Konuyu görünce böyletesadüf olmaz diye düşündüm. Tam da böyle bir şeye ihtiyacım vardı..
Çok ağır vi hastalık değil benimkisi.
2 senedir dizimdeki tümörle savaşıyorum. Çok korkuttular,çok ağrılar çektim,sırtımı dayayacak birilerini aradım hep.
Ailemden destek görmek istedim. Sırtımı sıvazlayıp "geçecek" demelerini istedim. Olmadı,yapmadılar.
O kadar iğne yedim,saçma sapangereksiz onlarca teste girdim. 3 ay önce kontrole gittiğimde "tamam" dedim "tamam,kansersin,hazırla kendini"
İnan hiç kolay değilmiş. Kendimden önce hep ailemi düşündüm. Destek olmadılar bana ama yıkardı bu onları. Anneannem,uzaktaki ablam,hasta annem,arkadaşlarım,kendinden önce beni düşünen erkek arkadaşım..
Şükür öyle bir şey duymadım doktordan. Raporu elime aldığımda,tümörümün iyi huylu olduğunu okuyunca o an yığıldım olduğum yere. O kadar zor ki.düşüncesi bile zormuş. Rabbim şifa versin tüm hastalara..
Şimdi ameliyat olacağım. Onun için bi tercihte bulunmam gerek. Ya ameliyat olacağım, eğer sinirim zarar görürse ayağımı kullanamayacağım ya da ameliyat olmayacağım bu dayanılmaz ağrıları çekmeye devam edeceğim.. Nerden tutsan elinde kalıyor. Sinirlerim öyle bozuk ki. Allahım dayanma gücü versin. Herkese şifa versin. En önemli şey sağlık,para pul hikaye. Sağlığın olmadıkça her şey boş...