Merhaba arkadaslar.. size beni cok mutsuz eden bi konudan bahsetmek istiyorum.. insan akrabalari abileri yengeleri hayatinda olmadan yani kisacasi yakin akrabalari hayatinda olmadan yasayabilir mutlu olabilir mi ? ..kimsem kalmadi.. yapayanlizim bu hayatta.. hayat calismak yemek icmek ve yatmakla sadece gecer mi sizce.. yabanci insanlar hayatin boslugunu kapatirmi sizce .. cok dertliyim cok..
benim akrabalarım çok gereksiz insanlar
halam amcam teyzem dayım var
ama hiçbiri yok
annem çok büyük çok zor bir hastalığa yakalanmıştı
işte o zaman anlıyosun ki öyle kardeş mardeş hikaye
ki annem dünya iyisi bir insandı
kardeşleriyle asla küslük dargınlık yaşamamış, hep onlar mutlu olsun diye uğraşan bir insandı
bu kadar iyi bir insanın kötü gününde kimse yanında olmadı
bence akraba öyle eksikliği hissedilen bir şey değil
ben bayramlarda falan o kadar sıkılıyorum ki iki yüzlülüklerinden samimiyetsizliklerinden
hayat yemek içmek yatmak değil ki
okuyorum araştırıyorum geziyorum öğreniyorum hobilerim var arkadaşlarım var çalışmaktan zevk alıyorum ve inan hiç akrabalarım aklıma bile gelmiyor
erkek kardeşimle ve babamla 2-3 günde bir konuşuyorum
anneannemi 2 haftada bir arıyorum
o kadar.
siz çok bağlı bir aile miydiniz?
sana verdikleri zarar çok büyük değilse af et gitsin hepsini hayat çok kısa
