- 23 Ağustos 2011
- 5.411
- 9.343
- 148
- Konu Sahibi iyotsuztuz
-
- #1
Kizlar selam.
Dun doktora gittim, infertiliteye. Sol yumurtaligimda 8 cmlik nurtopu bi kistim var teyzeleri, ellerinizden oper. Ultrasondaki sekli itibari ile tombik sevimli de bir sey.
Daha sonuclarimi falan gostermedim bu arada. Tahlillerim cikmadi. Ultrason kisminda coktum ben zaten. Adetliyken vajinal ultrasonda asiri utandim falan. Kuru uzum gibi icime goctum adeta. Garip bir sekilde kendime yakistiramadim?! Bu herkesin basina gelebilirdi ama ben herkes miyim moduna girdim.
Eve geldim, herkes gibi internetten arastirdim. Anaaam o andan itibaren beni gormeniz lazim. Yikildim resmen.
Devamli karnim agriyormus gibi hissediyorum. Bebek kismini falan bosverdim bana bir sey olursa naparim diye aklim cikiyor. Resmen yasamsal faaliyetlerimi surdurmek istemiyorum cunku kistim var. Mesela esim araba kullanmaya gidelim diyor, gidemem kistim var. Cay icelim diyor, icemem cunku kistim var benim hayatimiza normal devam edemeyiz artık kenarda olmeyi beklemeliyiz.
Mesela sabah yatagi topluyorum. Bir yandan da söyleniyorum. "Ya benim kocaman bi kistim var ugrastigim seye bak bu ne simdi?"
Dune kadar agrimayan karnimin bugün bicak sokmus gibi agriyacagina ihtimal vermiyorum. Bildiginiz kendi kendimin canina okuyorum. Kisti solumda hissediyorum sanki, az once de sagimda hissediyordum ama. Kendi kendimin yalancisiyim.
Biliyorum dunyanin sonu degil. Hatta o kadar hastalik varken bu cok cok basit bir sey. Insanlar neler yasiyor bu ne ki?
Bundan olunmez di mi? Genc sayilirim bence ya. Kendime uzulmem bitince de sol yumurtaligima ayrica uzulucem. Bunun planini yaptim.
Siz boyle sacmaliklar yasiyor musunuz? Nasil bas ediyorsunuz? Ay niye boyle oldum ki ben? Bu psikolojiden nasil cikicam?
Dun doktora gittim, infertiliteye. Sol yumurtaligimda 8 cmlik nurtopu bi kistim var teyzeleri, ellerinizden oper. Ultrasondaki sekli itibari ile tombik sevimli de bir sey.
Daha sonuclarimi falan gostermedim bu arada. Tahlillerim cikmadi. Ultrason kisminda coktum ben zaten. Adetliyken vajinal ultrasonda asiri utandim falan. Kuru uzum gibi icime goctum adeta. Garip bir sekilde kendime yakistiramadim?! Bu herkesin basina gelebilirdi ama ben herkes miyim moduna girdim.
Eve geldim, herkes gibi internetten arastirdim. Anaaam o andan itibaren beni gormeniz lazim. Yikildim resmen.
Devamli karnim agriyormus gibi hissediyorum. Bebek kismini falan bosverdim bana bir sey olursa naparim diye aklim cikiyor. Resmen yasamsal faaliyetlerimi surdurmek istemiyorum cunku kistim var. Mesela esim araba kullanmaya gidelim diyor, gidemem kistim var. Cay icelim diyor, icemem cunku kistim var benim hayatimiza normal devam edemeyiz artık kenarda olmeyi beklemeliyiz.
Mesela sabah yatagi topluyorum. Bir yandan da söyleniyorum. "Ya benim kocaman bi kistim var ugrastigim seye bak bu ne simdi?"
Dune kadar agrimayan karnimin bugün bicak sokmus gibi agriyacagina ihtimal vermiyorum. Bildiginiz kendi kendimin canina okuyorum. Kisti solumda hissediyorum sanki, az once de sagimda hissediyordum ama. Kendi kendimin yalancisiyim.
Biliyorum dunyanin sonu degil. Hatta o kadar hastalik varken bu cok cok basit bir sey. Insanlar neler yasiyor bu ne ki?
Bundan olunmez di mi? Genc sayilirim bence ya. Kendime uzulmem bitince de sol yumurtaligima ayrica uzulucem. Bunun planini yaptim.
Siz boyle sacmaliklar yasiyor musunuz? Nasil bas ediyorsunuz? Ay niye boyle oldum ki ben? Bu psikolojiden nasil cikicam?