtulurum gibi bir durum yok çünkü bilinmeyen daha nice şey var. Hafif durumlarınızda yine bir gidin görünün ama gözünüzde büyütmeyin. Büyük ihtimal gözünüzde büyütüyorsunuz. Her şişliği kanser sanmayın çünkü milyon tane şişlik olma sebebi var ve siz bu şişlik sebebinden sadece 1/milyon olan kanser ihtimaliyle başınızı yiyip bitiriyorsunuz. Sakince doktora gidin görünün o ne derse doğrudur. Ve sakın ama sakın bulgularınızı googledan aratmayın. Bu size hiçbir bilgi vermeden ancak stres verecek.
Çoğu hastalık hastası öyle bir boyutta ki neredeyse kanser olayım da rahat edeyim diyecek seviyede. Kuruntudansa en azından tedavime başlanır, adı konulur gibi. Şunu söyleyim siz hep böyle hastalığı düşünürseniz vücudunuz da sahip hastalık istiyor der ve şikayetleriniz artma ihtimali daha da yükselir.
Ekstradan başka neden ölüm korkusu duyuyor olabilirsiniz ben 2 sebep daha görüyorum. ya arkanızda size muhtaç bir çocuğunuz vs vardır ya da dininiz gereği cehennem korkunuz vardır. Bu iki durumdan dolayı da hastalık hastası olmanız muhtemel. Ama sakin olun dininizin iyi kısmına aklınıza getirin, unutmayın bir dini görüşünüzün sizi hasta etmesi hiç normal değil. Çocuklarınızı, bakmakla yükümlü insanları düşünmenizi anlıyorum ama hep böyle yaşanmaz bunu siz de biliyorsunuz. Ayrıca çocuklarınız da böyle bir korkuyla yaşayan birindense ehvamsız olmanızı çok ister. Bakmanız gereken insanları hayatta oldukça bakacaksınız zaten hasta olmanız sizin suçunuz değil ölmeniz sizin suçunuz değil elinizde olmayan ölümünüzden sonra da elinizden bir şey gelmez hep ölümü düşünüp bu anınızı zehir etmeyin.
Sözün özü ben nihilist bir dünya görüşüne sahip olduktan sonra bu hastalıktan kurtuldum. Çünkü biliyorum hepimiz öleceğiz ve hiçbirimiz sandığımız kadar önemli değiliz. Önemli olan şu an ve ben şu anımı öleceğim diyerek geçirmem çünkü hepimiz aslında doğduğumuz an öldük. Siz doğup da ölmeyen biri gördünüz mü? Hepimiz ölmek için doğduk. Ölümden korkmayın ölümü kabullenin.
işte tam olarak yaşadığımız bu. bir ağrıyı anlamlandırdıktan sonra başka bir ağrı. bir kez midem ağrıdı ve bu yaşıma kadar hiç mide ağrısı yaşamadım ve o bir kez ağrımayla hemen mide kanseri teşhisi koydum ve sürekli kafamda doktora gittiğim ve teşhisi duyduğum zaman ve sonrası. geçen hafta terapiste gitmeye başladım devam etmeyi düşünüyorum çünkü anksiyetenin geçmiş travma kaynaklı olduğu kesin. ilerleyen zamanlarda yazacağım yine terapist tecrübelerimi.Merhaba hanımlar
Hepimiz aynıyız belli ki.Ben de bir süredir iyiydim ama bu hafta yine çok kötüyüm.Vasiyetler, öldükten sonra nelerle karşılaşacağım korkusu, günahlarımın korkusu ve tabii ki benden sonra neler olur düşünceleri..
İnanın işyerinde aralarda gidip gizli gizli ağladım geçen hafta.
Mesele de şu ki fena halde omurgam ve sırtım ağrıyor ve tabii ki kanser korkusu sardı beni.Çünkü bu tarz ağrı daha önce hiç yaşamadım hiç normal gelmiyor.
Salı günü doktor randevum var
Başka rahatsızlıklarımda var kendimi yiyip duruyorum ve hiç kimseyle paylaşamıyorum insanlar nasıl gamsız, ne kadar rahatlar öyle özeniyorum ki
Bir daha hiç sağlıklı olamazmışım gibi hissediyorum ve sanırım öyle de olacak
ayrıca o sırt ve omurga ağrısı bende de vardı akciğer kanseri sırta vurur yazıyor internette normal bir insanın aklına ilk çok oturdum bilgisayar başında oturmaktan gibi sebepler gelirken bizim aklımıza hep en kötüsü geliyor ama siz yarın doktora gittiğinizde ya fıtık ya oturma bozukluğu diyecektir.Merhaba hanımlar
Hepimiz aynıyız belli ki.Ben de bir süredir iyiydim ama bu hafta yine çok kötüyüm.Vasiyetler, öldükten sonra nelerle karşılaşacağım korkusu, günahlarımın korkusu ve tabii ki benden sonra neler olur düşünceleri..
