Ben de gidince psikolojikmen cokuyorum sonucu alana kadar. Ama sonuc temiz cikarsa insanin içi mutlulukla dolup taşıyor. Canımız ne kadar kıymetli..Ben de yaşıyorum aynı duyguyu,ben de sizin gibi babamı kanserden kaybettim;o yüzden en ufak ağrıda ,vücudumdaki bi şişmede korkuyorum ...Ama ben de tam aksine korktuğum için,kötü bir şey duymamak için dr.a gitmiyorum,sizin yaptığınız doğru tabii ki.
kanka olalım mı? çok yaşadım bu tarz durumları. mememde sertlik hissediyorum meme kanseri oluyorum, adetim iki gün gecikiyor rahim ağzı kanseriyim, başım ağrıyor beynimde ur var. biraz kilo veriyorum verem oluyorum falan filan. ama raporlara göre domuz gibiyim hiçbir problem yok.Aylar once gogsumde sertlik farkedip doktora gittim biyopsi dedi ozel hastaneye gittim ultrason sonucunda gerek yok 6 ay sonra gelceksin dedi. Ben o ozele gidecegim 1 günlük surede kendimi öldürdüm esimi başkasıyla evlendirdim falan. En buyuk korkum kanser. Bu korkuyu suna bağlıyorum babami cok genç yasta kanserden kaybettik. Baba tarafinda kanser ölümleri cogunlukta.
Aci cekmeli uzun sureli hastalik halinden korkuyorum. Bi yerimde bir sey çıksın sonuc netlesene kadar tamam buraya kadarmış diye bırakıyorum kendimi. O sonuc temiz cikana kadar adeta ölü gibiyim icime kapanıp turlu senaryolar yaziyorum. Araştırıyorum, ailenizde kanser varsa duzenli tetkik yaptirin diyorlar.
Benim yaşadığım seyleri yasayan var mi? Ailesinde kanser ağırlıkta olup ta en ufak olumsuzlukta yasam sevinci gitmeyen var mi?
Kesinlikle. Ama ben hic demem ölsem diye. Yakınlarımi kaybetmekten deli gibi korkuyorum bir de.Bazen kızgınlıkla,isyanla ölsem de kurtulsam deriz ya aslında ne zor ,hayat ne değerli insan böyle zamanlarda anlıyor...
Su an bi ultrason daha çektiricem onun mutsuzlugu var üzerimde iste. Dediğiniz yonden iyi ama o psikoloji berbat. Bir de ailede rastlanmissa bu lanete iki kat yorucu.kanka olalım mı? çok yaşadım bu tarz durumları. mememde sertlik hissediyorum meme kanseri oluyorum, adetim iki gün gecikiyor rahim ağzı kanseriyim, başım ağrıyor beynimde ur var. biraz kilo veriyorum verem oluyorum falan filan. ama raporlara göre domuz gibiyim hiçbir problem yok.
hastalık hastası olmak çok normal günümüzde, kanser sonuçta öldürücü lanet bir hastalık elbette korkucaz. hem böyle olmak daha iyi çünkü çok tedirgin olduğumuz için tetkik yaptırıyoruz ve bir şey varsa da erkenden ortaya çıkıyor.
şimdi durumu tam anlayamadım. sizin sonuçlar temiz çıktı dimi?
Çok gecmis olsun. Onemli ameliyatlar miydi?Babamı kanserden kaybettik. 3 defa da ameliyat oldum. Olacak olan olur takmayın kafaya.
2 kere karaciğerden 1 kere de trafik kazasında omzum kırıldı. Hayat çok kafaya takmaya gelmiyor. Anı yaşayın, zaten kötü bir şey oldu mu başa gelen çekiliyor.Çok gecmis olsun. Onemli ameliyatlar miydi?
Geçmişler olsun. Sizin gibiler zaten hayata daha sıkı sarılıyor. Beni korkutan o yorucu, yipratici, sonu belirsiz tedavi süresi.2 kere karaciğerden 1 kere de trafik kazasında omzum kırıldı. Hayat çok kafaya takmaya gelmiyor. Anı yaşayın, zaten kötü bir şey oldu mu başa gelen çekiliyor.
Ben de elimden geldigince sağlıklı beslenmeye adim attim su son hastane surecinden sonra. Bari diyorum bağışıklık sistemimi guclendireyim. Ailede çıkınca korku artıyor iste.Bende de var aynı korku.Bende babamı lenfoma kanserinden kaybettim üç yıl önce ve o günden beri hep tedirginim.Hem kendim için hemde sevdiklerim için ödüm kopuyor.Kanser çağın vebası işte korkmayan da yok sanırım.
Ama artık şöyle düşünerek rahatlamaya çalışıyorum. Kontrollerimi yaptırayım,sağlıklı yaşayayım birşey çıkarsa da elimden geleni yapmış olurum.Kadere inanırım.Ne olacaksa zaten olacak.
Allah sağlıklı uzun ömürler versin hepimize. Ve bu hastalıkla savaşanlarada bir an önce şifa versin.
Ölüm ve hastalıktan korkmuyorum ama ölüm çok soğuk bir olguymuş bunu yeni hissediyorum
Ölümden korkmak bilinmezlikten korkmak ile ilgilidir bunu kabullenmek aslında biraz bu konuda kişisel hassasiyette var çok hassas değilim heraldeNasil başariyorsunuz korkmamayi?