- 12 Temmuz 2006
- 57.344
- 219.313
- 1.223
- 53
Eşinizi seviyorsunuz aşıksınız buna hiçbirşey diyemem, Allah eşinizle huzurlu, sağlıklı ve mutlu bir evlilik nasip etsin ama neden çalışmak yasak, bir yere gidip oturmanız, arkadaş edinmeniz yasak ve siz neden bu yasaklara boyun eğiyorsunuz?
Darılmayın gücenmeyin kötü niyetle ya da sizi incitmek için yazmıyorum, evladım yaşındasınız, sizin yaşıtlarınız okuyup meslek edinirken, iş hayatına atılırken, arkadaşlarıyla gezip dolaşırken siz evde sabahtan akşama kadar eşiniz eve gelsin diye bekliyor, o istemeden her işine koşturuyorsunuz ve karşılığında bir sürü yasaklamaya maruz kalıyorsunuz, neden?
Hayat erkekler ya da evlilikler etrafında dönmüyor, elbette seveceksiniz evleneceksiniz, bir yuvanız olacak ama evlilik erkeğin dilediği gibi davrandığı, kadının yasaklandığı bir kurum değil, yasaklanmayı kendinize neden reva görüyorsunuz? Arkadaşınız olsa çıkıp bir kahve içseniz ne olabilir mesela? Ya da işe girseniz ne olur? Eşiniz bu yasaklamaları için nasıl bir açıklama yapıyor?
Çevreye mi güvenmiyormuş? Size birinin kötülük yapmasından mı korkuyormuş? Sana güveniyorum ama hayat kötü mü diyor nedir yani açıklaması.
Mutsuzsunuz çünkü eve kapatılmış bir hayat yaşıyorsunuz, özgür değilsiniz, sadece eşinizin olduğu bir dünyada yaşıyorsunuz, hayalleriniz vardır mutlaka ama yapamıyorsunuz, dışarı da yaşam akıp gidiyor, siz evde eşinizle ama kendi yalnızlığınızla boğuluyorsunuz.
Eşinizi karşınıza alın konuşun, gerekirse defalarca konuşun, böyle evlilik olmaz, bugün çocuk sahibi değilsiniz ama bir gün çocuğunuz olunca daha çok bunalıcaksınız çünkü eşiniz çocuğunuzla da ilgilenmeyecek, kadının görevi deyip çıkacak işin içinden.