Bireber aynı şeyleri yaşıyorum. Kanser olma korkusu tavan yaptı.Herkese selamlar. Yaşayan vardır belki diye sizlerden fikir almaya geldim arkadaşlar. Ben hastalık hastasıyım. Son 2 yıldır zirveye ulaşmış durumda. Aslında çocukluğumdan beri böyleyim hatta annemin evhamlı olmasından bende bunun travma olduğunu düşünüyorum. Ancak son 2 yıldır gitmediğim doktor, bölüm kalmadı. Genel olarak birşey çıkmıyor sadece birkaç kere basit kistlerle karşılaştım onlar içinde gittiğim doktorlar kötü bir durum yok sadece kontrol diyor. Genel anlamda iyiyim yani. Ama gelin görün ki benim içimdeki korku hiç gitmiyor. Sürekli kanser olduğumu sürekli hasta olduğumu düşünüyorum nasıl nerde tedavi olurum atlatabilir miyim diye planlar yapıyorum kafamda. Ve buna asla dur diyemiyorumYani öyle bir hal aldı ki artık hayattan zevk almıyorum. 29 yaşında mutlu bir evliliği olan ne maddi ne ailevi hiçbir sıkıntısı olmayan biriyim ama bu korkular beni mahvediyor. Psikiyatri düşündüm ancak eşim sıcak bakmıyor ilaç vs kullanmamı istemiyor bir de “ölüm korkun var biraz dine yönel bu korkunu yen sen çok boş kalıyorsun kendini dinliyorsun” falan diyor. Ama benim içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Sadece internette hastalık araştırıp kendime teşhis koyuyorum. Ve sanki kafamda başka biri var o sürekli bana hasta olduğumu doktorların benden gerçeği sakladığını falan söylüyor. İnanın gittiğim doktorları, şüphelendiğim şeyleri ve yaptıklarımı anlatsam buraya sığmaz o yüzden bu kadarla bitiriyorum. Benim gibi bu durumu yaşayıp yenebilen var mı? Ve bana tavsiyeniz ne olur? Yardımcı olursanız çok memnun olurum teşekkür ederim
Annenizin evhamlı olması bir travma etkisi değildir fakat küçük yaşlardan bu yana hastalığa karşı hatalı bir algınızın oluştuğunu gösterir. Sağlık anksiyetesi ve panik atak yaşayan ve artık bu günleri geride bırakmış biri olarak şunu söyleyebilirim ki öncelikle ben hasta değilim demeniz ve buna inanmanız gerekiyor. Bu süreçte 6 ay kadar psikoterapi aldım, antidepresan kullanmadım çünkü ilaç kullanmaktan korkuyordum o dönem yine anksiyete sebepli. İyi ki de kullanmamışım. Bu sürecin ağır dönemlerinden geçerken “ önce kafanda bitireceksin” diyen arkadaşlarıma “ sen bunun nasıl bi şey olduğunu bilmiyorsun” diye kızıyordum fakat doğruymuş. Önce kafanda bitirmen gerekiyor. Bu süreci atlatma seviyesine gelmiş biri olarak açık bir algı ile ve ilgi ile dinleyebileceksen psk izzet güllüyü dinlemenizi tavsiye ederim. Dikkatli dinler ve ne dediğini anlarsanız bakış açınızın değişeceğine eminim ama sanırım siz daha başlangıçtasınız. Ben bir çok aşamadan geçerek ne yaşadığımı nasıl yaşadığımı anladıktan sonra tanışmıştım psk izzet güllü videoları ile ve işte o zaman ne dediğini anlayabilmiştim. Size tavsiyem öncelikle ben hastalık HASTASIYIM demekten vazgeçmeniz. Çünkü literatürde bu hastalık olarak geçmez. Siz hastalık diyerek bilinçaltınıza hasta olduğunuz sinyali gönderirsiniz ve bilinçaltı hastalık konusunda korku ve endişe ile kodlanmıştır.Herkese selamlar. Yaşayan vardır belki diye sizlerden fikir almaya geldim arkadaşlar. Ben hastalık hastasıyım. Son 2 yıldır zirveye ulaşmış durumda. Aslında çocukluğumdan beri böyleyim hatta annemin evhamlı olmasından bende bunun travma olduğunu düşünüyorum. Ancak son 2 yıldır gitmediğim doktor, bölüm kalmadı. Genel olarak birşey çıkmıyor sadece birkaç kere basit kistlerle karşılaştım onlar içinde gittiğim doktorlar kötü bir durum yok sadece kontrol diyor. Genel anlamda iyiyim yani. Ama gelin görün ki benim içimdeki korku hiç gitmiyor. Sürekli kanser olduğumu sürekli hasta olduğumu düşünüyorum nasıl nerde tedavi olurum atlatabilir miyim diye planlar yapıyorum kafamda. Ve buna asla dur diyemiyorumYani öyle bir hal aldı ki artık hayattan zevk almıyorum. 