Selam kızlar... O kadar mutsuzum ki.. Öyle bi yerde öyle bi noktadayım ki.. Çekip gitmek istiyorum burdan ama gidemiyorum işte.. Kızım hariç hiç kimsenin benim insanım olmadığı sevilmediğim istenmediğim yük olarak görüldüğüm yerde yaşamak öyle zormuş ki.. Nereden başlasam yazsam nasıl derdimi anlatsam bilemiyorum..ailemin istemediği biriyle evlendim daha kötüsü eşimin ailesiyle altlı üstlüyüz.. Maddi olarak bağımsız değiliz ne yazık ki tabi doğal olarak herşeyimize de karışılıyor.. Keşke dert karışılması olsa sadece.. Evim derken buraya annemin kaynanam tarafından kovulmasını mı anlatayım lohysayken kaynanam sayesinde kocam tarafından nasıl hırpalandığımı mı kaynanamın kocamı her fırsatta acıtasyon yaparak beni kocama kötülemesini mi.. Deli gibi severek evlendiğim insan ellerimden kayıp gidiyor.. Sevilmiyorum artık istenmiyorum hissediyorum.. Bugün evlilik yıldönümümüz.. Saçma sapan nedenlerden yatağı ayırdı benim ömrümü adadığım adam.. Kimsem de yok bu şehirde.. 2 yıllık Evliyim daha ve herşey mahfoldu.. Evlilikle ilgili evimle ilgili evladımda ilgili tüm hayallerim yandı kül oldu uçtu.. Ne yapayım bilmiyorum.. O kadar yalnızım ki.. Küçük bi çocuk gibi annemi istiyorum diye ağlayasın var.. Çok kötüyün çok...