Özellikle son zamanlarda aynı şeyden muzdaribim hatta zaman zaman kendimin bayağı anormal olduğunu düşünmeye başlamıştım.
Koca zaten öyle de çevremdeki insanlara göre oldukça tuhafım zaten.
Arkadaş mis gibi bir dolunay var, kızıl doğuyor adeta, ben kitlenip izliyor onlara bunu gösteriyorum, hıı deyip geçiyorlar.
Ya da gece dağda bir yerde yolumuzu kaybettiğimizde kocam da dahil herkes ah vah, ben samanyolu seyrediyorum, insan gözüyle böyle bir şeyi görebildiğim için sevinç naraları atıyorum.
Teker patlar, kocam söver ben içecek alınacak yer ararım, e keyif yaparız biraz zaten bekleyeceğiz diye.
Bir yemek yeriz, ben mest olmuşum ağzım yüzüm kaymış üzerine sohbet döndürüyorum ‘evet güzeldi’ sadece bunu duyuyorum.
Çoğu insan için kriz anları ya da yaşamın partları, bana ayrı bir zevk veriyor

Romantik de değilim halbuki ama evrene farklı bir heyecanım var.
Bilmiyorum kısaca, dünyayı sadece madde üzerinden görmek ya da bir çarkta dönmek yerine tadını çıkara çıkara adeta kanırtarak yaşamayı seviyorum.
Buna ortak olamayanlar ise üzmek yerine artık sinirimi bozuyor.