29 yaşında mutlu bir evliliği olan ne maddi ne ailevi hiçbir sıkıntısı olmayan biriyim ama bu korkular beni mahvediyor. Psikiyatri düşündüm ancak eşim sıcak bakmıyor ilaç vs kullanmamı istemiyor bir de “ölüm korkun var biraz dine yönel bu korkunu yen sen çok boş kalıyorsun kendini dinliyorsun” falan diyor. Ama benim içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Sadece internette hastalık araştırıp kendime teşhis koyuyorum. Ve sanki kafamda başka biri var o sürekli bana hasta olduğumu doktorların benden gerçeği sakladığını falan söylüyor. İnanın gittiğim doktorları, şüphelendiğim şeyleri ve yaptıklarımı anlatsam buraya sığmaz o yüzden bu kadarla bitiriyorum. Benim gibi bu durumu yaşayıp yenebilen var mı? Ve bana tavsiyeniz ne olur? Yardımcı olursanız çok memnun olurum teşekkür ederim
Çok doğru bir bakış açısı :)çözüm internetten bakmamak, gelen düşünceyi kurcalamamak ve normal bir düşünceymiş gibi akıp gitmesine izin vermek. yapması hiç kolay değil ve konusu farklı olsa da ben de obsesif düşüncelere yakalanıyorum bazen. bir şeyi kurcalama, belirtiye bakma, hastaneye gitmek istediğinizde yapmamak çözüm. çok çok zor farkındayım, önce kaygınız tavan yapacak ondan sonra düşecek. düşünce geldiğinde sıkıntılı hissetmeniz çok normal ama bu histen kurtulmak için yaptıklarınızı yapmamanız gerekiyor. umarım söylediklerimi denersiniz, zor ama faydalı geleceğinden eminim Allahtan acil şifalar diliyorum size, sizin gibilere ve kendime. sevgiler
İzzet Güllü’yü daha önce de duydum. Bir kaç sefer dinlemeye çalıştım inanın hiçbir şey anlamadım ya da kafamı oraya veremedim diyelim. Bir de böyle bir huyum var ne iş yaparsam yapayım kafam sürekli bu konuyu konuşuyor. Film izliyorum sözde ama kafam konuşuyor “ya doktor gerçeği söylemiyosa, ya o kitle kötüye çevirirse, morluk mu o, şişlik mi o”… Sürekli kafamdaki o sesle savaşıyorum. Bu aralar daha iyiyim ama biliyorum ki geri gelecek hep böyle oluyor çünkü.Annenizin evhamlı olması bir travma etkisi değildir fakat küçük yaşlardan bu yana hastalığa karşı hatalı bir algınızın oluştuğunu gösterir. Sağlık anksiyetesi ve panik atak yaşayan ve artık bu günleri geride bırakmış biri olarak şunu söyleyebilirim ki öncelikle ben hasta değilim demeniz ve buna inanmanız gerekiyor. Bu süreçte 6 ay kadar psikoterapi aldım, antidepresan kullanmadım çünkü ilaç kullanmaktan korkuyordum o dönem yine anksiyete sebepli. İyi ki de kullanmamışım. Bu sürecin ağır dönemlerinden geçerken “ önce kafanda bitireceksin” diyen arkadaşlarıma “ sen bunun nasıl bi şey olduğunu bilmiyorsun” diye kızıyordum fakat doğruymuş. Önce kafanda bitirmen gerekiyor. Bu süreci atlatma seviyesine gelmiş biri olarak açık bir algı ile ve ilgi ile dinleyebileceksen psk izzet güllüyü dinlemenizi tavsiye ederim. Dikkatli dinler ve ne dediğini anlarsanız bakış açınızın değişeceğine eminim ama sanırım siz daha başlangıçtasınız. Ben bir çok aşamadan geçerek ne yaşadığımı nasıl yaşadığımı anladıktan sonra tanışmıştım psk izzet güllü videoları ile ve işte o zaman ne dediğini anlayabilmiştim. Size tavsiyem öncelikle ben hastalık HASTASIYIM demekten vazgeçmeniz. Çünkü literatürde bu hastalık olarak geçmez. Siz hastalık diyerek bilinçaltınıza hasta olduğunuz sinyali gönderirsiniz ve bilinçaltı hastalık konusunda korku ve endişe ile kodlanmıştır.
