Nereden başlayacağımı bilemiyorum.23 yaşındayım ama 60 hissediyorum.Annem kendine ait marketinde durur evin bütün yükü bende.Hep abimin ne kadar uslu,akıllı,çalışkan benim ne kadar işe yaramaz olduğumu her fırsatta dile getirmeleri.Dayımla teyzem anlatır seni annen evde bırakırdı daha aylıkken ağzında biberon, abini alır gezmeye giderlerdi.Bir gün o kadar ağlamışım ki camı kırıp beni çıkartmışlar.İlk okulda bile hatırlıyorum kendim giyinip giderdim ne kahvaltı ne bir şey.Üstüm başım dağınık pasaklı.Daha sonra kız kardeşim dünyaya geldi ben 11 yaşımda iken, onu ben büyütmeye başladım bana anne diyordu şaşırıp.Annem tek bir işin ucundan tutmaz tutmamayı geç yaptığına saygısı yoktur.Halıların altında kullanılmış pedini mi bulmadım.Yatakların kenarında kirli iç çamaşırını mı bulmadım. En yakın arkadaşıma siz bunla arkadaşlık etmeyin sizi satar demediğini mi duymadım.Tertemiz yaptığım mutfağa, marketin mutfağında yıkamayıp eve taşıdığı yığınla bulaşığını mı bulmadım.Kuruşu kuruşuna biriktirdiğim paralarımın annem tarafından bulunup cebe indirildiğini mi görmedim.Evde bir şeyi kaybolsun sen çaldın diye beni bırakın teyzeme,arkadaşlarıma dahi iftira attığını mı duymadım.İlk okulda 50 tl para yardımı yapılırdı annem en önden giderdi.20 tl kaybettim diye milletin ortasında kafamdan ısırdığını kanattığını mı yaşamadım.Tamam elleme her işi ben yapayım sen marketini temizle.O da yok tarihi geçmiş bulgurlar,pirinçler,dağınıklık içinde raflar..En kötüsü daha benle abim ufakken bizi dolmuşa bindirip arkaya götürüp ön tarafta dolmuşçuyla öpüşmek..Üniversite okudum 1 kez bana kızım al bu 10 tl benden olsun dediğini duymadım.2 tl istesem arkamdan yediniz doymadınız,tükettiniz..
Babam ben kendimi bildim bileli annemi aldatır.Zamanında annem babanın telefonundan mesajlara bak dedi diye ve ben de bakıp anneme söyledim diye 15 16 yaşlarındayken beni bir güzel pataklayıp boğazımı sıktı seni geberteceğim dedi, teyzem yetişmese hayatta değildim belki.Ondan sonra yediğim dayakları saymıyorum.Saçlarımdan sürüklemeler o kadar şiddetli yiyordum ki üstüm başım yırtılıyordu.1 sene önce yine üstüme yürüdü o kadar nefret doluydum ki nasıl yittirdiysem çok kötü düşmüştü masanın üstüne.İnsanlara iş verir üzerinden para kazanır kimsenin parasını vermez herkesden beddua alır.Ve Allah da kazandığının hayrını göstermez bir türlü iki yakamız bir araya gelmezdi.Keşke o mallar olmasaydı, o para hırsı o paylaşamama olmasaydı keşke mutlu olsaydık.
Varlık içinde yokluk bir hayat.İki kuruşu çocuklarına fazla gören ama en az bir milyon değerinde bir mal varlığı içinde her şeyden eksik büyümüş çocuklar.Kpss den 80 puan alıp ama hala bir halta yaramayan ben.Hedefimi tutturamamanın, insanların çalışıyorsun da ne oluyor diye alay ettiği,tüm bunlar neticesinde psikolojisi bozulmuş bir ruh hali.
1 seneye yakın görüştüğüm,sevdiğim insanı artık kurtuluş olarak görmem.Onunla ise bizimkilerin yüzünden karakolluk olup,orada tanışmış olmamın verdiği eziklik.Ve ileride olabilecek bir düğün dernek mevzusunda üstümüze düşenleri yapamayacak olmanın korkuları.
Evde ders çalışıp dinleneceğim vakitleri 5 kişinin arkasını toplayarak değerlendirmek.Girdiğim onca muhteşem geçen mülakatı sırf torpilim yok diye geçememek geçtiklerinden de geri dönüş alamamak.Hem maddi en büyük de manevi yıkıntıları..Çok daha az puanlıların çok daha az seviyedekilerin,iş başında iş haricinde her şeyi yapanların kısacası hak etmeyenlerin,senin uğruna canını vereceğin yerde iş sahibi olması.Yine her şeye rağmen şükretmem.
Kimseye akıl vermek niyetim değil ama ne olursa olsun kendi kurtuluşunuza bakın kimse için kendinizi feda etmeyin hele ki değmeyecek insanlar için.Gün doğmadan neler doğar.Çabalamaya,gayret etmeye devam.Pes etmeyin ben etmedim.Vuruldum ama yıkılmadım.Her nasip,vaktin esiridir.Elbet nasibimiz bizi bulur.Ben bütün bu olanlardan sonra çok daha güçlü oldum,çok daha dik.Ne demişler öldürmeyen acı güçlendirir.Elbet insan oğlu üzülecek ağlayacak..Ağlayın atın zehri ben öyle yapıyorum.Allah kimsenin çabalarını,emeklerini boşa çıkarmasın.Allah çok büyük.....