İnanın işyerinde aralarda gidip gizli gizli ağladım geçen hafta.
Mesele de şu ki fena halde omurgam ve sırtım ağrıyor ve tabii ki kanser korkusu sardı beni.Çünkü bu tarz ağrı daha önce hiç yaşamadım hiç normal gelmiyor.
Salı günü doktor randevum var
Başka rahatsızlıklarımda var kendimi yiyip duruyorum ve hiç kimseyle paylaşamıyorum insanlar nasıl gamsız, ne kadar rahatlar öyle özeniyorum ki
Bir daha hiç sağlıklı olamazmışım gibi hissediyorum ve sanırım öyle de olacak
bu tam olarak anksiyete sahibi izlerin yaşadıklarıyla aynı. ben bugün mide ağrısı yaşıyorum. o kadar gerçek ki anlatamam. doktora gidip hastalığımı öğreneceğime evde yatağımda ölürüm daha iyi diye düşünüyorum. bir yanımda git doktora nerende ne varsa baksın söylesin rahatla diyor. ama ben daha fazla baş edemeyeceğim ve antidepresana başlayacağım. bu sitede zaman buldukça yaşadıklarımızı yazsak belki birbirimize faydamız olur diye düşünüyorum.Merhaba. Aynı şeyleri bende yasıyorum diyebilriim. İnanılmaz hasta olcam korkusu yasıyorum. Bunu baskılayıp kendimi rahatlatmaya calıssamda beceremıyorum. Mesela basım agrıyor düşündükçe suandasa ensemden yukarı sağ tarafta ağrı oluyor tansiyonum normal cıkıyor kas gevsetici sürdüm ama ben internetten arastırmaya başladım beyin tümörü falan elim ayağım titredi. Mesela kardeşim o kdr rahatki bası ağrısa gidip emar bile cektırıyor. Varsa problem erken teşhis diyor. Ben neden öyle olamıyorum. Suan psıkologa gitsem kesın antidepresan ilaç verir. Onlarıda hiç kullanmadım ama bazen kullanmam gerektiğini düşünüyorum. Ben korkmak istemiyorum. Rahat olup hastaneye korkmadan gitmek istiyorum. Bunu nasıl yenebilriim. Benim gbı olanlar varmı. Eşim ve 4 yasında kzıım var. Eşim cok evhamlısın dio oda tam tersim. Az bişeyde gider doktora. Doktora gidip hastaneye girdimmi zaten bayılacak gbı oluyorum. Elim ayağım boşalıyor. Bir test olim sonuçlar cıkana kdr kötü bişe var die kendi kendimi zaten bitirmiş oluyorum. Ne olur yardım edin neden böyleyim
doktora gittiniz miMerhaba hanımlar
Hepimiz aynıyız belli ki.Ben de bir süredir iyiydim ama bu hafta yine çok kötüyüm.Vasiyetler, öldükten sonra nelerle karşılaşacağım korkusu, günahlarımın korkusu ve tabii ki benden sonra neler olur düşünceleri..
İnanın işyerinde aralarda gidip gizli gizli ağladım geçen hafta.
Mesele de şu ki fena halde omurgam ve sırtım ağrıyor ve tabii ki kanser korkusu sardı beni.Çünkü bu tarz ağrı daha önce hiç yaşamadım hiç normal gelmiyor.
Salı günü doktor randevum var
Başka rahatsızlıklarımda var kendimi yiyip duruyorum ve hiç kimseyle paylaşamıyorum insanlar nasıl gamsız, ne kadar rahatlar öyle özeniyorum ki
Bir daha hiç sağlıklı olamazmışım gibi hissediyorum ve sanırım öyle de olacak
Merhaba nasılsınız düzelme var mı sizdedoktora gittiniz mi
düzelme var mı diye sormuşsunuz ama tam olarak anlamadım. şöyle özetleyeyim bu anksiyete belası öyle hemen geldiği gibi gitmiyor. hem terapiye başladım hem de ilaca başladım. geçen haftalara göre daha iyi hissediyorum en azından bir yerim ağrıdığında normalleştirebiliyorum. bu bir süreç ve tıp yardımıyla geçecek.Merhaba nasılsınız düzelme var mı sizde
Benim de ilaç ve psikoterapi tedavilerine ihtiyacım var fakat olanağım yok maalesef. Biraz yol katedebilmenize çok sevindim devamı da gelir inşallah. Rabbim hepimize şifa nasip etsindüzelme var mı diye sormuşsunuz ama tam olarak anlamadım. şöyle özetleyeyim bu anksiyete belası öyle hemen geldiği gibi gitmiyor. hem terapiye başladım hem de ilaca başladım. geçen haftalara göre daha iyi hissediyorum en azından bir yerim ağrıdığında normalleştirebiliyorum. bu bir süreç ve tıp yardımıyla geçecek.