Yorumunuz ve fikirleriniz için çok teşekkür ederimçözüm internetten bakmamak, gelen düşünceyi kurcalamamak ve normal bir düşünceymiş gibi akıp gitmesine izin vermek. yapması hiç kolay değil ve konusu farklı olsa da ben de obsesif düşüncelere yakalanıyorum bazen. bir şeyi kurcalama, belirtiye bakma, hastaneye gitmek istediğinizde yapmamak çözüm. çok çok zor farkındayım, önce kaygınız tavan yapacak ondan sonra düşecek. düşünce geldiğinde sıkıntılı hissetmeniz çok normal ama bu histen kurtulmak için yaptıklarınızı yapmamanız gerekiyor. umarım söylediklerimi denersiniz, zor ama faydalı geleceğinden eminim Allahtan acil şifalar diliyorum size, sizin gibilere ve kendime. sevgiler
Ben doktora gitmektende korkuyorumBende aynı durumdayım doktor gezmekten yoruldum hep kötü düşünceler beyin kanamasi mi geçirmedim kalp krizi mi yoruldum artık nasıl geçer bu durumlar
Ne ilaç kullanıyorsunuz acabaBende bekarken öyleydim hastalık hastasısın derdi herkez bana az ağrım olsa niye ağırdı bende sık sık doktora giderdim .Bi sorun çıkmayınca acaba yanlışmı oldu bile düşünürdüm.sonra evlendim 2 çocuğum vefat edince hastalığım panik atağa döndü .Bu sefer başım niye ağırdı beyin kanamsımı oldum yok kalbim çok çarpıyor birsürü korkuyla başa çıkıyorum .Ama ilaç
kullanıyorum.kardeşim kızardı bana kendini dinleme ondada yeni yeni başlıyor hastalıklardan korkma gibi terapi aldı o düzeldi .Arada geliyor yine terapiye gidin
Bende öyleyim şimdide kayınvalidene göğsünde tümör çıktı bendee olabilir mi diye paniğe kapıldım. Antidepresan kullanıyorum arada göğüs takıntılarım oluyordu her 2 göğsünde tan etkilerine yazıyor diye hiç doktora gitmedim ama bu 5 yıla yakın var hep kullandım ilaç. Şimdi kayınvalidemde tümör çıkınca paniğe kapıldım ya bencede o yüzden akıntı geliyorsa diye aşırı paniğim pazartesi doktora gideceğim çok korkuyorumEvet takıntı anksiyete panik herşey mevcut bende. Dediğiniz gibi o an düşünüyorum düşündükçe daha da korkunç oluyor kendimi inandırıyorum. Ama o düşünceyi normal dışardan bi insana anlatsam güler geçer sen deli misin der yani o kadar mantıksız. Ve işin kötüsü mantıksız olduğunu bile bile inanıyorum. Berbat bir duygu
Bende öyleyim maalesef bu son 1 ay artan çevremdeki ölümler nedeniyle arttı. Hep bendee bişi var gibi geliyor. En son kayınHerkese selamlar. Yaşayan vardır belki diye sizlerden fikir almaya geldim arkadaşlar. Ben hastalık hastasıyım. Son 2 yıldır zirveye ulaşmış durumda. Aslında çocukluğumdan beri böyleyim hatta annemin evhamlı olmasından bende bunun travma olduğunu düşünüyorum. Ancak son 2 yıldır gitmediğim doktor, bölüm kalmadı. Genel olarak birşey çıkmıyor sadece birkaç kere basit kistlerle karşılaştım onlar içinde gittiğim doktorlar kötü bir durum yok sadece kontrol diyor. Genel anlamda iyiyim yani. Ama gelin görün ki benim içimdeki korku hiç gitmiyor. Sürekli kanser olduğumu sürekli hasta olduğumu düşünüyorum nasıl nerde tedavi olurum atlatabilir miyim diye planlar yapıyorum kafamda. Ve buna asla dur diyemiyorumYani öyle bir hal aldı ki artık hayattan zevk almıyorum. 