- 4 Haziran 2020
- 479
- En iyi cevaplar
- 1
- 427
- 103
- Konu Sahibi Evhamli123
- #1
Çok çıkmaz durumdayım herşey üzerime geliyor. 1 yıldır KPSS ye hazırlanıyordum. Sınavım çok kötü geçti.Zamani yetistiremedim kendime çok kızgınım. Başımızdaki görevli son yarim saat son 10 dk diye bir uyarı yapmadı hiç. Ben de nasıl bir algiysa saate yanlış baktım zaman çok çabuk geçmiş farkında değildim daha 1 saat kaldı diye düşünüyordum. Bir anda kalemleri birakin denilince çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadım.
Gece hiç uyuyamadım üzüntüden. Ve bu 1-2 aylık süreçte canımı sıkan olaylar yaşadım. Sağlık durumumda saçma sapan değişikler oldu stresten kaynaklı ve ailem özellikle annem çok üzerime geliyordu. Atanır gidersin insallah ben seninle yapamıyorum, atanamazsan da ayrı eve çıkarsın gibi şeyler söylüyordu. Dün yine aynı şeyleri söyledi. Istenmedigimi düşünmek bunu hissettirmeleri beni çok kırıyor.Iş bulamıyorum korona var. Ayrı eve çıkarsam çalışmak zorundayım. Daha kendimi toplayamadım. Bundan yaklaşık 1 hafta 10 gün önce terkedildim. Ve daha bir suru olay.. Etrafimdaki insanların bana yasattıklarindan dolayi benim hakkıma girdiklerini düşünüyorum. Herşey ama herşey çok üst üste geldi. Kimse tarafından istenmediğimi düşünüyorum.
Hayatımın en kötü dönemlerini yaşıyorum.
Çok büyük bir hayal kırıklığı yaşıyorum ve beni kimse anlamıyor. O kadar çok ağladım ki ağlamaktan nefret ediyorum. Çünkü kendimi daha kötü hissediyorum. Midem bulanmaya başladı artık ağlamaktan.Ne yapacağımı nasıl ayağa kalkacağımı bilmiyorum. Gece insanların neden intihar ettiğini düşündüm. O kadar çıkmaza surukleniyorlar ki başka çareleri kalmıyor demek ki. Yapacagimdan değil ama ilk defa onların neler hissettiğini nasıl çaresiz kaldıklarını anlayabiliyorum.
Şimdi ben ne yapacağım nasıl kendimi toplayacağım? Nasıl bu duygu durumundan çıkacağım? Herşey bana o kadar zor geliyor ki.
Kimse beni anlamadığı için içimi dökmek istedim..
Gece hiç uyuyamadım üzüntüden. Ve bu 1-2 aylık süreçte canımı sıkan olaylar yaşadım. Sağlık durumumda saçma sapan değişikler oldu stresten kaynaklı ve ailem özellikle annem çok üzerime geliyordu. Atanır gidersin insallah ben seninle yapamıyorum, atanamazsan da ayrı eve çıkarsın gibi şeyler söylüyordu. Dün yine aynı şeyleri söyledi. Istenmedigimi düşünmek bunu hissettirmeleri beni çok kırıyor.Iş bulamıyorum korona var. Ayrı eve çıkarsam çalışmak zorundayım. Daha kendimi toplayamadım. Bundan yaklaşık 1 hafta 10 gün önce terkedildim. Ve daha bir suru olay.. Etrafimdaki insanların bana yasattıklarindan dolayi benim hakkıma girdiklerini düşünüyorum. Herşey ama herşey çok üst üste geldi. Kimse tarafından istenmediğimi düşünüyorum.
Hayatımın en kötü dönemlerini yaşıyorum.
Çok büyük bir hayal kırıklığı yaşıyorum ve beni kimse anlamıyor. O kadar çok ağladım ki ağlamaktan nefret ediyorum. Çünkü kendimi daha kötü hissediyorum. Midem bulanmaya başladı artık ağlamaktan.Ne yapacağımı nasıl ayağa kalkacağımı bilmiyorum. Gece insanların neden intihar ettiğini düşündüm. O kadar çıkmaza surukleniyorlar ki başka çareleri kalmıyor demek ki. Yapacagimdan değil ama ilk defa onların neler hissettiğini nasıl çaresiz kaldıklarını anlayabiliyorum.
Şimdi ben ne yapacağım nasıl kendimi toplayacağım? Nasıl bu duygu durumundan çıkacağım? Herşey bana o kadar zor geliyor ki.
Kimse beni anlamadığı için içimi dökmek istedim..