Merhabalar konunun üzerinden uzun zaman geçmiş ama acaba durumunuz nedir nasıl oldunuz bnde hipokondriyak hastaym takıntılı hastalık korkusu bitmek bilmiyorHanımlar Merhaba
Son çareyi artık bu sitede arıyorum. Derdim kimseden doktor ya da ilaç önerisi almak değil sadece benim gibi birileri var mı bilmek istiyorum. Hanımlar bende inanılmaz bir kanser korkusu var. Bu korku hayatımı ele geçiriyor, yeme içmemi, uykumu, her şeyimi etkiliyor. Öyle boyutlara ulaştı ki vücuduma dokunmaktan korktuğum oluyor elime bir şişlik vs gelecek diye. Psikiyatra gittim, yoğun anksiyete ve panik bozukluk teşhisi koydu fakat ben şu “antidepresanlar bağımlılık yapıyor” söylentisi nedeniyle verdiği ilacı içmedim. Doktor doktor gezen biri değilim doktorlar kötü bir şey söyleyecek korkusuyla hastanelerden çıkmama gibi bir durumum da yok. İnternette gezerken karşıma hastalık haberleri çıksa dahi panik atak krizleri geçiriyorum. Allah göstermesin gerçekten kendimi o hastalığa yakalanmış gibi düşünüp ailemin halini, kendimi kel hayal ediyorum. Henüz yirmi bir yaşındayım şehir dışında ailemden ayrı tek başıma yaşıyorum okul için. Allah aşkına bu durumları benim kadar ağır yaşamasa da atlatan var mı? Yardım edin bana
Merhabalar durumunuz nedir acaba bnde aylardır bu konu ile uğraşıyorum artık çok yoruldum ve bebeğim var terapiye gittim ama çok uzun zaman alacak olmuyor geçmiyor ne önerirsnzBen bu hastalığın adını bilmiyordum ilk yaşadığımda üniversite okurken geçirdim 10 yıl önce bu yüzden okulu yarıda bırakıp evime aileme döndüm bütün dr lara gittim testler yaptırdım sonuçlarım hep temiz çıkıyordu sağolsun bir dr senin ki psikolojik deyip psikiyatriye yönlendirdi.yemek yiyemiyordum kusuyordum dışarı çıkamıyordum uyuyamıyordum uyusam bile sürekli irkilerek kalkıyordum iyi bir dr ile ilaç tedavisine başladım 6 ay kadar kullandım dr gözetiminde azaltarak bıraktım sonra evlendim çocuk sahibi oldum hayatımda yine çok zorluklar oldu ama tekrarlamadı hiç taki bugünler gelinceye kadar bir daha yaşamam diyordum ama alasını yaşadım bu sefer ailem yok ve bakmam gereken çocuğum var şu an yine ilaca başladım biraz hafifletti ama hala çok korkuyorum hiç geçmeyecekmiş gibi hissediyorum çok yalnızım da sizler atlatabildiniz mi bana da yardım edin lütfen
Tamamen beni anlatmşssnz bnde böyleyim ve artık çok yoruldum acaba nasıl oldunuz durumunuz daha iyi miInanın tamda beni anlatmışsınız artık banyo yapma ya korkar oldum dusunun yani surekli kanser korkusu yasiyorum yumurtalik kanseri korkusuyla basladi rahim meme beyin bagirsak akciger lenf girtlak kemik simdide cilt kolumda bir ben vardi sekli degismis taktim cilt kanserine inanilmaz korkuyorum uykular haram oldu
Merhabalar öncelikle başınız sağ olsun acaba durumunuz nasıl oldu psikiyatrist e gittiniz miAynı durumu ben yaşıyorum. Babamı ani şekilde kaybettim ve bundan sonra arttı özellikle bu. Sürekli bir yerlerden hastalık kaptım korkusu yaşıyorum. Aynı şekilde ben de kendi göğsüme asla dokunamam elime bir beze gelir falan diye. Korkuyu geçtim bazen kendimi inandırıyorum hiçbir belirtim olmadığı zamanlarda bile. Yani diyorum hiç belirtin yok evet ama 6 ay sonra çıkan bir hastalıktır belki. Perşembe günü psikiyatriye gidicem bakalım. Kendi kendime halledemiyorum çünkü. Bir korkum geçiyor diğeri başlıyor. Geçenlerde tampon kullandım sadece 2 saatliğine ve toksik şok geçirdiğime inandırıp sabaha ölmeyi bekledim. Gerçekten çok zor insanlar asla anlamıyor. İnanılmaz hijyen takıntım başladı. Babamdan sonra yas sürecimi doğru yaşayamadım ağlayamadım bile, ben ona bağlıyorum. Umarım geçer. Gerçekten yaşayan bilir.