29 yaşında mutlu bir evliliği olan ne maddi ne ailevi hiçbir sıkıntısı olmayan biriyim ama bu korkular beni mahvediyor. Psikiyatri düşündüm ancak eşim sıcak bakmıyor ilaç vs kullanmamı istemiyor bir de “ölüm korkun var biraz dine yönel bu korkunu yen sen çok boş kalıyorsun kendini dinliyorsun” falan diyor. Ama benim içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Sadece internette hastalık araştırıp kendime teşhis koyuyorum. Ve sanki kafamda başka biri var o sürekli bana hasta olduğumu doktorların benden gerçeği sakladığını falan söylüyor. İnanın gittiğim doktorları, şüphelendiğim şeyleri ve yaptıklarımı anlatsam buraya sığmaz o yüzden bu kadarla bitiriyorum. Benim gibi bu durumu yaşayıp yenebilen var mı? Ve bana tavsiyeniz ne olur? Yardımcı olursanız çok memnun olurum teşekkür ederim
Kitabın ismi nedirOkuduğum en anlamlı kitap tavsiye ederim, yazınızı görmüştüm atmak geldi içimden. Biz aslında o içimizdeki kişi değiliz , bende yıllarıdr anksiyete bozukluğu yaşıyorum ama içimdeki canavarı uğraştıkça yenemedim o yüzden hastalık hastalığımı da bıraktım artık bi kenara ne olursa olsun diyorum
Herkese selamlar. Yaşayan vardır belki diye sizlerden fikir almaya geldim arkadaşlar. Ben hastalık hastasıyım. Son 2 yıldır zirveye ulaşmış durumda. Aslında çocukluğumdan beri böyleyim hatta annemin evhamlı olmasından bende bunun travma olduğunu düşünüyorum. Ancak son 2 yıldır gitmediğim doktor, bölüm kalmadı. Genel olarak birşey çıkmıyor sadece birkaç kere basit kistlerle karşılaştım onlar içinde gittiğim doktorlar kötü bir durum yok sadece kontrol diyor. Genel anlamda iyiyim yani. Ama gelin görün ki benim içimdeki korku hiç gitmiyor. Sürekli kanser olduğumu sürekli hasta olduğumu düşünüyorum nasıl nerde tedavi olurum atlatabilir miyim diye planlar yapıyorum kafamda. Ve buna asla dur diyemiyorumYani öyle bir hal aldı ki artık hayattan zevk almıyorum. 29 yaşında mutlu bir evliliği olan ne maddi ne ailevi hiçbir sıkıntısı olmayan biriyim ama bu korkular beni mahvediyor. Psikiyatri düşündüm ancak eşim sıcak bakmıyor ilaç vs kullanmamı istemiyor bir de “ölüm korkun var biraz dine yönel bu korkunu yen sen çok boş kalıyorsun kendini dinliyorsun” falan diyor. Ama benim içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Sadece internette hastalık araştırıp kendime teşhis koyuyorum. Ve sanki kafamda başka biri var o sürekli bana hasta olduğumu doktorların benden gerçeği sakladığını falan söylüyor. İnanın gittiğim doktorları, şüphelendiğim şeyleri ve yaptıklarımı anlatsam buraya sığmaz o yüzden bu kadarla bitiriyorum. Benim gibi bu durumu yaşayıp yenebilen var mı? Ve bana tavsiyeniz ne olur? Yardımcı olursanız çok memnun olurum teşekkür ederim
Merhaba mesajı görünce cevap yazmadan geçemedim, 13 yaşından 32 yaşına kadar ben bu hastalıkla mücadele ettim bende başka rahatsızlıklarda vardı ama en önemli tetikleyici hasta olmak kimsenin doğru teşhisi koyamaması tedavide geç kalmak ve sonucunda ölmek. Apandistim patlayıp iltihap karnıma yayılacak ve öleceğim diye kaç kez dayanılmaz sancilarla acil servislerde yattım ama çok iyi doktorlara denk gelmişim ki hiç kimse aslında var olmayan ama bana beynimin oynadığı oyun sonucu müthiş sancılar yaratan o semptomlara aldanmadilar ve ameliyat etmediler 37 yaşındayım ve apandistim hala benimle :) beyin kanaması geçirdiğimi düşündüm, vücudumun çeşitli yerlerinde kanser hastalığı olduğunu düşündüm ve her seferinde doktor doktor gezdim yapılan kan tahlilleri, çekilen ultrason ve mrlar sayısını ben bilmiyorum... bak bir örnek daha vereyim beynimde damar tıkandı diye teşhis koyuyorum kendime mr çekiliyor sonuç pırıl pırıl 10dk rahatlıyorum sonra beynim şu soruyla geliyor ya mr çekildikten sonra tıkandıysa... ömrümün en verimli yılları bu hastalık yüzünden heba oldu çünkü her önemli tercihin eşiğindeyken ben bu hastalıkla mücadele ediyordum 5 senedir atak yaşamıyorum artık bosverdim he bu aşamada psikoloğa da gittim psikiyatriste de ama ben çözümü nörolojide buldum tms ve ilaç tedavisi gördüm şu an böyle bir takıntım yok sadece geçmiş aklıma geldikçe zehir ettiğim gençlik yıllarıma üzülüyorum. Ne zaman dertleşmek istersen bana yazabilirsin yalnız değilsin ve evet bu iyilesebilen bir hastalık.Herkese selamlar. Yaşayan vardır belki diye sizlerden fikir almaya geldim arkadaşlar. Ben hastalık hastasıyım. Son 2 yıldır zirveye ulaşmış durumda. Aslında çocukluğumdan beri böyleyim hatta annemin evhamlı olmasından bende bunun travma olduğunu düşünüyorum. Ancak son 2 yıldır gitmediğim doktor, bölüm kalmadı. Genel olarak birşey çıkmıyor sadece birkaç kere basit kistlerle karşılaştım onlar içinde gittiğim doktorlar kötü bir durum yok sadece kontrol diyor. Genel anlamda iyiyim yani. Ama gelin görün ki benim içimdeki korku hiç gitmiyor. Sürekli kanser olduğumu sürekli hasta olduğumu düşünüyorum nasıl nerde tedavi olurum atlatabilir miyim diye planlar yapıyorum kafamda. Ve buna asla dur diyemiyorumYani öyle bir hal aldı ki artık hayattan zevk almıyorum. 29 yaşında mutlu bir evliliği olan ne maddi ne ailevi hiçbir sıkıntısı olmayan biriyim ama bu korkular beni mahvediyor. Psikiyatri düşündüm ancak eşim sıcak bakmıyor ilaç vs kullanmamı istemiyor bir de “ölüm korkun var biraz dine yönel bu korkunu yen sen çok boş kalıyorsun kendini dinliyorsun” falan diyor. Ama benim içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Sadece internette hastalık araştırıp kendime teşhis koyuyorum. Ve sanki kafamda başka biri var o sürekli bana hasta olduğumu doktorların benden gerçeği sakladığını falan söylüyor. İnanın gittiğim doktorları, şüphelendiğim şeyleri ve yaptıklarımı anlatsam buraya sığmaz o yüzden bu kadarla bitiriyorum. Benim gibi bu durumu yaşayıp yenebilen var mı? Ve bana tavsiyeniz ne olur? Yardımcı olursanız çok memnun olurum teşekkür ederim
Çipralex kullandım kilo yaptı .şimdi porazac kullanıyorum 60mgNe ilaç kullanıyorsunuz acaba
Tms gerçekten işe yarıyor muMerhaba mesajı görünce cevap yazmadan geçemedim, 13 yaşından 32 yaşına kadar ben bu hastalıkla mücadele ettim bende başka rahatsızlıklarda vardı ama en önemli tetikleyici hasta olmak kimsenin doğru teşhisi koyamaması tedavide geç kalmak ve sonucunda ölmek. Apandistim patlayıp iltihap karnıma yayılacak ve öleceğim diye kaç kez dayanılmaz sancilarla acil servislerde yattım ama çok iyi doktorlara denk gelmişim ki hiç kimse aslında var olmayan ama bana beynimin oynadığı oyun sonucu müthiş sancılar yaratan o semptomlara aldanmadilar ve ameliyat etmediler 37 yaşındayım ve apandistim hala benimle :) beyin kanaması geçirdiğimi düşündüm, vücudumun çeşitli yerlerinde kanser hastalığı olduğunu düşündüm ve her seferinde doktor doktor gezdim yapılan kan tahlilleri, çekilen ultrason ve mrlar sayısını ben bilmiyorum... bak bir örnek daha vereyim beynimde damar tıkandı diye teşhis koyuyorum kendime mr çekiliyor sonuç pırıl pırıl 10dk rahatlıyorum sonra beynim şu soruyla geliyor ya mr çekildikten sonra tıkandıysa... ömrümün en verimli yılları bu hastalık yüzünden heba oldu çünkü her önemli tercihin eşiğindeyken ben bu hastalıkla mücadele ediyordum 5 senedir atak yaşamıyorum artık bosverdim he bu aşamada psikoloğa da gittim psikiyatriste de ama ben çözümü nörolojide buldum tms ve ilaç tedavisi gördüm şu an böyle bir takıntım yok sadece geçmiş aklıma geldikçe zehir ettiğim gençlik yıllarıma üzülüyorum. Ne zaman dertleşmek istersen bana yazabilirsin yalnız değilsin ve evet bu iyilesebilen bir hastalık.
tms ise yarıyor mu?Merhaba mesajı görünce cevap yazmadan geçemedim, 13 yaşından 32 yaşına kadar ben bu hastalıkla mücadele ettim bende başka rahatsızlıklarda vardı ama en önemli tetikleyici hasta olmak kimsenin doğru teşhisi koyamaması tedavide geç kalmak ve sonucunda ölmek. Apandistim patlayıp iltihap karnıma yayılacak ve öleceğim diye kaç kez dayanılmaz sancilarla acil servislerde yattım ama çok iyi doktorlara denk gelmişim ki hiç kimse aslında var olmayan ama bana beynimin oynadığı oyun sonucu müthiş sancılar yaratan o semptomlara aldanmadilar ve ameliyat etmediler 37 yaşındayım ve apandistim hala benimle :) beyin kanaması geçirdiğimi düşündüm, vücudumun çeşitli yerlerinde kanser hastalığı olduğunu düşündüm ve her seferinde doktor doktor gezdim yapılan kan tahlilleri, çekilen ultrason ve mrlar sayısını ben bilmiyorum... bak bir örnek daha vereyim beynimde damar tıkandı diye teşhis koyuyorum kendime mr çekiliyor sonuç pırıl pırıl 10dk rahatlıyorum sonra beynim şu soruyla geliyor ya mr çekildikten sonra tıkandıysa... ömrümün en verimli yılları bu hastalık yüzünden heba oldu çünkü her önemli tercihin eşiğindeyken ben bu hastalıkla mücadele ediyordum 5 senedir atak yaşamıyorum artık bosverdim he bu aşamada psikoloğa da gittim psikiyatriste de ama ben çözümü nörolojide buldum tms ve ilaç tedavisi gördüm şu an böyle bir takıntım yok sadece geçmiş aklıma geldikçe zehir ettiğim gençlik yıllarıma üzülüyorum. Ne zaman dertleşmek istersen bana yazabilirsin yalnız değilsin ve evet bu iyilesebilen bir hastalık.